recensie> Leuven heeft er een nieuwe poëzieavond bij. Onder de noemer Vers Geweld kunt u onstuimige dichters aan het werk horen met een fairtradedrankje bij de hand.
Vers Geweld in nieuwe zakken
Leuven heeft er een nieuwe poëzieavond bij. Onder de noemer Vers Geweld kunt u onstuimige dichters aan het werk horen met een fairtradedrankje bij de hand.
De eerste editie van Vers Geweld, een project van Geert Simonis en Jeugd & Poëzie, vond vorige week woensdag plaats in het Wereldcafé. Bij “poëzieavond” en “Leuven” denken wij Pavlovgewijs meteen aan de literaire avonden van De Sprekende Ezels (Veto 24 februari). Het is dus logisch dat we deze nieuweling toetsen aan de vaste waarde.
“We willen zeker geen vervanger van De Sprekende Ezels zijn en hebben dit in overleg met hen opgericht. Er zijn zeker parallellen te trekken, maar Vers Geweld is wel duidelijk iets anders. Wij doen enkel poëzie en geen muziek of comedy,” aldus Simonis. Als presentator van de avond moet hij trouwens nog groeien in zijn rol.
Een eerste keer is altijd wat onwennig.
Uiteraard is een eerste keer altijd wat onwennig en kinderziektes zijn er om af te leren. Met dat in het achterhoofd, was de eerste editie van Vers Geweld geslaagd. De opkomst was goed, maar de dichterlijke prestaties wispelturig.
Zwartkijker
De eerste poëet van de avond, Mathijs Debaene, kon niet overtuigen. Dure woorden opstapelen is daarom nog geen poëzie. Bovendien waren een aantal van zijn gedichten in het Engels. Dat kwam niet authentiek over en het vergrootte de kloof met de luisteraar. Ter zijner verdediging: op zijn blog lezen we wel gedichten in zijn moedertaal die iets losweken. Mogelijk heeft hij gewoon een slechte keuze gemaakt.
Duchka Walraet wist ons wel te bewegen. We zagen een schattig meisje met een vuile bek. En dat bedoelen we honderd procent positief. Met haar taalvirtuositeit raakte ze ons en deed ze ons lachen. Ze heeft iets ontwapenends en dat kan helpen als je op een podium staat. Je vergeeft haar zelfs flauwe woordspelingen.
Poëzieavonden zijn voor avonturiers.
De volgende poëet, zwartkijker en je-m’en-foutist Aloys Vonckx, sloeg in als een bom. Flegmatiek op een tafel zittend en met een air van hier tot in Tokio greep hij ons meteen beet. Met zijn gedichten weet hij elke barbecue en elk trouwfeest te vergallen. En ook dat bedoelen we compleet positief. Het ultrakorte gedicht over zijn domme ex was ons persoonlijke hoogtepunt van de avond. “Het gedicht was even lang als onze relatie…”
Net als bij De Sprekende Ezels moet je wat geluk hebben met het talent dat je die avond krijgt voorgeschoteld. Een avondje ergeren of genieten liggen soms niet ver van elkaar. Poëzieavonden zijn voor avonturiers.
Poëzieavondenmarkt
Naast Vers Geweld en De Ezels is er in Leuven met Jazz ‘n’ Words nog een derde gratis poëzieavond. Met drie spelers kan de markt van vraag en aanbod volop zijn werk doen. Het zal voor Vers Geweld de kunst zijn om een unique selling proposition te vinden en zo een vast publiek te veroveren.
Hopelijk kan het verplichte covergedicht, de deelnemers lezen één gedicht dat ze niet zelf schreven, uitgroeien tot zo’n troef. Die covergedichten waren een grote meerwaarde, al staken ze soms schril af met het matige eigen werk.
Iemand opperde achteraf ook om de teksten van de gedichten in het vervolg te projecteren. Een idee om misschien mee te nemen en zo Vers Geweld op de kaart te zetten als de enige pure poëzieavond van Leuven.
