Comedy achter het IJzeren Gordijn

Pangaea, de hotspot voor internationale studenten in Leuven, had afgelopen vrijdag een product van eigen kweek geprogrammeerd. Adrian Niro is een comedian afkomstig uit Toronto (Canada), maar geniet door zijn Russische roots ook bekendheid in het Oosten. Hij verbleef een slordige zes jaar in België om het daarna waar te maken in Moskou. In Leuven was hij echter al een lokale held door zijn participatie aan verschillende Janus International theaterproducties.

Indien je niet iedere vrijdag met je vuile was op een trein springt richting hotel mama, moet je zeker eens afzakken naar de Pangaea tijdens het happy hour tussen 19 en 20 uur. Ik stond er opeens met acht pilsjes tussen arm, kin en borstkas geklemd. Met twee zijwaartse passen kon ik een tafel benaderen waar ik al mijn vloeibare goud uitdeelde aan mijn gelegenheidsvrienden voor de avond. Meteen werd ik omgedoopt tot 'Philip, the generous Irishman'. Ik ben geen Ier, maar weg was het bier.

Met een klein uurtje vertraging verscheen meneer Niro ten tonele, meer dan 300 aanwezigen trakteerden hem op feestelijk gejoel en handgeklap. Hij was zichtbaar nerveus, dit was het grootste live publiek waarvoor hij ooit gestaan had. Na even alles zorgvuldig gefilmd te hebben voor zijn YouTube-kanaal begon hij aan zijn set.

Het eerste kwartier was hij goed op dreef en trakteerde hij het publiek op grappige situatieschetsen over zijn gezin, de niet-bestaande Canadese revolutie en het twitteraccount van zijn moeder. Echte lachspieren had hij nog niet weten te kietelen maar onze aandacht had hij wel. Licht opgewarmd door de komiek en de gistende pils in onze maag, waren we klaar om als zaal volledig ingepakt te worden.

Tijdens zijn tweede bedrijf sputterde de micro tegen en verloor zijn verhaal aan draagkracht in de zaal. De geluidsinstallatie bereikte nog slechts de helft van het publiek. De andere helft ging dan maar met elkaar in gesprek en maalde niet meer om de komiek. Niro vergat meermaals zijn tekst en haalde het tempo uit zijn eigen show. Hij zocht interactie met mensen op de eerste rij maar veel bracht dat niet op. Nadat we moesten applaudisseren voor de nationaliteit van persoon nummer drie hadden we het wel een beetje gehad.

Waar ik een smeltkroes aan humor uit verschillende werelddelen had verwacht, kreeg ik eerder gemakkelijke mopjes over nationale clichés. Die doen het altijd goed onder internationale studenten. Doordat ze laagdrempelig en toegankelijk zijn leg je snel contacten. Maar daar vul je geen avond aan stand-up comedy mee. Hij miste een rode draad en maatschappelijk inzicht. Deze avond had hij nog succes, hopelijk is zijn publiek op zijn andere gigs even gemakkelijk te plezieren.