Prince K. Appiah is muzikant, acteur én theatermaker: 'Ik heb verschillende kunstvormen nodig om alles uit mezelf te halen'

'Ik wil de top bereiken, en altijd winnen', zegt Prince K. Appiah (28). De Antwerpenaar stopt zijn ambities niet bepaald onder stoelen of banken. Hij maakte deze winter zijn debuut als Sunny in de VRT 1-soap Thuis, en droomt ondertussen al van een internationale doorbraak. Dit jaar werkt hij als Jonge Maker bij Het nieuwstedelijk, wij treffen hem in een stijlvolle muziekstudio in Brussel voor een gezellige en openhartige babbel.

Daar vertelt Appiah, een poëet over de kleine en grote dingen in het leven, enthousiast over zijn verschillende projecten: 'Ik schrijf nu aan mijn eerste monoloog De Poetsman en ga het land rond met het theaterstuk Fight Night. Binnenkort komt er een voorstelling voor kinderen met Clara Cleymans, begeleid door een live orkest. Ik schrijf elke dag en ben ook bezig met muziek.'

U beoefent verschillende kunsten: muziek, theater, televisie. Is het belangrijk om ze allemaal te blijven combineren?
'Dat vind ik bijzonder belangrijk. Mijn kunst vertrekt altijd vanuit mezelf, maar bij die verschillende media gebruik ik mijn artistieke spieren telkens op een andere manier. Ik heb al die verschillende kunstvormen nodig om alles uit mezelf te kunnen halen. Op de theaterscène is het Prince die zichzelf gebruikt om een personage te vertolken, maar in mijn muziek ben ik een alter ego.'

Gaat uw muziek dan niet over uzelf?
'Dat hangt ervan af. Ik heb nummers geschreven die niet over mij gaan, maar over anderen die me inspireren. Andere nummers liggen dan weer dichter bij mijn hart.'

Welke van die nummers steekt er dan bovenuit?
'Dat is een goede vraag. Cheese Louise, got damn. Ik schreef recent La Vida Es Dura. Dat betekent "het leven is hard" en is een nummer dat gaandeweg is gegroeid. Soms kijk ik op de tram naar mensen, in hun ogen, en denk ik: "La vida es dura".'

'Maar dat nummer gaat niet echt over mij. Ik heb eerder het gevoel dat het leeft bij andere mensen. The K is mijn laatste single, en die staat dichter bij mezelf. Het verklaart de "K" in mijn naam. We hebben allemaal barrières in onze levens, die zich als een Goliath opwerpen. We denken dat we die reuzen niet aankunnen, maar David heeft Goliath overwonnen met een slinger.' 

'De "K" staat voor het vinden van de innerlijke kracht om zo'n reuzen te verslaan. Elke tegenslag die je tegenkomt, kan je overwinnen. Veel van mijn generatiegenoten laten alles gebeuren – zoals armoede of depressie – maar je moet die dingen niet zomaar blindelings accepteren.' 

Uw bekendste nummer is C'est Ma Vie. Daarin rapt u: 'Don't play to lose, play to be the best'. U heeft een duidelijk doel voor ogen?
'Als ik meedoe, dan speel ik om te winnen. Ik wil altijd groeien naar de beste versie van mezelf en zelfs internationaal doorbreken. Op die manier wil ik mensen inspireren, al hoef ik niet per se een rolmodel te zijn. Ook ik heb uiteraard hoogtes en laagtes. Maar ik wil dat mensen de gesprekken voeren die ik met mezelf aan ga.' 

U geeft aan internationaal te willen gaan. Mag Quentin Tarantino u bellen?
'Absoluut, ze mogen me allemaal bellen, en ze zúllen bellen. Eerst nemen we België, dan pakken we Engeland. Daarna is het tijd voor heel Europa en ten slotte zijn Hollywood, Ghana en de rest van de wereld aan de beurt. 

'Ik wil zelfs naar Bollywood of opeens opduiken in een kortfilm van gewone studenten. Zolang ik maar met getalenteerde mensen mag werken.' 

Wat betreft die eerste stap – België. Daarvoor is uw monoloog De Poetsman cruciaal. Daarin onderzoekt u de rol tussen vaders en zonen. Vanwaar die keuze?
'Ik wil graag vader worden, en natuurlijk de beste vader die ik kan zijn. Maar ik merk bij vrienden dat het krijgen van kinderen als iets vanzelfsprekend wordt gezien. Het begin van een mensenleven is echter cruciaal. Het legt de basis voor de rest van je leven. 

'Zelf ben ik opgegroeid met een vader en een moeder, en een aparte biologische vader. Die verwacht nu veel van mij, maar was er jarenlang niet. Dat kan ik niet zomaar wegdenken. Ik vraag me voortdurend af hoe zo'n lange afwezigheid rechtgezet kan worden. Zoiets is niet opgelost met een tripje naar Disneyland.'

Het publiek van uw monoloog gaat al denkend naar huis, over vaderschap. Moet theater altijd een boodschap brengen die iets teweegbrengt bij de toeschouwers?
'Ik geloof dat niemand iets moet. Iedere kunstenaar mag een eigen manier zoeken om zijn of haar ziel aan de wereld te tonen. Ik denk vooral dat mijn stukken zó rijk moeten zijn dat iedereen er een boodschap aan heeft, vanuit meerdere perspectieven.'

'Daarvoor staan Shakespeare en Kendrick Lamar bekend. Hun stukken bevatten zoveel betekenislagen, dat ze op verschillende manieren relevant kunnen zijn, afhankelijk van je levensfase. It meets you where you're at. Als kunst rijk is, heeft iedereen er sowieso een boodschap aan.' 

Is de inhoud van een rol daarvoor cruciaal? U maakte uw debuut bij Het nieuwstedelijk in Vrede, Liefde & Vrijheid met de vertolking van Charles DB King, een vergeten Afrikaans historisch figuur.
'Ik heb die rol vooral gekozen omdat ze op het perfecte moment op mijn pad kwam. Ik mocht spelen met Clara Cleymans en Michaël Pas, twee grote acteurs, maar het stuk was vooral een leerrijke uitdaging. Ik had er eerst schrik voor: er was veel tekst en mijn personage stond ver van mezelf.' 

De diversiteit in de theaterwereld neemt ondertussen gestaag toe. Moeten op dat vlak toch nog stappen gezet worden? 
'Ik ben een rare kwiet, ik ben niet zo hard met diversiteit bezig. Acteurs moeten de rol krijgen die ze verdienen. Ik ben me ervan bewust dat dat op dit moment niet altijd het geval is, maar ik focus me enkel op wat ik zelf kan doen. Als ik het leven laat afhangen van zaken die ik niet kan controleren, dan kom ik nergens.' 

'Maar wanneer ik hard werk om een personage te vertolken en zo een bijdrage kan leveren aan een verhaal, waarom zou ik dan geen kans kunnen krijgen? Iedereen die mij heeft, is beter af. Dat is mijn filosofie. Ik ben blij met een rol in Thuis, maar Thuis mag ook blij zijn met mij.'

'Wie het meest geschikt is voor een rol, verdient die. Als een personage niet etnisch gedefinieerd is en tussen de twintig en vijfendertig jaar oud, mag ik dan auditie doen alstublieft?'

U gelooft niet in quota?
'Daar geloof ik inderdaad niet in. Dat er in de Belgische nationale voetbalploeg niet wordt gediscrimineerd heeft te maken met hun teamgeest, en niet met quota. De Rode Duivels willen gewoon winnen. Het kan hen niet schelen hoe hun medespelers eruitzien. Ook ik wil altijd winnen.'

U blijft op zoek gaan naar kansen, hoe de wereld ook in elkaar zit. Was de recente casting bij Thuis cruciaal in uw carrière?
'Dat is inderdaad een belangrijke stap. Ik doe het niet voor de bekendheid of de glitter and glamour van de showbizzwereld, maar heb nu wel een betere onderhandelingspositie. Ik kan aan castingdirecteurs en regisseurs laten zien wie ik ben. Het kunstwerk blijft daarbij centraal staan.'

'De erkenning die er anderzijds van de kijkers komt, doet absoluut iets met mij. Ik wacht er niet op, want als ik dat wel zou doen en die erkenning niet krijg, blijf ik achter met lege handen. Maar het is altijd fijn om erkenning te krijgen.' 

U wilt de top bereiken. Kunnen we u nog bellen als u binnen vijf jaar een Oscar wint?
'Dat mag je zeker. Als jij blijft werken aan je capaciteiten als interviewer en ik me verder blijf ontwikkelen. Stop in tussentijd vooral niet met leren. Als je daarmee stopt, doof je spiritueel en fysiek uit. Maar je mag me dus bellen. Hopelijk heb ik over vijf jaar nog steeds hetzelfde gsm-nummer.'