Spierpijn van het lachen bij Historia's Rigoletto

Oorspronkelijk is Rigoletto, naar de creatie van Victor Hugo, een tragedie. Historia vertaalde echter Hugo's werk naar een aanstekelijke komedie. Een die daarenboven opvallend modern aanvoelde. 

Het toneelstuk gaat over Rigoletto (gespeeld door Cesare Iannuzzi), de hofnar van de casanova-hertog Jan. Terwijl die machtsgeile hertog (gespeeld door Eric Janssen) haast iedere nacht een nieuwe bedpartner verovert, speelt Rigoletto een sarcastisch en nederig typetje om hem toch maar steeds aan het lachen te krijgen.

Het gelach is echter snel gedaan wanneer de hertog met Gilda (Janne van Seggelen), de dochter van Rigoletto, begint aan te pappen. Rigoletto had haar nog zó beschermd tegen de buitenwereld, maar hij kan haar niet redden van de klauwen van die vuile elitair. Hij gaat ver om zijn dochterlief te hoeden van het kwaad, maar misschien iets te ver?

Doelpubliek bereikt

Het werd al snel duidelijk dat Historia voor een mix van sérieux en absurditeit ging. Bij de opening van het stuk dimde het licht, maar bleef een platenspeler draaien. Eerst speelde klassieke muziek, waarmee het feestje 'toch wat te traag op gang kwam', volgens Rigoletto: 'Hier is nog minder sfeer dan in de Fak Letteren op donderdagavond.' Daarna legde hij nummers van ABBA op: het dak van het kasteel ging eraf.

Historia speelde vlot in op haar studentikoze doelpubliek. Door zo geregeld de KU Leuven en haar akkefietjes te bespotten, lag de hele zaal plat. Sonja, de receptioniste aan het kasteel, moest bijvoorbeeld doorgaan voor de KU Leuven-authenticator. 

Als Rigoletto gehaast is om zijn dochter te redden, forceert Sonja (Massimiano Gilio) om zijn contactgegevens achter te laten. Zoals op Toledo, werkt die authenticator weer niet, waardoor het publiek waarlijk de knellende pijn van Rigoletto voelde. 

Lachen, gieren, brullen

Een van de vele redenen voor het gelach kwam toe aan breaking the fourth wall. 'Ook al hebben we elkaar maar één keer gezien, ben ik toch al verliefd… Het stuk duurt maar 80 minuten, hè: het moet vooruit gaan.' Historia was zich bewust van de heftige overgangen in de originele versie van het stuk, dus gaf ze er een creatieve wending aan. 

De scherpe humor wierp nogal wat kritiek op tegen bepaalde instellingen van die tijd. De kerk werd in punchlines door Historia stevig door het slijk getrokken. Niet enkel oude instellingen werden hard aangepakt, ook het beste studentenblad van het land kwam niet zonder slag of stoot weg. 

De hertog vermomt zich namelijk en moet bewijzen dat hij een echte student is. 'Lees jij Veto?' 'Nee, tuurlijk niet.' 'Oh oké, dan ben je een échte student.' Een zaal consistent laten lachen leek onmogelijk, maar Historia bewees het tegendeel.

Multitaskende acteurs

Doordat verschillende acteurs meerdere rollen opnamen, waren de outfits simpel en verwisselbaar. Het decor bleef sober maar functioneel, zodat de acteurs makkelijk konden wisselen. 

Ondanks die vele veranderingen in decor, outfits en zelfs rollen, lieten de acteurs zich niet uit hun lood slaan. Ze waren enorm goed op elkaar ingespeeld en tilden zo het reeds goedgeschreven script (van Senne Martens) naar een hoger niveau.

De geschiedenisstudenten pakten het verleden bij de ballen, en gaf er een moderne toets aan. Daarin slaagden ze duidelijk in dit ietwat kritische, dramatische maar vooral hilarische toneelstuk.

Gezien op maandag 22 april in de Koelisse.