Zoomgesprek als digitaal toneel

Marrit legt haar haar goed, waarna Ellen in beeld komt en haar oortjes insteekt. Op het moment dat Robin en Carolle aansluiten, zijn alle leden van het videogesprek aanwezig. Als alternatief voor het podium met aanwezig publiek, maakt Campustoneel gebruik van het format waar elk van ons sinds de eerste lockdown gewoon aan geworden is: de Zoom-gesprekken.

Het is daarom niet ongewoon dat je als kijker na een lange dag schermstaren tijdens de eerste aflevering nog even controleert of de camera en microfoon niet meer aanstaan. Zeker omdat je kort na de begroeting onmiddellijk uitgenodigd lijkt te worden in een intieme groep, die afspreekt om een 'bubbel' te vormen. Het is dus niet moeilijk om de herkomst van de titel van het stuk te raden.

Herkenbaarheid troef

Na kennismaking wordt het meteen duidelijk door welke figuren de bubbel wordt gevuld. Stuk voor stuk hebben ze een heel eigen, glashelder karakter en een eerlijke humor, die de dialogen interessant houden.

Het digitale toneel zorgt bovendien voor een verhoogde authenticiteit. Elk personage bevindt zich in zijn eigen habitat, die met verschillende soorten mediakanalen wordt weergegeven: van het Zoom-gesprek tot videoboodschappen en berichtjes via Facebook; dronken in bed na een feestje met de andere buddies of tijdens het ontbijt met een kamerjas aan in de keuken. Kort gezegd, een doordeweekse dag tijdens de eerste lockdown.

Het ontbreekt ook niet aan frustraties over de regering, geregelde spanningen door meningsverschillen en verwarring over de voortdurend veranderende maatregelen. Zo accuraat dat je haast zou vergeten dat het om fictie gaat.

Daarnaast geeft de miniserie je een feelgood-gevoel aan het einde van de dag, waardoor je toch even kan lachen met de actuele zever. Waarom zouden we daar tenslotte mee moeten wachten tot het allemaal voorbij is? Een schokkend plot is dan wel niet aanwezig, maar dat is net wat het publiek zo betrokken doet voelen. Tegenwoordig is spanning namelijk ver te vinden (behalve als je tegen de avondklok naar huis moet racen natuurlijk) en we zitten allemaal in hetzelfde schuitje.

'Niet fuck bubbelbuddies'

De scenarioschrijver en regisseur, Lindsy Desmet, verklapt dat het project wel degelijk gebaseerd is op waargebeurde feiten. Nu is het aan ons om te raden wie haar rol vertolkt. Wie het ook moge zijn, ze maakt deel uit van een bende komiekers die hun plezier niet laten dwarsbomen door het coronavirus.

Hoewel ook Campustoneel een creatieve manier vond om dat niet te laten gebeuren, kijken we er toch naar uit om weer toeschouwer te mogen zijn in een zaal waar we live acteurs aan het werk kunnen zien. Want zoals Carolle al zei: 'Fuck corona, fuck maatregelen en de avondklok, fuck wandeldates en dating sites. Maar niet fuck bubbelbuddies, want hoe hadden we dit zonder hen moeten overleven.'