artikel> Chokers terug van nooit helemaal weggeweest
Wat nu weer op de hals gehaald?
Wie ‘choker’ intikt op Wikipedia krijgt het luchthartige synoniem ‘slavenband’ voorgeschoteld. Waarom gaan deze juwelen veelal gepaard met een negatieve connotatie? Veto zoekt uit waar het misging.
The nineties called and they want their trend back. Afgelopen jaar maakte de halsversiering in de vorm van een strak lint of nauw-aansluitende band een (zoveelste) comeback. Het zijn echter niet de jaren negentig die de choker hebben voortgebracht.
Vooraleer iemand laatdunkend ‘dat was vroeger een teken van prostitutie’ in de mond kan nemen, leest men hier een genuanceerder overzicht van de trend.
Striemen op de oude beschaving
Als modeverschijnsel komt en gaat de choker al eeuwen. Letterlijk. Duizenden jaren vooraleer het ding de 90’s veroverde of gepopulariseerd werd door Alexandra van Denemarken in 1880, sierde het de halzen van vrouwen uit de oude beschaving.
De choker liet haar striem achter op diverse tradities - de Afrikaanse, Indiaanse, Soemerische - en sneed doorheen verschillende sociale lagen. Vrouwen uit de vroegste civilisaties van Mesopotamië droegen juwelen - waaronder chokers - om kracht en bescherming af te dwingen. In Indiaanse tradities trok men ten strijde getooid in chokers die werden vervaardigd uit vogelbeentjes.
Wanneer kende het sieraad dan een wederopleving? Vanaf de Renaissance waren chokers opnieuw ‘in’ en lieten adellijke vrouwen zich graag met het accessoire op portret stellen. Denk maar aan het bekende schilderij van Anna Boleyn met choker waaraan de letter ‘B’ bungelt.
Tijdens de Verlichting waren de sieraden niet enkel meer weggelegd voor leden van de adel, ook de ‘gewone’ bevolking ontsnapte niet aan de choker. De Franse revolutie ontketende daarbij nog eens een betekenisverschuiving: een rood lint sierde de hals als stille hommage aan de slachtoffers van de guillotine.
Imperfection is beauty?
The next big moment van het halsjuweel is te situeren in de negentiende eeuw. Niet enkel ballerina’s, prostituees en het gewone gepeupel, maar ook royalty konden plots niet meer ontkomen aan de trend.
Het was de koningin van het Verenigd Koninkrijk en it girl van weleer, Alexandra van Denemarken, die de choker opnieuw onder de adel populariseerde. De legende die daarbij al jaren de ronde deed, was dat Alexandra de choker droeg om een litteken uit haar jeugd te verbergen. Dat verhaal is echter nooit bevestigd.
Het zou wel niet de eerste keer zijn dat het juweel imperfecties moet verhullen. Vrouwen uit de hoge Alpen droegen ‘Kropfkettes’ om nekgezwellen, veroorzaakt door een veelvoorkomend schildklierprobleem, te vermommen. Kropfkettes waren chokers bestaande uit meerdere rijen kettingen met een rijkelijk versierde sluiting aan de voorzijde.
Plastic tatoeage chokers
De populariteit van de choker kwam tenslotte ten val in de jaren ‘30 van de vorige eeuw, waarna de modevlam nog slechts bij tijd en wijle terug opflakkerde: de uit kralen geweven chokers van de hippietijd, de plastic tatoeage chokers (en bijpassende armbandjes) van de jaren negentig... Chokers die vervaardigd werden uit edelstenen kenden echter nooit meer dezelfde populariteit als voordien, vandaag de dag geeft men liever de voorkeur aan zijn comfortabelere neefje gemaakt uit stof.
