Brieven in tijden van corona, deel 5

Dag Benno, buon amico

Het is fijn te horen dat ook jij de merite inziet van het hardnekkig en vakkundig opsporen van in elkaar passende kartonnen deeltjes. Nu wil het toeval dat ik me vlak voor aanvang van deze chaos naar een aanpalende speelgoedwinkel heb begeven om aldaar een duizend stukjes tellende puzzel aan te schaffen. Die winkel hield, door fraude, wanbeleid of loutere tegenslag in slechte financiële papieren verkerend, met name een uitverkoop. Of ik voornemens was om met die aanschaf de uitbaters een hart onder de riem te steken of slechts een geldelijke slag wilde slaan, laat ik in het midden.

Als er naast de coronacrisis iets is dat de burger geduld kan bijbrengen, dan is het wel puzzelen, - er schuilt kracht in het rustig maar berekend op zoek gaan naar dat ene stukje dat past. 't Is een mooie deugd, geduld. Ongeduld is dat niet. Dat een aantal imbecielen het in hun van verstand verstoken hoofd halen om thans lockdownfeestjes te organiseren en zelfs vuurpijlen af te schieten, doet mijn tenen dan ook werkelijk krullen. 'Geduld is een bloem die niet in ieders tuin groeit.' Een tegelwijsheid als een klok.

Maar goed, mijn aankoop ten spijt weerhouden meubilaire beperkingen me van het daadwerkelijk oplossen van de voor geld ingeruilde puzzel. Als ene helft van een recent alleenwonend stel heb ik slechts een (druk gebezigd dus onbeschikbaar) bureau en een weinig uit de kluiten gewassen eettafel te mijner beschikking. Daar mijn partner en ik drie maaltijden per dag nuttigen, snap je dat het stationeren van de puzzelstukjes een voorlopig onmogelijke opdracht is. Om op de vloer te gaan puzzelen ben ik nou eenmaal niet het type voor.

Intussen is, zo gaat dat op de meedogenloze liberale markt, in het pand van de ter ziele gegane speelgoedzaak een meubelwinkel gehuisvest. Misschien moet ik daar na de crisis maar eens te rade gaan voor een leuke puzzeltafel. Tot die tijd zit er weinig anders op dan vast te houden aan zowel geest prikkelende als tredmolenachtige activiteiten binnenshuis. Zoals daar zijn: boeken lezen, uit het raam staren, films kijken, de brievenbus openen, gitaar spelen, de brievenbus ledigen, mijn Italiaans bijschaven, de was en de plas doen. Ook in quarantaine zijn propere onderbroeken geen overbodige luxe.

Een kappersbeurt begint zich zoetjesaan op te dringen, een cafébezoek ook. Maar voorlopig wacht ik als brave burger geduldig op het verlossende eindschot. Liefst bij monde van dhr. Marc Van Ranst.

Hopelijk, Benno, blijf je de verveling te baas en houd je je onledig, daar in je Kesselse stulp. Wees niet als Iggy.

Alles bij elkaar,
virusvrije groeten.

Arne