recensie> Amy Winehouse meets Grace Jones
Recensie Kovacs in het Depot
Amy Winehouse is uit de doden herrezen, maar dan in het lichaam van Sharon Kovacs. De diepe soulstem van de Nederlandse zangeres snijdt door merg en been. Daar kreeg het Leuvense Depot het warm van.
Pikzwarte oogschaduw, een donker kruis aan een van haar oorlellen en een roetzwarte outfit. Sharon Kovacs tovert tijdens de Shades of Black Tour niet meteen haar vrolijkste outfit uit de kast.
Onder die donkere gothiclook schuilt tegen alle verwachtingen in een gezellig en joviale Hollandse. Don’t judge a book by it’s cover. En al zeker Sharon Kovacs niet.
Toch heeft de hele setting in Het Depot iets mystieks. De gedimde belichting, de kleine salontafeltjes aan weerszijden van het podium en het intrigerende schaduwspel aan het begin van het concert, creëren een fascinerende waas van mysterie.
Tijdens het openingsnummer krijgen we de Nederlandse zangeres nog niet te zien. Ze houdt zich schuil achter een wit doek en speelt met haar eigen schaduw. Een visueel plaatje. Wanneer ze halverwege het concert echter diezelfde trukendoos opnieuw bovenhaalt, is het verrassingseffect weg. Don’t overdo it, Sharon.
LOEPZUIVER
Kovacs’ grootste troef is zonder twijfel haar diepe soulstem. Amy Winehouse meets Grace Jones. Precies de juiste portie vocale drank en drugs, maar steevast zuiver. Loepzuiver.
Ook de Leuvense concertgangers zijn duidelijk fan. Zoals het echte Vlamingen betaamt, wachten ze eerst rustig af. Een beetje heupwiegend weliswaar. Van zodra de band Diggin’ inzet, kan echter ook de schuchtere Vlaming niet meer blijven stilstaan.
Kovacs’ songs zijn nochtans geen dansplaten. De nummers hebben eigenlijk steevast iets duisters en donkers. Toch sleurt de Nederlandse Amy Winehouse het publiek moeiteloos mee in haar roes. Niemand blijft onbewogen. Ook letterlijk dan.
COMFORT ZONE
Het allerlaatste nummer van de avond, Song for Joel, is een beetje een buitenbeentje op Kovacs’ eerste plaat. Het nummer zoekt de grens op van Sharon’s soulvolle comfort zone: weg mysterie, weg mystiek, maar pure essentie. Het publiek ontwaakt zo stilaan uit haar roes. De perfecte afsluiter van een meeslepende setlist.
Kovacs deed in Het Depot wat elke band eigenlijk zou moeten doen: live beter zijn dan op plaat. Daar waar de songs door de computerboxen of in de auto soms net iets teveel van hetzelfde durven zijn, komt Kovacs’ Shades of Black Tour aan als nooit tevoren. Hoedje af voor The Wolf Lady.
