SX @ Het Depot: Een spel van aantrekking en afstoting

Die derde plaat, Eros, is een soort bastaardkindje van de vorige twee albums – zwoel, maar bij momenten ook kil elektronisch. De kenmerkende stem van Stefanie Callebaut zingt het allegaartje bijeen – het gaat om een kosmische connectie, een onstilbaar verlangen. De liefde, voor wie het in een woord wil gieten.

Geen S(e)X zonder voorspel, en met de Tongerse band WZA opent de avond alvast sterk. Zanger Wouter Souvereyns, u misschien bekend van bij Warhola, zet een uiterst genietbare en warme set neer. Soul en pop gaan hand in hand bij WZA, en waar de muziek op plaat misschien net iets te radio friendly klinkt, is WZA live schijnbaar in hun sas. Hoogtepunt van hun set is de nieuwe single Funky Tears, die daags na het optreden publiek zou gaan.

Het contrast met SX is abrupt. Hagelwit verschijnt de zangeres van achter een transparante voile, terwijl ze het bezwerende Devotion inzet. Schokkering en bezeten danst ze over het podium, en gaat naadloos over in Designed / Desire, de eerste hit van hun derde album. ‘Nu al!’, mompelt iemand in het publiek. Er valt iets voor te zeggen. Het pompende nummer gaat ietwat verloren zo vroeg op de avond, en SX heeft het toch moeilijk om de Leuvense concertzaal helemaal mee te krijgen in hun verhaal.

Bij momenten lijkt Stefanie Callebaut er dan ook wat alleen voor te staan op de planken – een eenzame godin der liefde, die worstelt om de juiste connectie te vinden. Een trio van minder dansbare nummers maakt de vervreemding eventjes compleet. Gelukkig kan SX terugvallen op het knappe Arche vanop het debuutalbum. De belichting gaat even in overdrive, en we krijgen het SX te zien waar we eigenlijk op zaten te wachten.

Ook naar het einde van het optreden toe vallen enkele mooie hoogtepunten te noteren. The Future en The Dancers krijgen het ietwat terughoudende publiek te lange leste dan toch in beweging, en de intense dansmoves van Callebaut nemen ons even mee naar het toch wel fascinerende electrowereldje dat SX zo minutieus in elkaar heeft gebokst doorheen hun drie albums. Het grote herkenningsmoment komt er uiteraard met Black Video, het nummer dat SX ooit in de mainstream katapulteerde.

Toch is het opvallend dat SX heel de avond aan een koord lijkt te sleuren, om toch maar in controle te blijven. Ontbreekt er bij momenten een instrument? Vallen er te veel leegtes? Feit is dat SX in Het Depot twee gezichten toont – eentje vrij vlak, het andere hitsig en intens.

Afsluiten doet de band wel in schoonheid, met het wondermooie Sunrise, dat de stem van Callebaut helemaal frontaal zet. Sereen, maar krachtig, om uiteindelijk met Gold de zaal nog even met een mooie high naar huis te sturen. Het neemt niet weg dat SX vanavond met de hakken over de Dijle springt.