interview> Een portret van een Afghaanse asielzoeker
Tegen de Stroom in: portret Utmanzai Khystagul
Onze reporter fietst ‘Tegen de Stroom in’ naar de Balkan. Onderweg ontmoet hij asielzoekers en migranten. Hij laat hen zelf hun verhaal doen.
"Ik heet Utmanzai Khystagul en sinds 20 december 2015 ben ikin België. Ik vluchtte uit mijn thuisland Afghanistan en ik hoop hier asiel tekrijgen. Ik kwam aan in Brussel, ging dan naar het opvangcentrum in Zedelgem ennu verblijf ik in Lommel. Momenteel wacht ik op een datum voor een belangrijkinterview in Brussel. Dat gesprek zal bepalen of ik mag blijven of niet."
"Mijn vader werkte in Afghanistan voor de nationaleveiligheidsdienst. Toen ik elf was, werd hij omwille van zijn beroep gevangengenomen en vermoord door de Taliban. (De Taliban is een groepmoslimfundamentalisten die een deel van Afghanistan terroriseren, red.) Alszijn zoon werd ik verdacht van het doorspelen van informatie over de Talibanaan de regering."
"De Taliban stuurde mij daarom een brief met een duidelijkeboodschap: “Kom met ons vechten in de jihad.” Ik heb niemand iets verteld overdie brief en heb er geen moment aan gedacht om bij de Taliban te gaan."
"Na twintig dagen kreeg ik een nieuwe brief: “Als je niet bijons komt, dan gaan we je net als je vader vermoorden.” Dat is de reden waaromik ben gevlucht. Mijn moeder wou het zo. Waar ik woonde, is er geen enkelefamilie waar geen slachtoffers zijn gevallen. De Taliban heeft in elk huis weliemand vermoord."
"Ik wou specifiek naar België omdat ik onderweg had gehoorddat het een land is met goede mensen en een goede ondersteuning voorvluchtelingen. Mijn hoop is om hier te blijven, want de omstandigheden inAfghanistan zijn heel slecht. Als ik weet dat ik mag blijven, wil ik studerenen een job zoeken."
"Eerst wil ik de taal leren, dat vind ik belangrijk. Hetprobleem is dat ik nu weg moet uit Lommel en dat ik nu nog niet weet waar naartoe.Als het dicht bij Brussel is, dan zou ik beter Frans leren in plaats vanNederlands."
"Eén of twee keer in de maand bel ik met mijn familie inAfghanistan. Ze weten dat ik veilig ben. Dat wens ik voor iedereen: veiligzijn. We zijn allemaal verschillend, maar we hebben wel allemaal vijf vingersaan elke hand."
