Wie rockt zich naar roem?

Dit jaar organiseren de Landbouwkring (LBK) en de Vlaamse Technische Kring (VTK) voor de 33ste keer de InterFacultaire Rockrally. In de voorrondes op 21 en 22 november verdedigden dertien bands de eer en glorie van hun studentenkring. De opzet was een ticket voor de grote finale van 13 maart 2017 in Het Leuvense Depot. Na twee dagen vol piepende microfoons en joelende fans maakte de jury bekend welke vijf bands een gooi mogen doen naar die felbegeerde oppergaai. Wij stellen ze aan u voor.

De onervarene: Mushroom Molly (Industria)

De eerste act in de voorronde zette meteen de toon met een stevige portie garagerock. Mushroom Molly repeteert nog maar drie weken samen en is daarom nog wat zoekende, maar gelukkig kan de formatie terugvallen op een frontvrouw die zich met haar krachtige stem moeiteloos staande hield tussen het elektrischegitaargeweld. Als de band zijn evolutie van de laatste weken aanhoudt, kan het aanwezige publiek bij de voorronde over een paar jaar zeggen: wij waren al fan voor ze bekend werden.

De eerlijkste: Isadore (Medica)

Het complementaire duo van Isadore vulde de zaal met een warme en soulvolle sound. Een eigen nummer als Call me down had zo tot het oeuvre van Joss Stone kunnen behoren. Van de cover Thousand Miles van Vanessa Carlton stond het tweetal dan weer zelf versteld: voor de eerste keer was hij foutloos gelukt, gaven ze toe. Een ontwapenende eerlijkheid, die de oprechte, milde klank in hun muziek onderstreepte.

Het testosteron: One Man Brawl (Alfa)

One Man Brawl begon dan wel als bluesrockband, tegenwoordig is het trio enkele decibels luider geschakeld. Hun rechttoe-rechtaanrock vol testosteron deelt soms flinke dreunen uit in je gezicht, waarvan je even moet bekomen. De band straalt energie uit: de vrucht van jarenlang samenspel en een mooie illustratie van hun onverbloemde passie. Een rasechte ‘niet praten, maar spelen’-mentaliteit.

De publieksfavoriet: After Hours (Politika)

‘We gaan er een feestje van te maken’, juichte de frontman van After Hours het publiek toe bij aanvang van de set. Een belofte die al snel werd ingevuld wanneer de band Taylor Swifts wereldwijde hit Shake it off een rockjasje omdeed. ‘Rock-’n-roll is dood’ kwam spontaan in onze gedachten naar boven, maar dat deerde de kwistig meezingende fans niet. After Hours is muzikaal niet de meest spannende act, maar aan enthousiasme geen gebrek.

De excentriekeling: Kitchen Orchestra (Musicologica)

Voluit gaat het bonte gezelschap van Musicologica door het leven als Your Favourite House-Garden-Kitchen Orchestra. Zich onderscheiden deed de groep niet alleen met zijn naam. Eigenzinnig uitgedost, spelend zonder elektrische gitaar en versterking maar mét hoorn, banjo, grote trom: zo zong het keukenorkest liedjes over dood, verderf en keukens. ‘Hoe blij zijn jullie, dat wij geen uur moeten soundchecken!’ Rocken zonder gitaar? Het Kitchen Orchestra gaf er een eigen invulling aan en bewees dat het kan.

De Olympische gedachte

Wij van Veto dragen de Olympische gedachte ‘deelnemen is belangrijker dan winnen’ hoog in het vaandel. Als we Freddie Mercury mogen geloven, zijn er in de muziek geen verliezers, en daarom vermelden we voor u nog even kort de overige deelnemers van de voorrondes van de rockrally.

• Live after Tomorrow (Cluster) liet een mix van funky jazznummers op de wereld los, ondersteund door experimentele elektronica.
• Voor breekbare muziek konden we terecht bij Lore Debaye (LBK), die haar eigen nummers bij voorkeur omschreef als ‘melige wijvenmuziek’. Aparte marketingstijl.
• De verhalenverteller Toom (Apolloon) had niet misstaan in de finale met zijn akoestische gitaar en ukelele. Als we zijn lyrics mogen geloven, zal zijn niet-nominatie hem niet deren: ‘I won't sit down and I won’t shut up and most of all I won't give up.’
• Conceptual Flaws (SOCA) bracht in zijn set de peetvaders van de hedendaagse rock Arctic Monkeys ten berde met een stuwende cover van Cigarette Smoke.
• Het olijke tweetal van MC (VTK) trachtte – Stella in de hand – de harten van het publiek te veroveren met een set vol elektronica die veel weghad van een spelletje Singstar.
• Gustav Leo (Babylon) dompelde op zijn beurt de zaal onder in een melancholische nevel.
• Stray Forward (Psychologische Kring) antwoordde daarop met feel good vibes, die ons recht naar een zomerse barbecue sommeerden.
• Tot slot stond Nirvana-adept Expected Juliana met haar stevige gitaarwerk meer dan haar mannetje tussen al het ander rockgeweld.