De nietigheid overstijgen in Oeganda

Wat zijn juist de doelstellingen van het NUV-HOP project?

'Het project begint al in België. Hier verzamelen we eerst de financiële middelen zodat medicatie en medische testen kunnen aangekocht worden. Eens we in Oeganda zijn, vertrekken we samen met de Oegandese studenten naar de afgelegen dorpen. Daar stellen we dan de tenten op en bouwen we een soort van mini-ziekenhuis. Je hebt dan verschillende diensten: een plaats waar consultaties plaatsvinden, een labo waar malaria en HIV worden getest en een apotheek waar de patiënten medicatie kunnen krijgen.

'Verder is er ook nog een dienst met screening op baarmoederhalskanker en ook een plek voor circumcisie. Besnijdenis gebeurt in Oeganda vaak in onhygiënische omstandigheden, bij ons kunnen complicaties vermeden worden.'

'Daarnaast geven we health talks. Dan gaan we naar de dorpen om onderwijs te geven over malaria, HIV en family planning. Op termijn zal dit waarschijnlijk nog een grotere invloed hebben, omdat je zo dingen gaat voorkomen. Je kan mensen zelf de kennis geven om te weten dat je naar het health center kan gaan om bijvoorbeeld een spiraaltje laten zetten.'

Wat is de maatschappelijke impact?

'Je moet dat zien in een setting waarin er nog heel weinig middelen zijn. In Oeganda is er een enorm verschil tussen het Noorden en het Zuiden. Het Zuiden is veel rijker, terwijl je in het Noorden veel dichter bij Zuid-Soedan zit, waar er nog hevige oorlog woedt. Het Noorden van Oeganda heeft zelf ook een geschiedenis van veel conflict en oorlog die nog tamelijk recent is.'

'Dat laat fel zijn sporen na. In deze regio zijn er veel dorpen met hutjes en heel weinig winkels. Het is dus in die afgelegen dorpen dat we mobiele klinieken gaan opstellen. Bovendien ontbreekt in de ziekenhuizen zelfs vaak heel wat materiaal. Als je dan naar de mensen zelf kan gaan, mét de juiste middelen, dan kan je natuurlijk wel een verschil maken.'

Op welke manier heeft die ervaring jou veranderd?

'De kracht zit hem in de samenwerking en het openstaan voor de dialoog. De Oegandese studenten gaan bijvoorbeeld andere dingen bijdragen dan wij aan het project. Zij zitten meer in de cultuur en kunnen bijvoorbeeld beter inschatten hoe je iets best kan overbrengen. Die samenwerking is iets wat mij enorm heeft verrijkt. Daardoor besef ik hoe je samen veel meer kan verwezenlijken dan je ooit alleen zou kunnen.'

'Er zijn zoveel dingen ook hier in België die niet lopen zoals ze zouden moeten en dan denk ik nu vaak: "Oké, misschien moeten we er samen onze schouders onder zetten. Misschien gaan we zo wel iets kunnen veranderen." Vroeger vond ik mezelf heel nietig en die problematiek oversteeg me vaak. Dit project heeft me meer hoopvol en geëngageerd gemaakt.'

Wat is een moment dat je nooit zal vergeten?

'Op de outreach waren het altijd heel drukke dagen, waar je 600 tot 700 mensen per dag helpt. Daar is weinig schaduwruimte en geen plaats om te wachten. Dat leidde tot veel gedrum om zo snel mogelijk aan de beurt te komen. Op een vergadering had een van de Oegandese studenten voorgesteld om met een nummersysteem te werken, een beetje zoals bij de slager. Mensen konden dan per tien binnen gaan als het hun beurt was.'

'Toen we dit op de volgende outreach probeerden, veranderde de hele setting ineens. Het was echt een metamorfose. Alles werd productiever. Dat is een voorbeeld van hoe een kleine verandering een enorme impact kan hebben op een heel proces. Nu bekijken we hoe we dat verder kunnen optimaliseren door gebruik te maken van kleuren of tekeningen, omdat het niet evident is voor iedereen om cijfers te kunnen lezen.'