Thomas Huyghe: ‘Ik moet gewoon als een dronkaard op café dingen roepen vanaf de zijlijn’

Je eerste wapenfeit was Het lijden van de jonge Wagner, hoekwam je op dat idee?
‘Ik moest een werkstuk maken voor mijn masterjaar en wou het overeen relevant onderwerp hebben. Toen bleek dat Wagner en Verdi net 200 jaar doodwaren. De biografie van Wagner was ook zo interessant dat ik dacht: ik doe hetdaarover. Dat eindwerk heb ik dan ook naar Jonas Geirnaert opgestuurd, en zoben ik bij De Ideale Wereld (DIW) beland.’

Viel dat voor of na ’t Is gebeurd, je eigen programma opVier?
‘Ik heb eerst een halfjaar filmpjes gemaakt voor De SlimsteMens, en een half jaar voor DIW, maar ik haal die periodes altijddoor elkaar. Het leuke aan DIW is dat iedere werknemer er wel eens dekans krijgt om op het scherm te komen.’

Weegt het niet op een jonge snaak om na een aantal cameo’s plotseen eigen programma te krijgen?
‘Die cameo’s hadden we als stagiair zelf voorgesteld, dus datviel wel mee. En voor ’t Is gebeurd waren er niet echt zenuwen omdat datprogramma niet live is. Het wordt eerst getest, en als het niet zou aanslaan,werd het gewoon niet uitgezonden. Niemand zou dan weten dat het misgelopen is,behalve intern.’

De Ideale Wereld verhuisde van Vier naar Canvas, hield dat beperkingen in?
‘Niet echt. De bazen van Canvas zijn echt wel nog jong van geesten redelijk openminded. Ze weten ook dat wij geen - of niet veel -illegale dingen zullen doen. En op zich is niet iedereen die daar werkt noggroen achter de oren. Onze eindredacteur was toen 40 jaar - zo’n man wil zijnjob ook niet verliezen.’

Was er dan wel een groot verschil toen Jan-Jaap het roer overnam?
‘Jan-Jaap heeft meer die typische ‘late show-vibe’, zoals in deVS, met monoloog en het bespelen van het publiek. Otto-Jan was een drogere en meer cynische presentator, maar kende wel alle bv’s die te gast waren. Jan-Jaap ismeer de buitenstaander die binnengluurt.’

De grootste troef van een ideale wereldburger lijkt de gave tezijn om snedig en gevat te antwoorden; jij, Jan-Jaap, Jelle De Beule ...
‘Ik denk ook dat dat de reden is dat we er zitten, omdat dat soorthumor een deel van het programma is. Als je dat kan, word je meer opgevoerd.’

Is dat dan de reden dat je evolueerde tot vaste sidekick?
‘In de ochtend houden we altijd een brainstorm. Als je daargeregeld moppen maakt, kan je jezelf naar voren schuiven. Het is bij mij nooitde bedoeling geweest om sidekick te zijn, maar ik vind het wel wijs datik die rol mag spelen. Het is ook een luxepositie: ik zit rechts en mag erdingen uitflappen. Ik moet mij niet bezighouden met structuur of interessantevragen. Ik moet gewoon zoals een dronkaard op café dingen roepen vanaf dezijlijn. Een droomjob eigenlijk.’ (lacht)

De eerste aflevering van het nieuwe seizoen met Jan-Jaap alspresentator en Sam Gooris als gast was bij wijlen erg ongemakkelijk. Hoereageren jullie daar achteraf op?
‘We vroegen ons allemaal wel af waarom we hem als gast haddengevraagd. Met Otto-Jan was die wel nog amusant (Gooris was reeds te gast,red.), maar nu lette hij meer op zijn tellen. Otto-Jan liet een gast ookmet rust wanneer die zich niet helemaal op zijn gemak voelde, terwijl Jan-Jaapnet graag peutert.’

Zijn er ook afleveringen of sketches waarvan je denkt ‘dit haddenwe beter niet gedaan’?
‘Er zijn wel dingen die ik terugzie en mezelf dan afvraag waaromik ooit gedacht heb dat zoiets grappig was, maar dat gebeurt gewoon. Zeker inde periode dat we wekelijks vier afleveringen maakten. Je mag daar gewoon niette veel aan denken, want daar schiet je weinig mee op.’

Wat deed je in die drukke periode als je het gevoel had ‘vandaagwordt het niets’?
‘Ik had toen een veel minder belangrijke rol. Jelle De Beule enKoen De Poorter deden, samen met nog anderen, het meeste werk. Je zat toen wélin een bepaalde flow: elke dag een aflevering maken, en plots was het al vrijdag.Nu we enkel op dinsdag en donderdag uitzenden, zijn maandag en woensdag wat verworden tot ‘verloren’ dagen. Aan de andere kant was die flow van vier dagen per weekwerken voor een periode van twintig weken niet vol te houden. Aan het eind vande route was iedereen pompaf.’

Wat doe je als er last-minute nog iets gebeurt in het nieuws enhet er per se in moet?
‘Bij Joke Schauvlieges ontslag (6 februari laatsleden, red.)was dat het geval. We hadden ’s ochtends geanticipeerd op haar ontslag en hadden eensketch gemaakt ingeval ze haar C4 zou indienen. Net nadat we dachten dat hetniet meer ging gebeuren, heeft ze dan toch haar ontslag aangeboden. Dat isjammer, maar het was te dicht tegen uitzending om er nog iets deftigs van temaken.’

En momenten die jullie er niet in willen?
‘Na de aanslagen van 22 maart hebben we vrij snel beslist om nietuit te zenden. Toen ik ’s ochtends op de brainstorm verscheen, had ik net eensms van mijn vriendin gekregen met ‘er is een aanslag gebeurd’. We hebben dan metde hele redactie tv zitten kijken. Bij het zien van die beelden vroegen we onswel af of we daar toch niets over moesten brengen.’

Zijn er soms discussies over het brengen van bepaalde onderwerpen,of taboes?
‘Interne roddels over VRT-gezichten, bijvoorbeeld. Stel dat hetBart De Pauw-verhaal intern verspreid zou worden, dan gaan wij daar niets overmaken. Al is er dan wel discussie of we dat verhaal niet juist moeten brengenals primeur. Bij gevoelige onderwerpen proberen we het ook meer te hebben overhoe een onderwerp gebracht wordt, eerder dan het onderwerp zelf. Bij deaanslagen in Brussel zou dat dan over de berichtgeving kunnen gaan: toen zeidenjournalisten aanhoudend dat "er nog geen update was", en weinig over deaanslagen zelf.’

Jullie zijn dus niet actief op zoek naar de primeur?
‘Wij hopen daar wel op, maar bij gevoelige onderwerpen laten wedat eerder aan ons voorbijgaan. Tijdens mijn eerste dag(en) bij DIW heb ik welzo’n primeur meegemaakt. Op een brainstormweekend kwam iemand op de proppen metde tapes van So You Think You Can Dance, waarin Jejoen Bontinck als Michael Jackson danste. Jejoen was destijds net in het nieuws omdat hij naar Syrië was vertrokken, en wij waren de eerstedie die tapes gevonden hadden. Dat was wel cool dat dat van ons kwam.’

Beschouwen jullie DIW als nieuws- of als komedieprogramma?
‘Meer als komedieprogramma. We hebben een keer een nieuwsprijsgewonnen - en ergens begrijp ik dat wel, omdat satire ook een soort van nieuwsis - maar ons hoofddoel blijft komedie. Ik denk wel dat het leuk is dat alsnieuws je niet echt interesseert, je door DIW wel iets van deactualiteit kan oppikken. Hoeveel dat is, weet ik niet, want bij ons is het somsmoeilijk om de zin van de onzin te onderscheiden.’(lacht)

Onze redactie is het er unaniem over eens dat je een van degrappigste mensen op Vlaamse televisie bent op dit moment. Zijn er volgensjou dingen in humor die niet door de beugel kunnen?
‘Neen, op voorwaarde dat je niet lacht met het onderwerp zelf, maarmet de situatie. Neem nu miskramen: niemand zou een ziekenhuis bezoeken engrappen maken over iemands miskraam. Wat wél kan, is een mop maken over hetfeit dat iemand geen verstand heeft van hoe om te gaan met een miskraam,bijvoorbeeld in een fictieserie. Een paar weken geleden heb ik in DIW devlogs van Linde Merckpoel geparodieerd; dat zijn hectische montages die van dehak op de tak springen. Ik ging toen van luchtige onderwerpen pardoes over naarde peuter die in Malaga in een put was gevallen. Het is niet dat ik op datmoment met het onderwerp lach, maar eerder wil aantonen dat je die stijlonmogelijk kan combineren met serieuze feiten. Na die sketch heb ik me de woedevan vele Facebook-commentatoren op de hals gehaald. Ik zou dan graag met diemensen samenzitten om uit te leggen waarom die sketch wél grappig is.’

Is dat geen ijdele hoop?
‘Ja. Het feit dat iemand zich daarover opwindt bewijst dat hij dehumoristische laag gemist heeft. Een aantal jaren geleden maakten we met DIWeen sketch over de Herald of Free Enterprise (een schip dat zonk in 1987 enhet leven kostte aan 193 mensen, red.). In die sketch doen we ons voor als DIWin de jaren 80 en lachen we met de Herald, net vóór dat hij gezonken is. De mopschuilt erin dat we met onszelf lachen omdat we ongevoelige mensen zijn, en niet met de ramp zelf. Sommige mensen zien dat onderscheid niet en bestempelendie humor dan als ‘grof’.’

Je interviewt onder de hoedanigheid van DIW Sports-reporterverschillende Vlaamse sportfiguren. Kunnen zij de satire die je opvoertpruimen?
‘Je hebt bij alle sporters gradaties. Yves Vanderhaeghe (voormalig voetbalcoach van Gent, red.) was bijvoorbeeld erg sympathiek en trok zichweinig aan van mijn interviewtechniek.

Wie zijn jouw inspiratiebronnen?
‘Ricky Gervais. Wat hij met The Office en Extras heeftgedaan vind ik echt fantastisch. (Maar nu is hij eigenlijk een ambetante mens). TheOffice is van het beste wat ooit gemaakt is, maar ook The Simpsons was een grote inspiratiebron. Het zijn dus vooral Britse en Amerikaanse dingen. InVlaanderen horen Jelle De Beule en Jonas Geirnaert bij de meest getalenteerdetelevisiemensen. Ook Jan Eelens werk vind ik top. Ik kijk ook op naar de mannenvan Neveneffecten in het algemeen. Maar nu ik weet dat ze aanprostitutie doen, is dat toch wat verminderd.’ (lacht)

Zijn er volgens jou programma’s die in Vlaanderen broodnodig zijn?
‘Het is bijna mijn fulltime job om aan de bazen te zeggen dat weiets subversiefs moeten maken, iets dat ingaat tegen alle bagger op tv. Allesis zo ‘veilig’ - er zouden meer risico’s genomen moeten worden. Ik weet dat ikzelf ook geen risico’s neem door bij Woestijnvis te blijven werken - wat nog steedseen van de meest toonaangevende productiehuizen is - maar als ik tegenwoordig iets‘speciaals’ zou willen maken, ben ik bijna genoodzaakt dat op YouTube uit tebrengen.’

Je bent animator van opleiding. Is er in Vlaanderen ruimte om eenanimatieserie à la Rick and Morty uit de grond te stampen?
‘Momenteel nog niet, al probeer ik daar wel over te praten.Animatie is duur, en bovendien heeft België niet zo’n grote afzetmarkt. Het iseen ander verhaal als je incalculeert dat je Nederland erbij kan nemen en deserie misschien goed genoeg is om te vertalen naar het Frans of het Engels. Inzo’n situatie zouden geldschieters wel de sprong moeten wagen. Het is daaromdat ik altijd zeg dat we terug moeten naar de vijftiende eeuw, wanneermecenassen geld gaven. Maar als je daarover begint tijdens meetings, kan je net zo goed het pand verlaten.’

Een serie als Tabula Rasa werd opgenomen door Netflix. Bestaat demogelijkheid om zelf naar zo’n streaming-gigant te stappen met een idee voor eenreeks?
‘Als je een idee hebt, moet het vooral goed gefundeerd zijn. Jekunt niet zomaar naar ‘info@netflix.com’ sturen. Netflix België mag dan wel instijgende opmars zijn, ik werk ook nog steeds voor Woestijnvis, waardoor ik weinigtijd heb om in mijn vrije tijd een concept uit te werken. Woestijnvis is mijneerste prioriteit. Mocht ik een idee hebben voor een animatieserie, dan zou ikeerst hen benaderen. Zij hebben me per slot van rekening alle kansen gegeven.En toch zou de beslissing snel gemaakt zijn als Netflix interesse toonde, denkik.’

Stel dat je een vrijgeleide zou hebben om eender welk Vlaamsprogramma - of zender - te schrappen. Wat zou door de hakbijl gaan?
‘Ik heb geen televisie dus... Toen ik nog studeerde wist ik niets meer van dat wereldje:wie de bv’s waren, welke programma’s bestonden ... Ik keek films, series en gingnaar de cinema. Punt. Voor DIW moet ik alle kranten lezen en ben ik weervan alles op de hoogte zonder dat ik een tv heb, maar ik vind datverschrikkelijk. Om zot van te worden. Een programma als Temptation Islandis ook gewoon bagger - zelfs als je het met een ironische blik bekijkt.’

Als afsluiter een medley tussen Winteruur en onze eigen DubbelGeboekt: wat is - na ‘Fietser valt met frieten’ - de tekst met de meeste impactop Thomas Huyghe?
‘Ik ga nu een serieus antwoord geven he. Catcher in the Rye(van J.D. Salinger, red.) heeft wel het meeste invloed op mij gehad. En niet enkel inhoudelijk, want het was een van de eerste boeken uit die periodedie ik oprecht grappig vond. Die humor klopt nu nog steeds.’

Had je na afloop dan ook de neiging om…
‘Zelfmoord te plegen? Ja, maar dat is dagelijks.’ (knipoogt) ‘Als ik morgen dood ben, hebben jullie wel een scoop he.’ (lacht)