splinter> Cursiefje
Broodjes boven Bagdad
Enige weken terug vertrok ik in het kader van mijn studie op reis naar verre oorden.
Tijdens de vliegtuigreis die daar voor nodig was, kon je op een schermpje in de zetel voor je op een kaart volgen boven welke landen en steden je op dat moment gleed. Zo vlogen we kort nadat de avond gevallen was boven Irak, het Tweestromenland, de wieg van de samenleving, maar vandaag geteisterd zoals vele plekken in het Midden-Oosten.
Het doet erg raar boven zo’n gebied te vliegen en het met je eigen ogen te zien. Voordien bestond het immers slechts op de kaart, en in de reportages van Rudi Vranckx. Maar tijd om te overpeinzen was er niet: juist toen we boven Bagdad vlogen, kwamen de diensters met broodjes rond.
Het past eigenlijk niet broodjes te eten boven oorlogsgebied alsof er niets aan de hand is. Het bevestigt dat er een glazen muur bestaat tussen de het vliegtuig en de werkelijkheid eronder, ook al bestaat die muur, wel ja, uit lucht. Het bewijst dat er op deze aardbol verschillende werelden zijn, waarvan de draadjes wel door mekaar geven zijn, maar elkaar toch niet raken.
Daarom is het zo moeilijk het web waarin je geboren wordt – of verstrikt raakt – te verlaten, en daarom schiet, als hier en daar draadjes van verschillende webben mekaar toch raken, het hele systeem in kramp. Verdwaalde kogels vallen slecht, en wie voor de glazen deur staat, wordt koel onthaald.
De reis bracht ons naar Afrika, en de kwestie Bagdad werd bevestigd: in welk web je geboren wordt, bepaalt te veel, en dat is wraakroepend. En het noopt de kant die geluk gehad heeft tot bescheidenheid. Toch bestaat de oplossing er niet in grofweg draadjes te beginnen doorknippen, want dan valt heel het touwwerk in mekaar.
Je moet het systeem herweven door voorzichtig draadjes los te maken en anders aan mekaar te knopen. En daarbij, zoals Ariadne vroeg, steeds je eigen draad in het oog houden, zodat je steeds de weg terugvindt.
Weven vraagt echter concentratie, en die wordt je in deze wereld van afleiding niet gegund. Zo houdt het systeem zich overeind: telkens iemand begint te filosoferen, komt men weer met broodjes rond.
