RECENSIE IFTF
VRG zet aan tot nadenken met Het Verdict
Hoe kan het ook anders: in Het Verdict zette VRG rechtvaardigheid in de schijnwerpers. Daarbij uitten de rechten- en criminologiestudenten een niet mis te verstane kritiek op het rechtssysteem, al behielden ze een luchtige en soms komische toon.
Het Verdict startte opmerkelijk: 'Excuseer voor de vertraging, de zitting start binnen enkele minuten.' Een subtiel eerbetoon aan de traagheid van het gerecht, waar zaken vaak hun eigen tempo volgen. VRG pakte voor deze editie van het IFTf uit met Het Verdict, een juridische thriller waarbij het publiek zelf de rol van de jury mag vervullen.
Hoewel de keuze voor een rechtbankscenario vanzelfsprekend leek voor de rechten- en criminologiestudenten, bleek de uitvoering verrassend onvoorspelbaar en speelde het verhaal zich ook af buiten de deuren van de rechtbank.
Het publiek in de hoofdrol
Het publiek werd onmiddellijk meegesleept in het drama door een brief – een originele variatie op een inkomticket – die hen opriep om als juryleden te oordelen over de schuld of onschuld van Marie Pauwels (Chloé Soumoy). Hoewel die interactieve benadering een boeiende ervaring bood, was het natuurlijk niet volledig nieuw. Het concept van het publiek als jury komt bijvoorbeeld ook voor in het GoPlay-programma Assisen.
VRG toonde dat studenten gerechtigheid niet simpelweg tussen de wetten zullen vinden
Het ingenieuze spel van scènes, afwisselend tussen heden en verleden, ontrafelde langzaam maar zeker het complot rondom de moord op Joris De Witte, een miljonair en CEO van een veebedrijf. De hoofdverdachte? Zijn huisarts, Marie, die een buitenechtelijke relatie had met Joris' vrouw, Olivia Van Eeckel. De fatale dosis fentanyl, toegediend in de bovenarm, was de spil van het bewijsmateriaal, gevonden in een ogenschijnlijk alledaagse vuilnisbak.
Kritische blik met een vleugje humor
Het stuk was doordrenkt van diepgaande kritiek op het rechtssysteem. De motieven van de procureur om de advocatuur vaarwel te zeggen en een carrière te beginnen aan het parket, vormden een van de meest indringende kritieken. Gedreven door een schuldgevoel vanwege haar eerdere rol als advocaat, was ze vastbesloten om aan het parket niets anders dan de waarheid te onthullen. Maar zelfs daar ontdekte ze dat die taak niet zo simpel is.
VRG liet zien dat haar studenten meer doen dan alleen hun codex van buiten blokken; gerechtigheid zullen ze niet simpelweg tussen de wetten vinden.
Ondanks deze punten van kritiek op een beladen thema als het gerechtssysteem, wist het toneelstuk een luchtige toon te behouden dankzij een flinke dosis humor. De komische bijdragen van de politieagenten – die echter een groot deel van de tijd met hun vingers stonden te draaien en voornamelijk een stereotiepe rol vervulden – zorgden voor heel wat komische opluchting.
Overweldigend acteerwerk
Een glansrol was weggelegd voor de voorzitter, Bart Verstraeten (Lukas Beirinckx), wiens charisma en acteertalent de gespannen boel keer op keer wat lichter maakten. Niet alleen schitterde hij op het podium, maar hij drukte ook zijn stempel op het stuk als mederegisseur en schrijver van het script. Een indrukwekkende prestatie.
De toeschouwers stonden maar al te graag recht voor een staande ovatie
Het hoogtepunt van het theaterstuk, de onthulling van de waarheid, liet lang op zich wachten. Het gebrek aan doorslaggevend bewijsmateriaal zorgde ervoor dat het publiek moest tastten in het duister.
Toen het complot van de moord zich uiteindelijk ontrafelde, werd het publiek nog eens getrakteerd op een briljante acteerprestatie van Justine Timmerman, in haar rol als Olivia Van Eeckel.
Ondanks de herhaalde oproepen van de komische bode om op te staan voor het hof tijdens het theater, stonden de toeschouwers maar al te graag een laatste keer recht voor een staande ovatie.
In de zoektocht naar gerechtigheid, vinden we soms de meest onverwachte dingen. Wie weet ontdekken we wel dat iets illegaal en rechtvaardig tegelijk kan zijn. Met Het Verdict levert VRG een waardige bijdrage aan het IFTf.