STUK sluit uitbundig en zomers af

De aantrede van de avondviering – een heuse barbecue – lieten we aan ons voorbijgaan, maar de eerste muzikale act van de avond liet ons voldoende watertanden van zijn set. Een dj die schijf na schijf draait en intussen ook gewoon lekker pannenkoeken bakt. Nee, dit is geen verzoekje uit De Droomfabriek: STUK programmeert Deejay Pancake, ieders vleesgeworden kinderwens. En dat is zeker niet de enige keer dat STUK verwondert tijdens hun Eindfeest op deze mooie meiavond.

Allez, Chantez!, de publieksopwarmers van dienst, trappen het muzikale avondprogramma af. Hun concept is even eenvoudig als effectief: samen zingen schept geluk. Met aanstekelijke, upbeat covers van klassiekers als Pour un flirt tot liedjes van ABBA of Bazart bewegen ze heel het Binnenplein tot meezingen. Het is hartverwarmend om te zien hoe piepjong en best oud samen oprecht genieten van muziek. De toon van de avond is meteen gezet: het mini-festival van STUK biedt een zalvende remedie tegen de kater van een polariserend verkiezingsweekend.

Shht, er wordt gedanst

De iets hevigere toon wordt gezet door het noisepop-ensemble Shht. Al dekt die genre-aanduiding de lading niet helemaal. Een muziekstijl op de mannen plakken is als een met olie ingesmeerd zwijntje pogen te vangen met blote, bezwete handen. Ook de vergelijking met bestaande bands ontwijken ze met het gemak van een ervaren matador. Wat ze wel doen is de boel opzwepen zoals niemand dat kan. Voor de gelegenheid worden de ramen van de Soetezaal wagenwijd opengegooid zodat het publiek vanuit het binnenplein kan genieten van hun korte maar krachtige set.

De ge-autotunede stem van Michiel Renson neemt het publiek mee in een waas van illusie-opwekkende beats. Het samenspel zit strak, de choreografie is absurd – en eventjes beelden we ons in dat de frontman zichzelf in het publiek zou gooien vanop zo’n twintig meter hoogte. De verrassingsact blijkt echter een verstopt bandlid in STUK-café dat halverwege de set met ontbloot bovenlijf begint te trompetteren. Het zet de unieke stijl van Shht nog maar eens in de verf – of hoe verklaar je anders een setlist met eigen werk, maar ook nog eens doodleuk Bohemian Rhapsody, Warp en Your Man?

Na Shht begeven we ons naar de Ensemblezaal voor Borokov Borokov. De Antwerpenaren brengen muziek die misschien het beste te omschrijven is als een cocktail van hardcore, Hi-NRG en elektronische elementen – en dat met titels als ‘Had ik maar wat meer vakantie’ en ‘Dansende Mensen’. En gedanst wordt er. De zaal is stampvol; duister, flikkerend wit licht en bevreemdende videobeelden zorgen voor een underground atmosfeer. Dat de jongens tijdens de set ook doodleuk hun vodka-orange doorgeven aan het publiek voegt enkel toe aan de plakkerige, hitsige sfeer van de avond.

Van rustoase tot hersenschemer

Voor wie het allemaal wat te veel wordt, is er nog de relatieve rust van La Plus Grande Kermesse du Monde: STUK toverde haar Labozaal om tot een kleine kermis met vintage videogames en het klassieke blikgooien. Hoewel het helemaal niet de grootste kermis van de wereld is, biedt het wel een oase van rust voor de bezoeker die even op adem wil komen. Wanneer we weer op het binnenplein aankomen, zijn De Genoten begonnen aan hun performance. Vijftien dansende mannen in onesies, die in cirkelbeweging het publiek hypnotiseren met schijnbare banale danspasjes. We snappen het niet helemaal, maar kunnen het wel appreciëren.

De rest van de avond zijn de ensemblezaal en STUK-café de setting voor de grootste danspartijen waarvoor het STUK ondertussen al berucht is. En hoewel we weten dat we rond een uur of vijf ons bed zijn ingedoken, blijven de laatste uren van de avond een vage, ondoorgrondelijke slaapdroom in ons hoofd. Wat niet wil zeggen dat het een vergeetbare avond was, integendeel. De beste feestjes zijn die waar je je nadien niet heel veel meer van de avond herinnert. Ook op dit vlak was het voor STUK ‘boenk erop’. En nu de kater zich ondertussen uit onze hersenpan heeft verwijderd en plaats gemaakt heeft voor examenstress, kunnen we niets anders doen dan af en toe wegdromen, en onze gedachten hoopvol laten afdwalen naar een tijd waarin we opnieuw kunnen feesten, en STUK zich weer in de startblokken zet.