RECENSIE FILM
Western van Viggo Mortensen mist diepgang
The Dead Don't Hurt bevat de ingrediënten voor een beklijvende film, maar weet ze niet samen te brengen tot een smakelijk geheel. De personages uit de moderne western zijn te weinig uitgediept en een duidelijk plot ontbreekt.
'Absolutely nothing', antwoordt Holger Olsen, een Scandinavische migrant, op de vraag wat hij hele dagen uitvreet op zijn stek in the Far West. Het bleek toonaangevend voor de hele film, geschreven en geregisseerd door Viggo Mortensen, waarin nu eenmaal niet heel veel gebeurt.
Na goed twee uur hebben we er het raden naar wat de film ons nu eigenlijk probeerde te vertellen
Het verhaal draait rond Holger en de Frans-Canadesee migrante Vivienne Le Coudy. De twee komen elkaar tegen in het westen van de Verenigde Staten, waarna er een prille romance ontstaat. Die wordt op de proef gesteld wanneer Holger in dienst treedt van de noordelijke troepen in de Amerikaanse burgeroorlog en Vivienne alleen achterblijft.
Met Jeanne d'Arc als haar lichtend voorbeeld weet de Française zich te weren in een dorp bestuurd door corrupte magistraten, waar recht en rechtvaardigheid mijlenver uit elkaar liggen. Wanneer Holger na lange afwezigheid terugkeert is het niet meer zoals het ooit was en moeten hij en Vivienne opnieuw voor elkaar kiezen en leren leven met de veranderde realiteit.
Oppervlakkig
Het verhaal is mooi in beeld gebracht, maar mist diepgang. De dialogen voegen weinig toe, personages zijn niet voldoende uitgediept en na goed twee uur hebben we er het raden naar wat de film ons nu eigenlijk probeerde te vertellen. We weten bijna niets over de hoofdpersonages, noch hun beweegredenen.
Ook de antagonisten zijn ondubbelzinnig corrupt of – in het geval van Weston Jeffries, de zoon van de lokale magnaat – simpelweg doorgedraaid, zonder dat we weet hebben van hun drijfveren. The Dead Don't Hurt werpt geen morele dilemma's op en laat de kijker niet achter met ethische vragen. Dat is jammer, want het zorgt voor een te oppervlakkige prent die de kijker te weinig meesleept.
De focus op migranten is verfrissend en werpt een nieuwe blik op het door clichés getergde genre van de Western
Nochtans waren er de elementen voor een meer dan verdienstelijke film. De oogstrelende cinematografie en het eenvoudige maar effectieve gebruik van muziek leggen de fundamenten voor een aangename bioscoopervaring. Het production design is eveneens uitermate geslaagd en komt tot haar recht op verschillende vlakken, van het interieur op de set tot kleding die de personages dragen en de boeken die ze lezen.
Bovendien neemt Mortensen de rol op zich van regisseur, schrijver, hoofdrolspeler en producer op zich en componeerde hij zelfs eigenhandig de soundtrack. Verder is de focus op migranten verfrissend: deze werpt een nieuwe blik op het door clichés getergde genre van de Westernfilm.
Ondanks het feit dat The Dead Don't Hurt in nagenoeg alle opzichten het geesteskind is van Viggo Mortensen, is het actrice Vicky Krieps – die de rol van Vivienne vertolkt – die de prent echt tot leven brengt. Haar acteerprestatie reanimeert een film die verder doorspekt is met saaie dialogen en weinig zeggende shots.
De feministische invalshoek, verpersoonlijkt in het personage van Vivienne, is interessant, maar ook die blijft uiteindelijk te oppervlakkig. Krieps draagt dan wel de film, maar we blijven op onze honger zitten wat haar karakterontwikkeling betreft. Haar uitmuntende vertolking wordt op betreurenswaardige wijze tenietgedaan door het magere scenario.
De film slentert wat naar haar einde toe
Ze verzet zich tegen de patriarchale samenleving en het instituut van het huwelijk, krijgt klappen te verwerken, richt zich op en gaat verder. Maar een antwoord op de vraag 'waarom?' krijgen we niet. Wanneer Holger na al die jaren terugkeert, lijkt ze vrij snel de draad weer op te pikken met hem, wat ons de vraag doet stellen wat de meerwaarde van zijn vertrek in het verhaal dan betekende.
Ongetemde prairie
Zonder die uitdieping is het moeilijk mee te leven met de personages of het verhaal. De film slentert wat naar haar einde toe. De gebeurtenissen waarvan we vermoeden dat de filmmakers bedoeld hadden dat ze voor de climax van het verhaal gingen zorgen, laten op die manier geen onuitwisbare indruk na, integendeel.
Het oeroude Westerngenre kan een nieuwe adem gebruiken en toont zich nog altijd een toneel voor boeiende en ontroerende verhalen. Helaas kwam dat er bij The Dead Don't Hurt niet uit. Viggo Mortensen kan zich vooralsnog niet scharen bij het kransje van talentvolle regisseurs die de laatste jaren op een innovatieve manier aan de slag gingen met het genre. The Far West blijft een ongetemde prairie waar avontuurlijke filmmakers nog altijd hun geluk kunnen beproeven.
