Roos Denayer: 'Het mooie aan muziek is dat niets móét'

Wat het voor Roos betekent om muzikant te zijn? 'Dat is gewoon het domein waarin ik mezelf het best kan ontplooien. Ik zou geen goede architect, bibliothecaris of chemicus zijn, maar ik voel wel dat ik goed muziek kan schrijven, of toch een bepaald publiek kan bereiken en raken.'

Roos studeerde Jazz-zang aan het Conservatorium te Gent en heeft geen spijt van die keuze. 'Je breidt je wereld meer en meer uit en je wordt constant aangespoord om nieuwe dingen op te zoeken. Ook mijn Erasmusreis naar Graz in Oostenrijk, heeft enorm veel aan mijn opleiding bijgedragen.'

Wisselwerking

In Oostenrijk was de mentaliteit anders dan hier. Er werd anders met prikkels omgegaan, en dat is een ervaring die Roos meeneemt naar latere projecten. 'Ik werk ook met mensen die nooit een muzikale opleiding hebben gehad. Wanneer je met mensen werkt die een andere achtergrond hebben, spreek je in principe een andere taal. Dat vind ik echt leuk.'

Op die manier wordt er in haar muziek niet telkens naar dezelfde dingen gegrepen. 'Ik ben niet graag gelimiteerd. Ik ben altijd op zoek naar klanken die ik nog nooit eerder heb gehoord. Soms klinkt een noot verkeerd, maar als je die een paar keer herhaalt, realiseer je je dat die eigenlijk zijn plaats wel vindt.'

Roos geeft muziekles aan kinderen, en past haar filosofie ook toe tijdens die job. 'Er zijn in principe geen grenzen. Als je een rem zet op wat je kinderen aanleert, hebben ze een veel minder uitgebreid pallet aan mogelijkheden.'

Dit illustreert ze met de manier waarop ze de jonge kinderen een nieuw stuk aanleert. 'Ik geef ze de partituur, en dan zeg ik: ''Doe maar iets met die tekst die er staat. Je moet de noten niet volgen. Probeer gewoon je gehoor te volgen. We zullen daarna wel zien wat het echt is." Vaak ontstaan hier heel toffe variaties uit. Het mooie aan muziek is eigenlijk dat niets móét. Het is belangrijk dat een leerling inbreng heeft in mijn lessen. Die wisselwerking is noodzakelijk.'

Moedertaal

'Beleidsmakers zijn kunstvakken in het secundair onderwijs aan het verminderen. Ik zou graag eens naar het parlement gaan en zeggen: "Komaan gasten, kunst is zo belangrijk voor de ontwikkeling van kinderen. Er zijn andere manieren voor mensen om zich te uiten dan enkel met feiten en data!"'

'Ik hoorde onlangs een man iets heel interessants zeggen over moedertalen: we zijn zo vaak bezig met communicatie onder de vorm van taal, dat we vergeten dat sommige mensen dans, tekenen, muziek of kleren maken als moedertaal hebben. Dat wordt vaak als onbelangrijk gezien.'

Roos communiceert via zang en muziek. Dat is toch het doel: 'Wat muziek voor mij doet, hoop ik ook voor andere mensen te kunnen doen.' Overbrengen doet ze alvast, al is de vraag hoe dat bij het publiek aankomt. 'Mensen geven soms hun eigen draai aan mijn teksten. Ik heb bijvoorbeeld geschreven over een goede vriendin, en iemand anders vond dat heel herkenbaar voor een geliefde. Dat vind ik heel cool. Dat is zoals een kleedje dat op verschillende lichaamstypes past.'