recensie> Slaapverwekkend mooi en tragedie met catharsis
Soundcheck (1): Max Richter en Isbells
Het is bijna overweldigend, die gigantische berg platen die maandelijks op de wereld wordt afgestuurd. In “Soundcheck” proberen we voor u het muzikale kaf van het muzikale koren te scheiden.
MAX RICHTER: SLAAPVERWEKKEND MOOI
Klassiek is weer hip. Neen, echt: u moet maar een platenwinkel binnenwandelen of u ziet wel ergens een elpee van Nils Frahm of Ólafur Arnalds rondslingeren. In dat rijtje mag uiteraard Max Richter, die al lang zijn sporen verdiend heeft met zijn minimalistische klassieke muziek, niet vergeten worden.
Die Duits-Britse componist levert nu het huzarenstukje Sleep af: een acht uur durende compositie waarbij het de bedoeling is dat de luisteraar er, nu ja, op slaapt. De man haalde er zelfs een Guinness World Record mee.
Richter heeft nu voor zijn iets minder obsessieve fans gelukkig ook een ingekorte versie van een uur, toepasselijk From Sleep getiteld, uitgebracht. En die kunnen wij uiteraard alleen van harte aanbevelen. Je zou Dream 3 immers een prachtig openingsnummer kunnen noemen. Je zou het mooie Path 5 ook bijna als Gregoriaans kunnen omschrijven. Maar wie zegt dat monniken geen goede muzieksmaak kunnen hebben? Je zou eveneens kunnen zeggen wat voor een prachtig hoogtepunt Dream 13 is.
Het is echter zinloos hier aparte nummers te benoemen: dit is een cd die je in één stuk moet luisteren, want dan pas komt de hypnotiserende werking van verstilde herhalingen pas echt tot zijn recht. Of u er nu uw nachtrust mee wil helpen bevorderen, in alle rust uw kater wil wegwerken of gewoon prachtige muziek wil horen: Sleep zal een te koesteren vriend worden.
ISBELLS: TRAGEDIE MET CATHARSIS
Isbells, de Leuvense band rond spilfiguur Gaëtan Vandewoude, heeft eindelijk een opvolger voor het alweer drie jaar oude Stoalin'klaar. Ondertussen ging het echter niet goed met Vandewoude: de letsels van vroeger zaten er nog, maar de herinneringen waren weg.
Billy, de nieuwe plaat van de groep, is dan ook de muzikale zoektocht naar dat verdwenen verleden waarbij de zanger in zijn typerende directe teksten minutieus zijn kindertijd, schuchterheid en bindingsangst ontleedt.
Vooral in het midden van de plaat, zo omstreeks het mooie The Sound Of A Broken Man en hoogtepunt The Art Of Knowing schraapt Vandewoude zijn nagels bot aan de bodem van zijn ziel.
Klinkt u allemaal nogal loodzwaar in de oren? Gelukkig is er natuurlijk ook de prachtig gelaagde muziek om wat tegengewicht te bieden. Elke muzikant kent perfect zijn plaats en helpt mee om subtiel laagje voor laagje de nummers op te bouwen. Opvallend zijn bijvoorbeeld de warme blazers die de donkere teksten soms omzwachtelen. En die catharsis? Die komt er met Falling For You : alle wegen liggen weer open. Wij zijn in ieder geval benieuwd naar wat komen zal.
