Whispering Sons: 'Dansbaar zijn in alle donkerheid'

Husbands - Savages
Tuur Vandeborne: Savages is een heel punky band, en daar is dit nummer een prima voorbeeld van. Snedige gitaren en een up-tempo beat roepen een angstaanjagend, of op zijn minst ongemakkelijk gevoel op, iets wat ook een beetje terugkomt in ons geluid. De basgitaar is behoorlijk prominent, wat mij dan weer persoonlijk inspireert. Husbands zet een gejaagde sfeer, en die punkattitude roepen wij ook op op het podium: hard gaan. Tegelijkertijd is het een catchy nummer: de voortdurend herhaalde woorden maken het lied een meezinger.

Lipstick - Ariel Pink
Ik vind Ariel Pink een van de interessantste artiesten van deze tijd. Zijn hele oeuvre is ongelooflijk sterk. Lipstick staat op zijn voorlaatste plaat, Pom Pom, een heel goed album ook. Het is eigenlijk het tegenovergestelde van Husbands: cheesy 80s synths treden op de voorgrond en roepen een relatief vrolijke, gemoedelijke sfeer op. Toch is het ondanks die lichte klanken een heel donker nummer. Het gaat over een moord. Pink zingt dingen als 'Shower me in blood, child'.

Er zijn constant koortjes aanwezig, die hij vervormt. Steeds anders, gaande van heel hoog tot heel laag. Ze zingen ook steeds andere stukken van het refrein of de verse. Dat werkt bevreemdend. Je hebt niet het gevoel dat je naar één zanger luistert, maar naar een amalgaam van stemmen en timbres. Het is disco noir: heel dansbaar, maar toch zit er een donkere ondertoon in. Ik denk dat Whispering Sons dat ook probeert te doen. Niet letterlijk hetzelfde, maar ook bij ons mag het wel wat dansbaar zijn in alle donkerheid.

Far - The Soft Moon
The Soft Moon is eigenlijk het meest New Wave van de drie bands. Zij grijpen het felst terug naar dat jaren 80-geluid, maar doen er toch iets nieuws mee en weten het modern te doen klinken. Dat is wat wij ook ambiëren. Zeker toen we net begonnen zijn ze een grote invloed geweest. Intussen hebben we al met hen getourd in Spanje en Portugal!

Delyrics van Far zijn heel donker en escapistisch. Dat komt absoluut terug in de teksten van onze zangeres Fenne. Ze hebben net als wij een hybride drumstel: een combinatie van een akoestische drum set-up met elektronische elementen.

Savages heeft de echt ruwe punkgitaren; The Soft Moon meer industriële, elektronische klanken. Ik denk dat wij het middelpunt tussen die twee uitersten opzoeken. Langs de ene kant snedige gitaren, langs de andere kant veel elektronica in de drums en de synths.