Terug in de tijd met personages die ontroeren

Stijn Devillé laat je met Vrede, Liefde en Vrijheid, uitgevoerd door Het nieuwstedelijk, verliefd worden op zijn personages. Ze komen alle drie uit verschillende werelden, maar het publiek lijkt ze door en door te kennen. Elk van de drie willen ze duurzame vrede, want het hele verhaal staat in het teken van de heersende onzekerheid over de toekomst na de oorlog.

De creatie van de hand van theaterauteur Stijn Devillé vertelt het verhaal van drie personages. Charles D.B. King (Prince K. Appiah) is de minister van Buitenlandse Zaken van Liberia en houdt aan het begin een lange en situerende monoloog over de context van de Eerste Wereldoorlog. Vervolgens ontplooit het verhaal zich verder in Parijs…

John Meynard Keynes (Michaël Pas), een jonge econoom, maakt al gauw kennis met King. Als de ballerina Lydia Lopokova (Clara Cleymans) onverwachts ongepaste opmerkingen maakt over de huidskleur van King, ontpopt zich een discussie over vrijheden.

Hoop op een betere wereld

Een van de grote vragen is hoe de oorlogsschade betaald moet worden. Daardoor staat Keynes onder druk om met goede papieren terug te keren naar het Verenigd Koninkrijk. King daarentegen wil dat zijn land evenwaardig wordt gezien aan de Westerse landen, maar is de enige zwarte gezant aan de onderhandelingstafel. Lopokova weet aanvankelijk niet goed wat ze wil. Ze is veel kwijtgespeeld wat haar dierbaar is, maar komt gaandeweg te weten hoe ze haar toekomst wil invullen.

Alle drie hopen ze dus op een betere wereld na de oorlog: een toekomst waar vrijheid niet voorwaardelijk mag zijn; vrij mogen zijn om lief te hebben; het recht hebben op gelijkheid en onafhankelijkheid.

Innemende personages, charmante karakters

Wie zich graag laat verleiden door personages, maakt een goede keuze om naar Vrede, Liefde en Vrijheid te gaan kijken. Drie totaal verschillende personen, met uiteenlopende achtergronden en nationaliteiten, groeien langzamerhand naar elkaar toe. Het is knap dat zulke afwijkende karakters elkaar toch aantrekken. De geloofwaardigheid van de acteerprestaties speelt daarbij een grote rol.

Het stuk neemt de toeschouwer op voortreffelijke wijze mee naar een tijd waarin andere waarden en normen golden. De scenarist speelt hier vermakelijk op in door zo nu en dan een treffende kwinkslag te verwerken in de teksten. Dat illustreren de amusante verwijzingen naar toekomstige gebeurtenissen. De zwangere Lopokova grapt bijvoorbeeld dat het in 1919 'nog geen kwaad' kan om sterkedrank te drinken.

Toch blijft het publiek niet op zijn honger zitten als het gaat om krachtige drama en grootse emoties. Zo houdt een statige King een ontzagwekkend betoog over het onrecht in de wereld. Het publiek maakt ook kennis met een chaotische Keynes die een andere man het hof maakt en een naïeve Lopokova die haar lach niet kan inhouden. Het zijn een voor een bouwstenen die het stuk tot een fraai geheel maken.

Bijzondere muzikale ondersteuning

Hoewel het lichtspel eerder sober blijft tijdens het toneel, weet de muziek een extra dimensie te geven aan het stuk. Op verschillende instrumenten, waaronder zelfs keukenmateriaal, speelt de geniale Gert Waegeman live verschillende deuntjes die de scènes extra kleur geven.

Laagje voor laagje werkt Waegeman een compositie uit: hij vertrekt van een ritmische begeleiding die vervolgens geaccompagneerd wordt door de melodie - dat allemaal terwijl de acteurs hun beste acteerwerk leveren. Het moet zeker niet vanzelfsprekend zijn voor zowel acteur als muzikant om synchroon te blijven met elkaar.

Bij Vrede, Liefde en Vrijheid zullen theaterliefhebbers met een hart voor creativiteit en appreciatie voor karakterontwikkeling zeker hun gading vinden. De acteurs stralen zienderogen de liefde voor acteren uit. Het is duidelijk: zij hebben het podium gemist. Het nieuwstedelijk verdient met dit werk veel lof.