Vreemd gaan: Irkoetsk

Wat zijn de belangrijkste verschillen met België op het gebied van onderwijs?

Marijke: «Met mijn Erasmus Mundusbeurs voor de Staatsuniversiteit van Irkoetsk volgde ik lessen in het Russisch met de eerstejaars. De universiteit lijkt veel meer op het middelbaar dan bij ons, de studenten hebben er ook lichamelijke opvoeding en wiskunde.»

«Ik vond het ook nogal betuttelend: het huiswerk werd individueel verbeterd tijdens de les, er werden afwezigheden opgenomen en de universiteit hield zelfs mijn visum bij. Alle buitenlandse studenten moesten ook op medische controle voor een röntgenfoto van de longen.»

Astrid: «Ik ben naar een andere universiteit geweest waar de buitenlandse studenten samen les hadden. We konden ook vakken met Russische studenten opnemen maar die waren qua taalniveau vaak te hoog gegrepen. Pools volgde ik wel met Russische studenten.»

«Ik vond het ook nogal op ons middelbaar lijken. Er waren amper examens, wel veel permanente evaluatie. Tijdens de examenperiode gingen mijn medestudenten gewoon langs bij de professor met hun puntenboekje om de punten erin te laten schrijven.»

Hoe is het uitgaansleven in Irkoetsk?

Marijke: «Een grote drempel was de avondklok die van middernacht tot zes uur ’s ochtends van kracht was in de studentenresidentie. Die beknotting van mijn vrijheid vond ik verschrikkelijk.»

«Ook langs de nooduitgang stiekem terug naar binnen gaan was geen optie. Er hing een gigantisch ijzeren hangslot op één van de branddeuren. Bij een echte brand zou dat een groot probleem geweest zijn.»

«Ook ’s nachts iets eten ging niet, al was de Subway wel 24 op 24 uur open. Geef mij toch maar een cheeseburger! (lacht)Alcohol mocht eigenlijk niet binnen in de residentie. We gingen dan maar heel veel bowlen.»

«Ik heb wel een uitstap meegedaan met veel buitenlandse studenten naar het Bajkalmeer. Daar speelden we typische Russische spelletjes om warm te blijven. Ieder land moest ook een typisch studentengebruik van thuis voorstellen, dus heb ik hetIo Vivat gezongen. (lacht)»

Astrid: «We zijn ook een paar dagen naar het Bajkalmeer geweest met vrienden, zowel Russen als Europeanen. Daar is toen heel veel wodka gedronken.»

Hoe beviel het leven in de studentenresidentie?

Marijke: «Ik deelde een kamer met een Tsjechische studente. In het begin sliepen we op een ijzeren bed waarop enkel een dun matje lag. Er was ook geen keuken op onze verdieping en de eetzaal beneden was niet open op zondag. We hebben dan toch maar een matras, kookplaatjes en een koelkast binnengesmokkeld.»

Astrid: «Mijn kamergenote was een Spaanse. Bij ons waren de buitenlandse studenten wat samen gezet, waardoor de helft van onze gang uit Europeanen bestond. Dat was wel gezellig, al ging bij ons de avondklok al om 23 uur in.»

Wat zijn de grootste verschillen tussen het leven in Irkoetsk en hier in België?

Marijke: «Ik besef nu pas hoe slecht ik voorbereid was. Het is in Irkoetsk acht uur later dan hier maar ik had me echt niet gerealiseerd dat ik tot 15 uur niemand in België zou kunnen bereiken. Ook het klimaat was een schok: in de zomer gaat het tot 30°C en in de winter tot -30°C.»

«Het communisme ligt er ook nog niet zo ver in het verleden, ik heb zeker vier standbeelden van Lenin gezien. De Stalinstraat was wel net van naam veranderd.»

Astrid: «De kou vond ik heel goed meevallen. In augustus was het nog heel mooi zomerweer. Geleidelijk is het beginnen afkoelen, in november hebben we één keer -30°C meegemaakt. Toen was het slot van onze residentie vastgevroren! Hier in België heb ik met mijn gewone winterjas bij -3°C meer last van de kou dan ginder bij -30°C.»

«Ik raakte ook eens in gesprek met drie Russische vrouwen in een museum. Toen zij hoorden dat ik uit België kwam, begonnen ze onderling een discussie of het wel goed was dat er iemand van de vijand langskwam.»

«Die discussie eindigde met het besluit dat de Europese Unie inderdaad de vijand is, maar dat mensen onder elkaar het wel goed kunnen vinden. Zo’n lief klein meisje als bezoeker kon dan zeker geen kwaad. Uiteindelijk heb ik zelfs nog een chocolaatje voor mijn nieuwjaar gekregen!»

Hoe kijk je nu op de ervaring terug?

Marijke: «Toen ik net terug was, had ik wel last van het post-Erasmusgevoel. Het gebrek aan regelmaat ginds was wel moeilijk, maar hier vind ik het soms té geregeld, te veel routine.»

Astrid: «Ik ben heel blij dat ik daar geweest ben. In onze opleiding zijn we constant met Rusland bezig, je krijgt er toch een beter beeld van als je voor langere tijd je ogen de kost kan geven in dat land. Ook voor onze taal vond ik het belangrijk eens echt te kunnen oefenen en niet slechts enkele uurtjes in de les.»