recensie> Een film over uiteen gaan, maar toch vooral over liefde
Recensie: Marriage Story
Marriage Story van Noah Baumbach is een dialoog-gedreven en intrinsiek menselijk relaas over relaties, en over wanneer deze anders lopen dan verwacht.
Regisseurskoppel Noah Baumbach en Greta Gerwig sluit het jaar af met niet één, maar twee knallen. Zeven jaar nadat ze samen werkten aan de fantastisch quirky film Frances Ha - hij als regisseur, zij in de hoofdrol - brengen ze nu elk een langverwachte film uit.
Gerwig regisseerde een nieuwe verfilming van de roman Little Women; waarin Saoirse Ronan en Timothée Chalamet ons weer samen omver kunnen blazen. En Baumbach komt met zijn beste film sinds Frances Ha; Marriage Story. Een film over uiteen gaan, maar toch vooral over liefde.
Net zoals romcom-favoriet 500 Days of Summer, start Marriage Story met een koppel dat uiteen gaat. In 500 Days of Summer beleven we dit allemaal vanuit het mannelijke perspectief, dat het titelpersonage Summer probeert te vatten.
De hele film voelt als een prachtig verfilmde en licht apologetische brief van een man aan zijn ex-vrouw
In Marriage Story focust Baumbach zich echter meer op Nicole (Scarlett Johansson) dan op Charlie (Adam Driver). Sterker nog, de hele film voelt als een prachtig verfilmde en licht apologetische brief van een man aan zijn ex-vrouw, waarin hij in haar schoenen stapt en toont dat hij haar begrijpt.
In 2013 scheidde Baumbach zelf van actrice Jennifer Jason Leigh, maar je hoeft niet gescheiden te zijn om meegesleurd te worden door de hilarische en verdacht herkenbare momenten waar de film van overloopt. Johansson en Driver brengen hun levensechte personage met de juiste dosis charme en onhebbelijkheid tot leven en mogen spelen tegenover een ijzersterke cast in bijrol.
Laura Dern krijgt de eer de film van een feministisch geweten te voorzien en doet dit zonder in een karikatuur te vervallen (behalve dan dat van een competitieve advocate) en Merritt Wever vult haar kleine rol met alle grappige awkwardness die je van haar verwacht.
De film balanceert stijlvol tussen het grappige, vertederende en pijnlijke
De film hapert slechts wanneer ze even een dramatische toon aanneemt; een explosie die aanvoelt als een middel om het plot naar zijn einde te wenden. Jammer, want de kracht van de film zit niet in zijn plot.
Net als de rest van Baumbach zijn oeuvre, wordt Marriage Story voortgestuwd door de dialoog. Deze balanceert stijlvol tussen het grappige, vertederende en pijnlijke en levert ons quotes op die na blijven zinderen. De vraag is niet of, maar welke zinnen over enkele jaren synoniem worden voor de hele film.
Zeker is alvast dat de film je zal doen lachen en (als je zoals Charlie bent) wenen en je ongetwijfeld zal doen nadenken over je relaties, niet alleen die met anderen, maar vooral die met jezelf.
