recensie> Dansrecensie
Recensie 'To Belong': samen sterk
In de dansvoorstelling ‘To Belong’ gaat choreograaf Koen De Preter aan de slag met Theater Stap. Een voorstelling over samenhorigheid en groepsgevoel met eenvoudige bewegingen en grote emoties.
In het geval van To Belong benoemt de titel de voorstelling perfect. Alle bewegingen draaien rond het creëren van een groepsgevoel. Elke danser is uniek, net zoals elke mens verschilt van een andere. In To Belong ligt op die uniciteit de nadruk, terwijl de dansers één geheel vormen in hun bewegingen. Dat geeft het sterke contrast van eenzaamheid en samenhorigheid weer.
Choreograaf Koen De Preter zoekt in zijn werk naar menselijkheid en eerlijkheid en vindt die in zijn meest pure vorm bij Theater Stap. Theater Stap is een theatergezelschap voor mensen met een beperking. In To Belong gebruikt De Preter eenvoudige en natuurlijke bewegingen om het artistieke in deze acteurs naar boven te halen. Het zijn niet de perfecte dansbewegingen die de voorstelling maken maar wel de emoties en de overgave van de dansers.
De voorstelling bevat zowel moderne dans als humoristische intermezzo's. Tijdens deze laatste stukken wordt er opzwepende muziek zoals Banaan van Jebroer feat. Stepherd, Skinto & Jayh gespeeld en gaat elke danser zijn eigen weg met zotte bewegingen. De ene hakt en jumpt, de andere doet zijn t-shirt uit en zwaait het à la Les Lacs du Connemara boven zijn hoofd. Hier komen de individuele persoonlijkheden van de dansers naar boven, ze maken er elk hun eigen ding van.
Diversiteit en eensgezindheid
Na die uitbundigheid komen er weer rustige scènes aan bod. Een van de dansers speelt piano waarop de anderen met elkaar beginnen te slowen. Jongen met jongen, meisje met jongen, alle combinaties zijn mogelijk: een scène over diversiteit en eensgezindheid. De muziek verandert en daarmee ook de emoties van de dansers. Wanneer Altijd heb ik je lief van Clouseau speelt gaan de dansers op één rij staan en barst een meisje in tranen uit.
De dansers vormen duidelijk een hechte groep. Bij een volgende scène staan ze in ondergoed dicht bij elkaar in een rij. Telkens gaat de laatste van de rij in een andere positie vooraan staan waardoor de hele groep dansers als één geheel langzaam over het podium lijkt te bewegen. Deze scène is mooi maar duurt wat lang. De eenvoud en herhaling van de bewegingen in de voorstelling gaan soms wel wat vervelen. Er is zeker nog plaats voor meer verhaal en afwisseling in de choreografie.
Toch is To Belong een mooie voorstelling over samenhorigheid waarbij de emoties en de overgave van de dansers overtuigen. Een voorstelling die ontroert en tegelijk het volledige publiek met een grote glimlach de zaal doet verlaten.
