Buitenlandstages geneeskunde zorgen voor onmin

Naast taaltesten zijn er diverse selectieprocedures, zoals een schifting op studieresultaten in de landengroep Canada, een uitverkiezing op basis van motivatie voor de landengroep Afrika en een loting voor mensen die hun stage ergens in Europa willen doen.

Hierdoor blijven de achterblijvers natuurlijk teleurgesteld achter, maar de laatste tijd heerst er ook een ander soort verontwaardiging. Zo spreekt Lien* van een oneerlijke procedure en een angstcultuur waardoor het onmogelijk is om je klacht te uiten. 'Een aanvaring met iemand van de faculteit kan altijd tegen je werken in je latere (studenten)carrière, wat het geval is gebleken bij eerdere klachten.'

Zo had iemand een heel hoog lotingsnummer gekregen, waarbij hij al heel erg uitkeek naar het krijgen van zijn eerste keus. Iemand met een lager lotingsnummer kreeg echter zijn eerste keus, waarop hij prompt een mail stuurde naar het personeel voor de buitenlandse stages. Het antwoord luidde: ‘Je zult er tevreden mee moeten zijn, want ze kunnen je stage nog altijd afpakken’ en de betreffende student moest zijn excuses aanbieden.

Ook Jan* onderschrijft die angstcultuur en wijt een deel van het probleem aan het ontbreken van de functie van stagekapitein Buitenland, een functie die er vroeger was vanuit de studentenvertegenwoordiging om de vertrekkende studenten te begeleiden en een stem te geven in vergaderingen. Ook leidde een gebrekkige communicatie er onder andere toe dat sommigen broodnodige documenten voor hun stage te laat kregen, en anderen niet werden ingelicht over een wachtlijst.

Stagekapiteins

Marijke Awouters, jaarverantwoordelijke Onderwijs van de 2de master Geneeskunde, neemt onofficieel toch nog de rol van stagekapitein buitenland waar. ‘De officiële titel is sinds twee jaar afgeschaft bij de wijziging van het curriculum, waardoor 80 à 90% van de taken, zoals het overzien van vrije stagevoorstellen, wegvielen. Er bleef echter nog een percentage van de taken over, met name de begeleiding van studenten die met vragen, klachten of problemen zitten bij de selectieprocedure of hun vertrek naar het buitenland.

'Ik ben niet officieel gekozen voor die taak, maar er was gewoonweg geen andere persoon om die in te vullen, waardoor ik het als vanzelf op mij heb genomen. Op een bepaald moment heeft de vicedecaan internationalisering, Chris Verslype, mij laten weten dat hij niet akkoord ging met die taakovername. Het misverstand dat was ontstaan is niet volledig uitgeklaard, maar heeft in de verdere werking niet meer voor problemen gezorgd. Ook waren de meeste stages al geregeld en de grootste problemen opgelost, dus we konden zonder grote moeite voortgaan.’

Angstcultuur

De angstcultuur waarvan de studenten spraken is Awouters overigens vreemd: ‘Ik heb nooit echt problemen gehad om dingen aan te kaarten. Er zijn problemen geweest met de vaste stages, maar ik heb veel kunnen samenwerken met zowel Lynn Timperman als Inge De Prins, beiden verbonden aan de eenheid Externe relaties - Communicatie van de faculteit Geneeskunde, die allebei openstonden voor feedback. Aan sommige problemen kan de universiteit ook niets doen, zoals het opzeggen van de samenwerking door een buitenlandse partner.’

Het enige probleem wat er nog is, is een niet altijd even vlotte communicatie, meent Awouters. ‘We zijn natuurlijk met heel veel studenten en er is niet zo veel personeel voor de buitenlandse stages. Soms werkte tijdsgebrek dus een slechte communicatie in de hand. Zo is er onder andere een persoon uit de landengroep Canada die een plaats in Europa aangeboden heeft gekregen - een nieuw ontstane plaats weliswaar. Dit kan natuurlijk voor een misverstand zorgen bij mensen die wel voor Europa hadden gekozen, maar niet geselecteerd werden na de loting. Zij kwamen echter sowieso niet in aanmerking voor die stageplek, maar waren daarvan niet op de hoogte.'

Voor dit soort communicatieproblemen is er een navraag gedaan bij de studenten, die volgens Awouters goed ontvangen is door De Prins. ‘Het is zeker niet zo dat ze van slechte wil zijn. Er wordt hard gewerkt om die communicatie te verbeteren.’

Vicedecaan Verslype kwam, buiten de problematiek die ontstond tussen hem en Awouters, totaal uit de lucht vallen bij het horen van ons verhaal. Na enige navraag wist hij ons te verzekeren dat er geen enkele klacht of probleem was gemeld aan hem of het andere personeel en dat hij ons dus niet van verder commentaar kon voorzien.

Namen met een * zijn gefingeerd