recensie> Een Schouwburg vol met liefde
Recensie Saint Amour: My Funny Valentine
Dat Valentijn al achter de rug is, lijkt niemand te deren in de Schouwburg. Aan de uitgelaten menigte te zien, vieren we pas vanavond het ultieme Feest der Liefde.
Naast mij wordt de affiche druk besproken. De ene stoeft metzijn parate kennis over Pedro Elias, een ander beweert Merijn de Boer tekennen. Tussen het babbelen door staren we allemaal naar onder. Daar kunnenwe nog net een tafeltje en een microfoon zien staan. Wanneer de lichten doven,durven twee moedige zielen het aan om enkele lege zetels op een betere plaatsin te nemen.
De tweeëntwintigste editie van Saint Amour, dat zoals altijd literatuur aan liefde koppelt, begint met een lied. Charlotte Nyssens zingt voor de eerste keer in haar carrière solo. Haar frêle stem bereikt bij hoge noten helaas niet de bovenste regionen van de Schouwburg. De stem van schrijver Aleksandr Skorobogatov doet dat wel. Hij leest rustig voor uit zijn boek, maar doet dat in het Russisch. De Nederlandse vertaling wordt achter hem geprojecteerd.
De beheerste, Russische klanken zorgen ervoor dat hetpubliek in de ban is . De zenuwachtige kuchjes blijven uit, hetgefriemel stopt. Wanneer de laatste klanken van zijn beredeneerde opvoeringwegsterven, schudt het applaus ons terug wakker. De performance vanAleksandr Skorobogatov is meteen de opmerkelijkste van de avond.
Haast elke schrijver heeft het over seksualiteit
Cliché
Daarna is het de beurt aan Merijn de Boer met zijn verhaalover de sekswerker en de autistische jongen. Het publiek hervindt zijn stem engebruikt die herhaaldelijk om luid te lachen. Het wordt warm in de zaal enhet gepluk aan de dikke truien begint weer. Links en rechts doen mensenkledingstukken uit die ze liever niet uitdeden.
Haast elke schrijver heeft het over seksualiteit en spaarthet publiek niet. Als dat niet cliché is, is het publiek dat wel. De kerelnaast me heeft met rode oren zijn hand van het been van zijn vriendin gehaald. Mijn andere buur, die alleen is gekomen, zit ongeïnteresseerd op z’n smartphone tetokkelen.
De jolige bende zet zonder twijfel de amusantste act neer
Muzikaal intermezzo
Na twee uur van voorlezen, komt Los Speedy Bobs hetpodium op. Het muzikale intermezzo zorgt voor een leuke sfeer, een enkelingzingt zelfs mee met de charmezangers. De jolige bende zet zonder twijfel deamusantste act neer. Zij behouden de begeerte niet, maar laten die op de toeschouwerslos.
Dat zou een ideale slotact geweest zijn. Het is al na tienen,we hebben al zeven auteurs ontmoet en de sfeer is goed. We kunnen met eenglimlach naar huis gaan.
Er staan echter nog acts op het programma. Hetis moeilijk om ons terug te concentreren op dat puntje in de verte met z’nboek. Een dik half uur later is het afgelopen en kunnen we eindelijk diesnikhete zaal uit. Met Saint Amour: My Funny Valentine weet organisatorBehoud De Begeerte traditioneel het vele volk een leuke avond tebezorgen, maar daar blijft het ook bij.
