Beste Fons

Maar jij, Antwerps schepen van Diversiteit, kwam daar net op tijd een stokje voor steken; voor mijn recht om – in naam van de man-vrouwgelijkheid, uiteraard – zelfs zonder bovenstukje te genieten van een plonsje in het water.

Laten we ernstig blijven. Ik ben geenszins van plan om in slipje te komen zwemmen. Ik heb als vrouw Onze Westerse Waarden geaccepteerd en onderwerp mij aan het gegeven dat ik verwacht word in bikini te zwemmen (want preutsheid is de nieuwe doodzonde), hoewel mijn borsten op dusdanige wijze worden geseksualiseerd dat, mocht ik ooit een baby hebben, ik er nog niet aan moet denken hem in het openbaar te voeden. Dit is nu eenmaal Onze Cultuur en als vrouw kan ik niet anders dan mij hier slaafs aan te onderwerpen. Wij vrouwen, of het nu gaat om het accepteren van ons bestaan als seksobject of, God verhoede, het navolgen van onze religieuze traditie door het dragen van eenboerkini, zullen uiteindelijk altijd slaaf zijn. Nietwaar, Fons?

Nog een geluk dat wij vrouwen kunnen rekenen op het Interfederaal Gelijkekansencentrum: gendergelijkheid is geen argument om godsdienstvrijheid te beperken wanneer een vrouw zelf voor een boerkini of hoofddoek kiest. Een uitspraak die door de media prompt werd gebombardeerd tot: “Godsdienstvrijheid belangrijker dan gelijkheid man-vrouw”. En dan was het hek van de dam, want rechtse juristen (mijn excuses voor het quasi-pleonasme) kwamen wijzen op de waarde van het grondwettelijk en Europees gelijkheidsbeginsel.

Ha, het gelijkheidsbeginsel, in iedere Verlichte mens’ codex zijn de Grondwetsartikelen 10 en 11 aaneengeplakt van zoveel extase voor Onze Westerse Waarden. Als de mens zelf niet met een oplossing kan komen, dan toch wel Het Recht. Als deus ex machina zullen wij onze Algemene Rechtsbeginselen en Wetboeken ter handen nemen en zal Recht geschieden. In alle objectiviteit.

Knelt daar toch wel het schoentje. Dat art. 10 en 11 Gw. naast art. 19 staan, of 14 EVRM tegenover art. 9 en 10. Gelijkheidsbeginsel vs. Vrijheid van godsdienst en meningsuiting. Dus komt het Europees Hof voor de Rechten van de Mens met een eigen interpretatie: dat De Hoofddoek moeilijk te verzoenen is met het discriminatieverbod, de boodschap van verdraagzaamheid en respect voor de ander. Leek of gevorderd jurist: ik daag u uit hier een rechtsbron van te vinden. U mag er alle Europese verdragen op nalezen, vinden zult u niet.

Zoals wij De Wetenschapper zorgeloos vertrouwen met het bepalen van de zin en onzin van het leven, zo delegeren wij al te gemakkelijk maatschappelijke dilemma’s aan De Jurist. Dat Het Recht zijn waarde heeft: ik zal de laatste zijn dat te ontkennen. Maar er is een moment waar recht eindigt en politiek begint. De rechtspraak mag ons dan wel beschermen met al dat lekkers van aaneengeplakte pagina’s, vrij van subjectiviteit zal zij nooit zijn. Zij verandert pas als de samenleving van stroom wijzigt. Als wij bekennen dat een boerkini-verbod niet enkel de rechten van moslima’s beknot, maar die van ons allen.