Leuvense student in Caïro

Hoe ziet je universiteit in Egypte er uit?

Charlotte Marie Dooms: «Het is een groot herenhuis en we zijn slechts met twaalf studenten. Mijn universiteit hier wordt georganiseerd door een aantal universiteiten uit België en Nederland: Arabische studenten zitten dus sowieso niet in onze klas.»

«Naar de les ga ik met de taxi en niet omdat ik een rijke tata ben (lacht). Anders is het een uur wandelen in de dichte smog en je wordt voortdurend lastiggevallen. Dan ben je de rest van de dag slecht gezind.»

Je zegt dat je wordt lastiggevallen?

Dooms: «In de metro ben ik al een paar keer fameus aan mijn kont vastgegrepen. Er is wel een speciale coupé alleen voor vrouwen, maar die is vaak vol en dan moet je toch in de gemengde coupés.»

«Op straat word ik veel nageroepen door mannen en dat is vermoeiend. Ik vind het niet fijn om me elke keer kwaad te maken vanwege seksistische opmerkingen, omdat ze in veel wijken niet gewoon zijn aan westerse vrouwen. Ze denken ook dat ik de taal niet versta. Als ik dan een Arabische tirade afsteek, zijn ze wel verrast. Meestal zeg ik iets als “schaam u” of als het echt erg is “uw moeder is een hoer” (lacht). Meestal beginnen de mannen dan te lachen.»

«Vaak gebeurt het uit verveling door jongetjes, die weten ook niet beter. In Caïro wonen bijna 25 miljoen mensen en de helft is onder de 25 jaar. Bovendien is er een hoge werkloosheid.»

Welcome to Egypt

Zijn er grote cultuurverschillen?

Dooms: «Mensen zijn hier zeer expressief. Vaak is er een ruzie op straat en dan denk je “dit is echt het einde voor een van deze twee personen”. En een minuut later zijn die aan het knuffelen! Dat is heerlijk als je het vergelijkt met alle hypocrisie in het westen. Wat ik bij Vlamingen het meeste hoor over Arabieren is “die zijn precies altijd kwaad” (lacht). Arabisch lijkt op straat misschien een harde taal, maar het is ook een ongelooflijk mooie taal. Als je vrouwen hoort spreken is dat heel zacht.»

«Het is fantastisch dat iedereen je altijd helpt. Je zult hier nooit een oudere alleen de straat zien oversteken. Zodra je vragend in het rond kijkt, komen ze al vragen waar je naartoe moet. Je kunt ook geen straat passeren zonder dat mensen “Welcome to Egypt!” roepen. Soms vind ik dat wel vervelend, omdat ik niet graag als toerist word bekeken, maar ik begin te geloven dat ze het ook echt menen.»

«Familiewaarden zijn zeer belangrijk en het levensritme is ook anders. Een van de meest gebruikte spreekwoorden hier is “morgen hopelijk”. In het begin is dat moeilijk, maar nu vind ik het zalig.»

Hoe is het uitgaansleven in Caïro?

Dooms: «Er is bier! Het heet Stella! En het is niet van België, maar van Heineken… Meer moet ik eigenlijk niet zeggen, da’s niet ok. Op zich is het bier zeker betaalbaar en er zijn alcoholwinkels in elke wijk. Moslims drinken meer dan ze vaak willen toegeven (grijnst).»

«Echte feestjes en danscafés zijn er nauwelijks, maar ik moet zeggen dat ik het uitgaansleven in Leuven nog geen dag heb gemist. Hier drink je geen alcohol, maar theetjes in een gezellige shishabar (een bar waar je waterpijp kan roken, red.). Of je huurt een bootje op de Nijl met vrienden en bouwt daar een feestje. Heel de nacht lang zijn er trouwens mensen op straat. Ik heb me hier nog nooit onveilig gevoeld.»

Sisi is overal

Hoe ervaar je het regime van Sisi?

Dooms: «Door zijn kop die overal in de straten hangt op affiches, waarop staat dat hij het terrorisme aan het bestrijden is. Dat was ook zijn grootste campagnepunt. Hij ontwijkt alle binnenlandse én buitenlandse zaken en focust alleen op terrorisme. Hij speelt slim in op de angsten van de mensen. Het lijkt wel België.»

«Van de strenge censuur heb ik zelf nog niets gemerkt, maar er zijn mensen in mijn klas die niet meer op Skype of WhatsApp kunnen.»

Wat hoop je voor de toekomst van Egypte?

Dooms: «De situatie is vrij uitzichtloos. Het grote probleem is de demografische groei en dat gaat alleen maar erger worden. Zolang de politiek niet stabiel is, zie ik ook niet meteen grote veranderingen plaatsvinden.»

«Ik hoop ook dat het toerisme terug zal opleven, want er is echt heel veel de moeite om te zien. Ik hoop dat IS…aargh! Fucking IS. Ik hoop dat ze verslagen worden door het Egyptische leger, want IS is kharah (Arabisch voor stront, red.). Het leger claimt wel dat ze IS onder controle hebben, maar iedereen weet dat dat niet zo is. Egypte was vroeger een van de grootmachten in het Midden-Oosten, maar op dit moment zijn er zoveel binnenlandse problemen dat ze zich niet kunnen bezighouden met andere oorlogen.»

Hoe evalueer je je verblijf in Egypte tot nu toe?

Dooms: «Ik ben blij dat ik geen typische feest-Erasmus-ervaring heb. Hier word je echt wel gedwongen om na te denken, want het leven en de maatschappij zijn hier zo confronterend. De verschillen tussen arm en rijk zijn op weinig andere plaatsen zo groot… De bedelaars op straat zijn hier bijvoorbeeld mensen die nog goed hun brood verdienen. In de sloppenwijken is het erger en eten ze uit vuilnisbakken.»

«Ik ben ook blij dat ik bijna naar huis ga, omdat ik nu extra apprecieer wat ik mis in België. Schone lucht, parken waar je niet voor moet betalen, familie! Maar ik kom zeker terug naar het Midden-Oosten, de woestijn en Caïro.»