'Theaterstukken zijn een excuus om met elektronische muziek te werken'

Alles begon met een zelfgemaakt theaterstuk. 'Ik wilde graag theatermuziek maken, maar niemand vroeg me. Toen besloot ik maar zelf voor het theater te zorgen', vertelt Bert Aernouts. En zo geschiedde: met de ondersteuning van VAART en in samenwerking met een vriendin kwam de theatervoorstelling KLEIN FIJN KWAAD in 2017 tot stand.

Snel daarna volgde de muzikale ondersteuning van de productie Insomnia voor studentenvereniging Politika. 'Vervolgens kwam ik bij CampusToneel terecht. Ik verzorgde de muziek van de theatervoorstellingen STUK PLASTIC en Largo Desolato (STUK PLASTIC werd uiteindelijk door de pandemie niet opgevoerd, red.).' Het afgelopen jaar werkte Aernouts mee aan de theaterexpo Alles valt. Ook komend academiejaar zit hij niet stil: het belooft voor hem een theaterrijk jaar te worden met twee producties van Campustoneel op de planning.

Ongeziene muziek

In tegenstelling tot de acteurs staat Aernouts tijdens een voorstelling 'in het hoekje'. Soms is hij helemaal niet te zien en is het de muziek die Aernouts' aanwezigheid schept. 'Het stuk Largo Desolata werd opgevoerd in het Anatomisch Theater in Leuven. De helft van het publiek wist niet dat ik er was aangezien ik vanaf een klein balkonnetje, goed verscholen, de muziek speelde', vertelt Aernouts. 'De meest gehoorde opmerking na de voorstelling was dan ook: "ah, was de muziek live?"'

Aernouts staat niet alleen tijdens de uitvoering van een theaterstuk in de schaduw, ook tijdens het productieproces neemt hij een plaats achter de doeken in. 'Het duurt even voordat de acteurs me gezien hebben. Enkel de laatste weken volg ik de repetities mee om de muziek live uit te testen.' Hij benadrukt de samenvloeiing van beeld en geluid: 'Ik probeer steeds te kijken of het thema dat ik voor ogen heb, past bij een bepaald personage.'

Geluid heeft een essentiële rol in een theaterstuk, stelt Aernouts. 'Het klinkt misschien wat hard, maar ik vind het vaak irritant als de muziek een tape is die start en stopt. Muziek moet een extra speler zijn, die dynamisch met het stuk mee moet kunnen gaan.' Het geluid kan ook de scènes beïnvloeden. 'Je kan enerzijds spanning creëren door plotseling voor stilte te zorgen. Anderzijds kan je ook een harde scène verzachten door met bepaalde klanken te spelen.'

Huppelen door de weide

Ook buiten de bühne is Aernouts met muziek bezig. 'Ik heb een paar projecten. Van keun, mijn soloproject, komt eind oktober de eerste ep uit. De eerste single kan je wel al streamen op Spotify. Keun (keun is West-Vlaams voor konijn, red.) kan als 'knuffelbare lofi-folk' beschouwd worden.'

Daarnaast maakt Aernouts deel uit van de postrockband Tarbat, die hij dan weer beschrijft als 'we-huppelen-door-de-weide-postrock'. Het andere project heet Koebeest. Kort door de bocht is dat laatste een samenvloeiing van indie-gitaarmuziek en Nederlandstalige teksten.

Hoewel hij in een aantal groepen meespeelt, is zijn muzikale honger niet gestild. 'De theaterstukken zijn voor mij vaak een excuus om met elektronische muziek bezig te zijn. Er zijn bepaalde instrumenten zoals mijn synthesizer die ik anders niet gebruik. Ik kan zo een ander stukje van mijn kleurdoos opentrekken.'

Menselijk klankbord

Het valt op dat Aernouts als theatermuzikant er dikwijls alleen voor staat. 'Samenwerken met andere muzikanten lijkt me fijn', vertelt hij. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk zou hij door een samenwerking kunnen steunen op een extra klankbord. 'Het is handig om een andere muzikant erbij te hebben zodat je wat kan "pingpongen". Ik ben ervan overtuigd dat de muziek dan nog tien keer beter zou zijn.'