Shht zet incognito Stelplaats op stelten

De verscheidene keren dat we de jongens al live konden bewonderen, zette hun wild geëxperimenteer de zaal steevast in vuur en vlam. Ter gelegenheid van de uitgave van hun tweede plaat begin dit jaar hadden nog heel wat gelijkaardige feestjes moeten volgen, maar door de coronacrisis vielen de releaseshows helaas in het water.

Hoewel Noneketanu niet helemaal wist te ontsnappen aan de vloek van de tweede plaat, was het talent van het kwintet—toen tijdelijk zonder leadzanger Michiel Renson—nog steeds in dergelijke mate aanwezig dat de gemiddelde supermarkt je er vast een hoeveelheidskorting op zou kunnen aanbieden. We waren dan ook razend benieuwd naar hoe de nieuwe nummers zich op het podium zouden vertalen. Voor hun kleinschalige, coronabestendige set in Stelplaats dit weekend had concertorganisatie Inuit de groep aangekondigd onder de alias Flipperboys, maar trouwe fans wisten duidelijk hoe de vork in de steel zat.

Bewegingsruimte

Wel gewoon op het programma te vinden was Ventilateur, dat de avond mocht openen. Het trio brengt een eclectische mix van jazz en instrumentale rock. Het was jammer dat we ons niet aan een danspasje konden wagen, want al vanaf het begin spatte de aanstekelijke energie van het podium af. Drummer Iben Stalpaert en bassist Jasper Hollevoet gingen wild tekeer op hun instrumenten; het was aan gitarist Daan Soenens om dit alles op te vullen met wat smaakvolle dromerige akkoorden.

Doorheen de set hoorden we een geluid dat iets had van moderne jazzgroepen als BADBADNOTGOOD, maar Ventilateur had meer dan genoeg eigenheid meegebracht naar Stelplaats. Er werd wel niet bijster veel van deze formule afgeweken, maar dat weerhield ons niet om drie kwartier lang helemaal mee te worden genomen in het verhaal van het trio. Graag zien we hen nog eens aan het werk wanneer we terug wat meer bewegingsruimte hebben.

Naar de hoofdact van vanavond werd intussen nog steeds verwezen met ‘Flipperboys’, maar die illusie hield niet lang meer stand: al snel kwamen de leden van Shht op het podium. Michiel mocht het geheel inleiden met een soms oprechte, dan weer ludieke speech gericht aan zijn collega’s. Dit was het eerste optreden sinds zanger en band herenigd werden, en dat was bij momenten wel te merken; de performance was iets minder strak dan we gewoon zijn, al zal dat ook wel aan deze ongewone tijden gelegen hebben.

Jazzclub

Gezien die bijzondere omstandigheden werd dan ook de kans gegrepen om het vanavond iets anders te doen. Er werd ingezet met een versie van Masterpiece die quasi onherkenbaar was; loeiharde synths en gitaren waren vervangen door een sfeervol reggae-arrangement. Naar het einde toe werd het roer nog eens omgegooid en veranderde Shht Stelplaats in een gezellige jazzclub.

Tijdens bescheiden Studio Brussel-hitje Morning Coffee mochten wel alle remmen los. Headbangen leek in deze context wat vreemd, maar er werd wel gretig met de hoofden geknikt. We wisten iets minder wat we aan moesten met de geluidscollage in het midden van Epos, waarin de groep wat ons betreft net iets te ver naar het absurde leunde. De podiumcapriolen die zich intussen afspeelden waren zowaar interessanter: gitarist Nathan Ysebaert kwam op een bepaald moment terecht in een furieus gevecht met een decorstuk.

Na nog een sterke afsluiter in de vorm van Talk About viel het doek alweer over het optreden, want zo gaat dat tegenwoordig. Meer dan zes nummers hadden wel gemogen, vooral gezien we nog niet de kans hebben gekregen om veel van het nieuwe Noneketanu-materiaal live te ontdekken. Desondanks konden we met een blij gevoel naar huis vertrekken, want tijdens een pandemie met bijbehorende afstandsregels zijn dit soort energieuitspattingen eerder schaars. Het was een fijn weerzien.

Heb je deze set moeten missen? Geen nood: in het kader van de Anderhalvemetersessies strijkt Shht opnieuw in het Leuvense neer, deze keer bij de gemeenteschool van Wijgmaal.

Tickets en info vind je hier.