Stijlvol startschot van 45e editie ILP

Na de openluchteditie van oktober 2020 organiseerde Kring Babylon het startschot van haar schrijfwedstrijd dit jaar opnieuw in boekenwinkel Boekarest. Literatuurliefhebbers, aanstormend literair talent en een enkeling die vooral de hapjes en drankjes wel kon appreciëren, verzamelden zich tussen de nieuwste publicaties en grote bestsellers om te genieten van een avondje literair vermaak.

Fien en Ruth waren presentatrices van dienst en introduceerden zowel de laureaten van de vorige editie als enkele studenten, die allen uit eigen of andermans werk voorlazen. Tussendoor lichtten ze de opzet van de wedstrijd toe en gaven ze het publiek de nodige praktische informatie over de wedstrijd mee.

IL-wat?

De studentenkring van de opleiding Taal- en letterkunde geeft aspirant-schrijvers en performers al 45 jaar een platform. De Interuniversitaire Literaire Prijs probeert studenten van zowel Vlaamse als Nederlandse universiteiten aan het schrijven te zetten, ongeacht of ze letterenstudent zijn, dan wel Geneeskunde of Computerwetenschappen studeren.

Nieuw dit jaar is de categorie Engelstalig, die de categorie Anderstalig van vorige jaren vervangt. Daarnaast zijn er ook de categorieën proza en poëzie (beide in het Nederlands). Redacteurs, schrijvers en docenten Letterkunde fungeren als vakkundige jury voor elke categorie. De deadline voor het insturen van je kortverhaal of sonnetten valt op 11 april 2022, de slotavond gaat door op 11 mei 2022.

Van poète maudit tot Instagrampoëzie

De voordrachten van de laureaten maakten alvast duidelijk dat de lat hoog ligt in deze competitie. Tobias Santens, journalist by day en poète maudit by night, bracht een innemende tekst over donkere gedachten, over het worstelen met en het verwerken van depressieve gevoelens. Het publiek werd zomaar stil van zoveel eerlijke kwetsbaarheid.

Ook de tekst die Anne Huyghebaert, student Taal- en Letterkunde, bracht, riep eerder melancholie dan euforie op. Met fragmenten uit Valse Papieren van Valeria Luiselli waarin het begrip saudade (een onvertaalbaar Portugees begrip dat liefde, afwezigheid, gemis en verdriet in zich verenigt, red.) centraal stond, bewees Anne dat ze kan voordragen als geen ander. Het gemak waarmee ze teksten tot leven wekt, is op z’n minst bewonderenswaardig te noemen.

Ella Bronder, student Pedagogische Wetenschappen, zorgde dan weer voor de komische noot van de avond. Hoewel haar werk eveneens doordrongen was van een zekere nostalgie, ontlokten allusies op Kathleen van K3 en verloren lopen in Ikea meer dan eens gegiechel aan het publiek. We lieten ons vrijwillig meeslepen door de herkenbaarheid en het kindersentiment.

Voor een streepje meertaligheid was het wachten op het werk van Jonathan Hoebeke. Zijn kortverhaal bestond uit een wervelende combinatie van Engels en Frans – de oplettende luisteraar kon zelfs een zinnetje Duits ontwaren – en bood een inkijk in het leven van een gezin dat (tevergeefs) probeert de brokken te lijmen na een hartverscheurend drama.

Afsluiten deed Maud Verstraeten met een bloemlezing uit de poëzie die ze via Instagram met de wereld deelt. Met eenvoudige, sprekende beelden wijdde de schrijfster het publiek in in haar leefwereld en lockdown-emoties. Het waren pakkende gedichten: kort, krachtig en wederom bitterzoet.

Daarna was het grasduinen geblazen in de selectie van oude en nieuwe klassiekers die Boekarest aanbiedt, of bijkletsen met kennissen van wie je al bijna vergeten was hoe ze er ook alweer uitzagen zonder mondmasker. Zelfs alle saudade van de wereld (die dankzij live performances, met cello, van onder andere Springsteens The River nog steeds door de boekenwinkel galmde), kon niet op tegen de gezellige uitgelatenheid van een hoop boekenwurmen die eindelijk weer mochten samenkomen in hun natuurlijke habitat.