Tegen de Stroom in: Opvangcentrum voor asielzoekers in Lommel

Ik fietsnaar het tijdelijk opvangcentrum voor asielzoekers "Parelstrand" in Lommel.Langs een kanaal komt een wielertoerist naast me rijden en we beginnen tepraten. “Ik had in het begin schrik voor het grote aantal vluchtelingen datnaar Lommel kwam. Zoals veel mensen. Maar eigenlijk valt het allemaal goed mee,”vertelt Jef. “Dat geven de mensen niet gemakkelijk toe.”

Hetopvangcentrum in het vakantiepark Parelstrand te Lommel werd begin januarigeopend door Fedasil, het federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers. Eeninfovergadering over die opening verliep toen rumoerig. Inwoners van Lommelhielden papieren vast met de tekst “te veel”, verwijzend naar het grote aantalasielzoekers dat zou komen.

Zelf kwamwielertoerist Jef niet in contact met de meer dan 500 asielzoekers diesindsdien in het Parelstrand verblijven. “Maar ik heb er tot nu toe ook geenlast van gehad.” Hij wijst me de weg en we nemen afscheid. “Als ik je nog eengoede raad mag geven: let toch maar op dat ze je niet overvallen.”

Cricket

In hetopvangcentrum zitten een twintigtal Afghanen in een container naar een cricketwedstrijdte kijken op een groot scherm. Het WK is bezig en de Afghanen, die zot zijn vancricket, willen niets missen. Het initiatief voor deze uitzending kwam van HellalAhmad. Hij is zelf asielzoeker en verblijft sinds 12 januari in het centrum.

Hellalontvluchtte Afghanistan nadat de moslimfundamentalisten van de Taliban zijnjongere broer Omar hadden vermoord. Dat gebeurde uit wraak, omdat Hellal nietwou meewerken met de extremisten. Ze vroegen hem om een bom te plaatsen.

Na een langeen moeilijke tocht kwam hij aan in België. Hier in Lommel heeft Hellal het naarzijn zin. “Het is een prachtige plaats met prachtige mensen,” vertelt hijenthousiast. Zijn favoriete Lommelaar is Pieter. Die leerde hij kennen toenPieter aan het vissen was in de buurt van het opvangcentrum.

“Pieter enik discussiëren over vanalles. Ik wouhem uitnodigen in mijn huisje hier in het opvangcentrum, maar dat mag niet.Vanavond ga ik wel bij hem thuis eten.” Pieter vertelde hem ook over de angstdie bij een deel van zijn stadsgenoten leefde toen het centrum openging.

“Hij zei medat veel mensen in Lommel in het begin schrik hadden dat wij van hen zoudenstelen. Nu begrijpen ze wel dat vluchtelingen goede mensen zijn en sindsdien isonze band met hen goed. Ze zijn heel vriendelijk.”

945

SommigeLommelaars zijn zelfs meer dan gewoon heel vriendelijk. Als reactie op de angstontstonden er enkele warme initiatieven. Vicky Daniels zette samen met enkelevriendinnen het project "945 in beeld" op, naar het aantal asielzoekers datoorspronkelijk naar Lommel zou komen.

“Een week nade rumoerige infovergadering hebben we ons project opgestart om te laten ziendat alles wat er over ‘dé vluchtelingen’ werd geroepen wel degelijk over mensengaat,” legt Vicky de beweegreden uit.

Devrijwilligers van "945 in beeld" portretteren de asielzoekers van hetParelstrand met een foto en vertellen hun levens- en vluchtverhaal. Dieportretten van hun Parels, zoals ze de asielzoekers zelf noemen, verspreiden zevia hun website en Facebook.

Ook het aangrijpende verhaal van Hellal hebben de dames van het project onlinegeplaatst. Door de interviews die ze afnam, kreeg Vicky veel respect voor devluchtelingen: “Ik bewonder vooral hun enorme veerkracht.”

Muziek

"945 inbeeld" staat niet alleen. Ook Guy Vercauteren ondernam samen met wat vrienden actieom de kloof tussen de bewoners van het Parelstrand en de Lommelaars te dichten.

Op de open dagvan het opvangcentrum in maart gaven enkele vluchtelingen een muziekoptreden. “Opdie manier werden de vluchtelingen ook eens in een positief daglicht gesteld,”kijkt Guy met enige trots terug.

Het beginvan zijn muziekproject was nochtans moeilijk. “Ze deden allemaal alsof zemuzikanten waren, zodat ze konden meedoen, maar eigenlijk bakten ze er weinigvan. Ik ben dan djembélessen beginnen geven en zo is dat gegroeid.”

“Op die opendag begonnen we met de aangeleerde Senegalese ritmes en daarna een deelArabische muziek. Toen Farouk begon te spelen op zijn luit was het muisstil. Debezoekers vonden het geweldig. Ik geloof echt dat muziek mensen bijeen brengtover nationaliteiten heen.”

Demuzieksessies werden soms heuse feestjes en dan trok Guy zijn ogen open. “DeAfghaanse mannen dansen heel goed, maar ook wel grappig. Een beetje homo-achtigmet hun handen.” Guy beeldt even uit hoe zij dansen.

Vlaamsenamen zijn trouwens niet altijd even gemakkelijk om uit te spreken voor dedoorsnee Afghaan. “Het was vaak iets tussen Guy en Gay, maar ik doe nietmoeilijk,” lacht Guy.

Afwas

Door zijninitiatief is Guy bevriend geraakt met veel asielzoekers. “Die mannen zijn heelgastvrij, je mag altijd blijven eten. Dat is wel anders dan bij ons. Wij zettenpotten op tafel en scheppen uit, maar zij leggen alles op aparte taloorkes.”

In sommigeopvangcentra van Fedasil moeten de asielzoekers eten wat de pot schaft, maar inLommel mogen ze zelf hun potje koken. “Zo hebben die mensen hier ook iets tedoen. Zelfs de afwas is hier een heel fijne activiteit,” ontdekte hij.

Ook vooramuzikale asielzoekers waren er trouwens activiteiten. Zo organiseerde de zoonvan Guy voetbalmatchen tussen de asielzoekers of gingen ze kijken naar eenwedstrijd van voetbalclub Lommel United. Andere vrijwilligers organiseerden ooknog yogalessen, knutselactiviteiten, Nederlandse les en kinderopvang.

Afscheid

Eind april komt aan dit verhaal een eind. Het tijdelijk opvangcentrum sluit zijn deuren en alle asielzoekers worden verplaatst naar andere centra. De georganiseerde leegloop is begin april begonnen.

Hellal weet nog niet wanneer en naar waar hij zal worden overgeplaatst. Het kan morgen zijn, maar het kan ook nog enkele weken duren. Daarbij komt de grote onzekerheid over zijn asielaanvraag. De hele situatie vreet aan hem. “Er is mismanagement op het vlak van opvangcentra in België. Ik begrijp niet wat ze doen.”

Hellal heeftin Brussel vluchtelingen ontmoet met psychische problemen. “Zelf voel ik ookdat ik snel kwaad word als iets kleins misgaat. Mijn geduld raakt soms op.” Hoedan ook gaat hij de mensen van Lommel hard missen. Met visser Pieter blijft hijzeker in contact via Facebook.

VrijwilligersVicky en Guy zullen op hun beurt de asielzoekers missen. “Nu val ik een beetjein een gat. Dit was de schoonste tijd van mijn leven. Ik heb hier zo’n fijnemensen ontmoet, niet normaal,” concludeert Guy.