Thiasos combi­neer­t sterk acteer­werk met mysterie in Mijn Nicht Christina

Thiasos opent het IFTf met het dramatische  Mijn nicht Christina. Het stuk begint het moment dat Filip (gespeeld door Jelle Schelfthout) vernam dat zijn nicht Christina (gespeeld door Delphine Rooms) vanuit Firenze naar Leuven zou afreizen. Het publiek werd direct betrokken in dat gebeuren doordat Filip ons recht in de ogen keek wanneer hij Christina's komst aankondigde. We mochten de getuigen zijn van het verhaal dat zich hier zou afspelen.

Beetje bij beetje werd de context van de komst van Christina duidelijk. Filip werd opgevoed door zijn zeer rijke neef Ambrosius. Die laatste vertrok voor gezondheids­redenen van Leuven naar Firenze. Daar trouwde hij met Christina, maar overleed niet veel later onder verdachte omstandigheden, zogenaamd aan een hersentumor, of zat Christina er voor iets tussen? Filip erfde alles, aasde Christina op het geld?

Sterke karakters, sterke acteurs

Dat het plot over het mysterie rond Christina ging, werd vrij snel duidelijk waardoor het stuk makkelijk te volgen was. Het waren dan ook de dialogen en de uitwerking van de personages die het drama naar een hoger niveau tilden. De karakterisering van hoofd­personages Filip en Christina leek in de eerste helft van het stuk redelijk oppervlakkig en voorspelbaar, maar maakte later een draai van 180 graden.

Filip was in eerste instantie de verlegen puber die niets moest weten van de vrouw die mogelijks zijn neef vermoordde. Christina daarentegen was de zelfzekere weduwe die wist wat ze wilde. Wanneer Christina echter een iets te grote indruk maakte op Filip, evolueerde hij tot een passionele – zelfs obsessieve – verliefde puber. Christina werd steeds banger voor de opdringerige Filip.

Jelle Schelfthout en Delphine Rooms zetten deze personages zeer geloofwaardig neer. Hun meeslepend acteerwerk zorgde ervoor dat je schipperde tussen twee uitersten. In de eerste helft van het stuk heerste sympathie voor de onschuldige Filip en afkeer voor Christina. Terwijl de tweede helft de afkeer voor Filip vergrootte en de sympathie voor Christina toenam. De twee acteurs brachten een samenspel dat natuurlijk overkwam waardoor de wisselende dynamieken tussen de personages volledig tot hun recht kwamen.

Moderne versie

De tekst van het toneelstuk werd gebaseerd op de roman My Cousin Rachel uit 1951 van de Britse schrijfster Daphne du Maurier. Het plot van Thiasos week weinig af van de originele roman. Volgens de originele roman zou Christina immers een tragisch lot gekend hebben. Thiasos liet dat achterwege en gaf het mysterieuze, dramatische verhaal een nieuwe wending.

Zo eindigt het stuk van Thiasos met een vraag die letterlijk aan het publiek gesteld wordt: heeft Christina wel of niet iets te maken met de dood van Ambrosius? Op het einde van het stuk beweert Filip dat hij zoals zijn neef vergiftigd werd door Christina. Hij zocht naar bewijzen, maar bleef met lege handen achter. Mogen we Christina dan veroordelen zoals de oorspronkelijke roman doet? Of moeten we vragen stellen bij het opdringerige gedrag van Filip?

Vragen die ons dieper deden nadenken. Waarom zou Christina zonder bewijs als kwaad­aardig afgeschilderd mogen worden, terwijl Filip wegkomt met zijn opdringerig gedrag? Het antwoord op de vraag of Christina al dan niet een slechte vrouw is, wordt in het midden gelaten. Het stuk stelt wel op een geslaagde en doordachte manier de vraag over goed en kwaad, hoe we daar naar kijken en over oordelen.

Gezien op maandag 31 maart in de Zwartzusterkapel.