recensie> Olympique Dramatique wekt Richard III opnieuw tot leven
'Risjaar Drei': koninklijke onderdompeling in een Antwerps taalbad
Enkele eeuwen geleden deed Shakespeare Richard III al herleven, in Risjaar Drei neemt Peter Van den Begin zijn gestalte aan. En wel in het vettig Antwerps, met een tekst die iedereen omverblaast.
Risjaar is lelijk, misvormd en vervuld van ‘malcontentement’. Tijdens de Rozenoorlogen hielp hij zijn broer Eddy de troon te veroveren, maar nu er vrede is aangebroken, aast hij zelf op de gouden kroon. Niets of niemand zal hem daarbij in de weg staan.
Tom Dewispelaere en Stijn Van Opstal van theatergezelschap Olympique Dramatique herwerkten de Shakespeareklassieker op basis van onder meer Risjaar Modderfokker den Derdevan Tom Lanoye en Luk Perceval.
Het wervelende ritme en rijm in de zinnen maken van de tekst een plezier voor het oor
Het resultaat is een ijzersterke tekst waarin zowel drama als humor een hoogtepunt bereiken. Wanneer Risjaar, na zijn bombastische liefdesverklaring aan Lady Anna, aan het publiek vraagt ‘wier ooit een koe zo schoon gemolken’, blijft gelach in de zaal niet uit. Het wervelende ritme en rijm in de zinnen maken van de tekst een plezier voor het oor.
Manke poot en lamme arm
Peter Van den Begin doet de tekst alle eer aan. Bij geen enkel ander personage rollen de Antwerpse klanken er zo vlot en sappig uit als bij Risjaar. Als hoofdrolspeler draagt Van den Begin het stuk op voortreffelijke wijze. Met zijn zielige voorkomen (de acteur strompelt over het podium met een manke poot en lamme arm) maar harde taal laat hij de toeschouwer voortdurend twijfelen over de ware aard van zijn personage.
De rest van de cast hult zich als een kameleon in verschillende rollen. Zo zorgt Jan Decleir met zijn vertolking van Margaretha voor een intense passage. De lange haren worden later in de opvoering gewisseld voor een zonnebril waarmee hij, met de nodige humor, transformeert tot huurmoordenaar Tyrrel. ‘James Tyrrel.’
Met een donker decor en functioneel lichtspel geeft scenograaf Stef Stessel een bedreigende sfeer weer
De subtiele overschakeling tussen rollen voegt soms iets extra’s toe, zoals de manier waarop Nico Sturm met enkel een zwarte sluier verandert in de moeder van Risjaar. De kostuums zijn sober, het zijn de acteurs zelf die de verschillende personages moeten oproepen.
Het podium is bedekt met een dikke laag houtskool. Met een donker decor en functioneel lichtspel geeft scenograaf Stef Stessel een bedreigende sfeer weer. De spanning wordt bovendien op de juiste momenten versterkt door muziek. Het uitzinnige geschreeuw van Risjaars broer George, gespeeld door Nico Sturm, wordt zo nog aangrijpender.
Risjaar Drei houdt een flink tempo aan, al verdwijnt tegen het einde de vaart even uit het stuk. Dat wordt echter goedgemaakt met een beklijvende slotscène waarin meer dan ooit de nadruk ligt op de tekst en spelers. Risjaar gaat kopje onder, maar zijn taal staat van begin tot einde overeind.
Risjaar Drei is nog te zien in de Schouwburg in Leuven op dinsdag 28 februari en woensdag 1 maart, telkens om 20u.
