analyse> Gezaghebbende positie van Britse universiteiten bedreigd
Britse academici pikken het niet meer
Volgens een enquête van de Britse vakbond voor universiteitspersoneel UCU zijn academici steeds minder tevreden. Onder andere pensioenszekerheid en de werkdruk liggen aan de basis.
60% van het academisch personeel in het Verenigd Koninkrijk zegt binnen de vijf jaar de sector te willen verlaten door een gebrek aan actie van het management. Dat is te lezen in een recente bevraging van de University and College Union (UCU). Het staat er nog slechter voor bij de jongere onderzoekers en de postdoctoraten. 81% van hen denkt aan stoppen binnen de vijf jaar. Niet voor niets kreeg het scherpe rapport de titel UK Higher Education: a workforce in crisis.
Kopzorgen
Het universiteitspersoneel heeft ten eerste te kampen met financiële moeilijkheden. Hun lonen daalden sinds 2009 met een kwart doordat ze niet gelijkgesteld werden aan de inflatie. Verder bestaat er nog steeds een loonkloof op basis van geslacht enerzijds en op basis van origine anderzijds, respectievelijk van 15,1% en 17%. De pensioenzekerheid van een doorsnee docent is dit jaar met een derde verlaagd en bijkomend zijn de pensioenen ingekrompen voor 204.000 Britse onderwijsmedewerkers.
Het gevoel heerst dat er steeds meer omgeslagen wordt naar een bureaucratische structuur
Daarnaast geven Britse academici aan dat de grote werkdruk niet meer te dragen is. Daar heeft de pandemie zeker aan bijgedragen, maar de negatieve trend bestond al eerder. Een op vijf zegt minstens zestien uur per week extra te werken. Van de 7.000 bevraagden zegt de helft tekenen van een depressie te vertonen.
De werknemers hebben aan de andere kant het gevoel dat er niet naar hen geluisterd wordt. Het ondergeschikt personeel kan zijn mening en input niet meegeven door het gebrek aan een democratisch stelsel. Er worden des te meer willekeurige maatstaven gehandhaafd voor de beoordeling van de werkkwaliteit. Dat zorgt ervoor dat het personeel een bijkomende druk ondervindt. Het gevoel heerst dat er steeds meer omgeslagen wordt naar een bureaucratische structuur.
Overwerkt en moedeloos
Die uitzichtloze situatie veroorzaakt in de nabije toekomst mogelijk veel verloop: academici zeggen massaal de sector te willen verlaten. Het algemene welzijn is laag. Burn-outs, depressies en een lage motivatie zijn geen uitzonderingen.
'Ik wou dat ik nooit in de academische wereld was gegaan'
Docent aan de Keele Universiteit
Als gevolg van de negatieve tendens kan het personeel zijn taken niet optimaal uitvoeren en de kwaliteit leveren waarvoor ze de sector aanvankelijk zijn ingestapt. 'Ik voel me ondergewaardeerd, overwerkt en moedeloos', zegt een docent aan de Keele Universiteit. 'Ik wou dat ik nooit de academische wereld ingegaan was.'
Boter op het hoofd
De Britse universiteiten zouden te veel andere prioriteiten vooropstellen: ze financieren onder meer bouwprojecten voor flagrante gebouwen, betalen prijzige advertenties en maken financiële reserves aan. Ze stellen zich te veel op als een winstmakende onderneming in plaats van te focussen op degelijk onderwijs, aldus het snedige rapport van de UCU.
Naast de werknemers zijn ook de studenten het slachtoffer van de passieve houding die de universiteiten blijven aannemen. Door de lage moraal bij het personeel worden studenten geconfronteerd met onderwijsmedewerkers die geen motivatie en geduld hebben om hen te begeleiden in hun studietraject.
De universiteiten zijn overigens niet de enige die met een zwarte kool aangetekend staan. Ook politici krijgen de nodige verwijten: ze zouden te weinig doen om de financiële problemen aan te pakken en de werkdruk te verlichten.
