Blauw betalen

Als er één thema is waar het huidige Leuvense stadsbestuur blijft mee worstelen, dan is het wel mobiliteit. Geen verantwoordelijke schepen, communicatieflaters rond de nieuwe circulatieplannen en nu moet de Leuvense fietser eraan geloven.

Eens de formaliteiten zijn afgerond, is het binnenkort namelijk mogelijk dat een foutgeparkeerde fiets bestraft wordt met een GAS-boete van 55 euro. Ter vergelijking: de boete voor een foutgeparkeerde auto ligt even hoog.

“De bedoeling is om van Leuven de beste fietsstad van Vlaanderen te maken,” liet schepen van Ruimtelijke Ordening Carl Devlies (CD&V) eerder dit jaar optekenen in Veto. Het stadsbestuur is alvast goed op weg. Quod non.

De huidige parkeermogelijkheden zouden ruim voldoende moeten zijn, vindt schepen voor Studentenzaken Bieke Verlinden (sp.a). De schepen verwijst daarmee naar een fietsenontruiming die het stadsbestuur heeft uitgevoerd, waaruit bleek dat de huidige capaciteit ruim zou volstaan.

Een betrouwbare steekproef? Net als LOKO-mandataris Bram Van Baelen zijn wij niet overtuigd. Te willekeurig, te arbitrair en al zeker niet voldoende voor valabele resultaten. Laat staan om er een fietsbeleid op te baseren.
En voor u zegt dat het weer de studenten zijn die zich in hun gat gebeten voelen, denkt u beter twee keer na. “Een zeer slechte maatregel,” vindt Gents schepen voor mobiliteit Filip Watteeuw (Groen). “Absoluut niet efficiënt,” stelt de woordvoerder van Antwerps burgemeester Bart De Wever.

Het is dan ook hypocriet om even veel geld te vragen voor een foutgeparkeerde fiets als voor een foutgeparkeerde auto. Werk maken van nieuwe, doordachte fietstenstallingen moet prioriteit nummer één zijn. GAS-boetes uitdelen voor foutgeparkeerde fietsen in een studentenstad is, zoals Bram Van Baelen verderop in deze krant zegt, “met een kanon op een mug schieten”.

Waarom er trouwens nog geen enkele GAS-boete is uitgedeeld? Niet omdat studenten ertegen protesteren. De borden zijn, na twee pogingen, nog niet goedgekeurd door Vlaamse overheid. Een of andere bureaucratische techniciteit houdt de maatregel dus tegen. Het zou grappig zijn, als het niet zo triestig was.

Dat protest en verontwaardiging beleidsmakers en managers kunnen beïnvloeden, bewijst de saga rond het online leerplatform Sofia van studentencoöperatieve Acco (zie voorpagina).

7 tot 9 euro moeten Sofia-gebruikers vandaag opleggen per module. Als een student meerdere Sofia-modules moet gebruiken, loopt de rekening al aardig op. De reactie van de studenten en universiteit bleef dan ook niet uit.

“De toename van de kosten door Sofia moet bekeken worden,” stelt vicerector Studentenbeleid Rik Gosselink. De vicerector maakt zich geheel terecht zorgen over de toenemende kosten van studiemateriaal. Dat heeft nu ook Acco begrepen. CEO Franck Libeer belooft om de prijzenpolitiek te herzien.

Acco is opgericht in 1960 als een universitaire coöperatieve. Vanuit een sterke democratiseringsfilosofie heeft ze jarenlang geprobeerd om cursusmateriaal aan te bieden aan een zo laag mogelijke en democratische prijs.

Die nauwe band met de studentenpopulatie blijkt Acco te zijn kwijtgespeeld. Dat zorgde de laatste jaren voor spanningen tussen de kringen en uitgeverij. De exclusiviteit die Acco van de professoren eist, wekt zo heel wat irritatie op.

Is Acco haar basisfilosofie kwijt? Het huidige businessmodel van Sofia en de hoge kost voor de student doet in die richting vermoeden. Aan Acco om het tegendeel te bewijzen. Aan de studenten om zowel tegen de GAS-boetes als de ondemocratische prijzen niet zonder slag of stoot in te geven.