Stuk in wording: 'Lang zullen ze hangen'

Regisseurs Flavie Lindemans en Levi Deblauwe staken de koppen bij elkaar om hun nieuwe stuk Lang zullen ze hangen te creëren voor CampusToneel. Het toneel situeert zich in het Engeland van 1965 en verhaalt over de gevolgen van – dit zal de naam van het stuk verklaren – de afschaffing van de doodstraf door ophanging. Daarvan zijn de beulen nog het meest de dupe.

Het stuk wordt gedragen door twaalf enthousiaste acteurs. De eerste glimp van de naderende première is te zien, dus het wordt stilaan tijd om de puntjes op de i te zetten.

On with their heads

Terdoodveroordeelden bejubelen de afschaffing van de doodstraf; beulen trekken aan het kortste eind. Zij zitten plots zonder werk en moeten andere manieren zoeken om aan de kost te komen.

Een van die kneusjes is Harry Wade, 'de tweede beste beul van Engeland', die daarom maar de pub van zijn vrouw overneemt. Toch loopt niet alles van een leien dakje. Harry's verleden blijft hem achtervolgen en de conflicten die daaruit ontstaan garanderen entertainend leedvermaak.

De twaalf acteurs die in de huid kruipen van de beul en diens vrienden of vijanden repeteren twee keer per week en dat merk je: er hangt een comfortabele en open sfeer in het repetitiekamertje. De acteurs lijken direct te weten wat hen te doen staat en niemand deinst terug om kritiek te geven, die ter harte ontvangen wordt.

Klaar voor actie

Ze verschuiven enkele tafels en stoelen om de set te construeren. Vandaag nemen ze scène zeven, de laatste en langste, nog eens door. Lindemans, een van de regisseurs, moest invallen omdat een acteur nog op skireis was. De regisseurs wijken echter ook met een voltallige cast niet van het podium. 'We moeten allebei nog een klein rolletje spelen, maar stiekem vinden we dat natuurlijk heel fijn', zegt Lindemans lachend.

Naast de speelruimte zit 'het publiek': Levi Deblauwe, de andere regisseur, en de acteurs die in deze scène niet of weinig meespelen. Er valt geen tijd te verliezen, want de première is in aantocht. 'Probeer eens door te doen zonder al te veel problemen. Als je toch merkt dat je een zware bocht moet maken, zullen we het achteraf overlopen', zegt Deblauwe. Met het script in de hand wordt de scène kritisch aanschouwd.

Wanneer de tekst wat ver zit, schieten de toeschouwers te hulp. Waar nodig wordt gecorrigeerd. Af en toe lachen ze luidop met het bekende script dat nu opeens tot leven komt.

Einde van de scène

Nu de scène erop zit en laatste woorden gezegd zijn, betreden de acteurs weer de echte wereld. De groep gaat in een kring zitten en de hele scène wordt beetje bij beetje opnieuw overlopen. 'Als je opmerkingen hebt, onderbreek me dan. We gaan even aanduiden wat goed was en wat niet', deelt Deblauwe mee. In team denkt iedereen actief mee over hoe ze het stuk naar nog een hoger niveau kunnen tillen.

Scène zeven is een heerlijk samengaan van humor en spanning. Zelfs met de ontknoping van de laatste scène in het achterhoofd zijn we nog steeds enorm benieuwd naar het totaalplaatje. De acteurs smijten zich volledig in het spel en weten al onze aandacht naar zich toe te trekken.

Binnenkort gaat Lang zullen ze hangen in première, maar dankzij het grote vertrouwen in elkaar is van stress weinig te merken. Spoedig schitteren ze op de planken en wij zullen op de eerste rij zitten.