Poëzie van Ellen voor allen

25% van een dagboek van een tiener die zijn eerste gedichten ontdekt, 25% experimenteel rockconcert, 25% LSD-trip door de kunst van het gedicht en 25% een feministisch rockalbum uit de jaren negentig, dat was Olijven moet je Leren Lezen – een lezing over gedichten. En mensen. Wel geen olijven, verassend genoeg.

Lezingen, meer specifiek poëzielezingen, zijn niet meteen de meest populaire of bekende kunstvorm in Vlaanderen. Natuurlijk is het zo dat de Vlaamse dichtkunst een van de sterkere delen is van de Vlaamse literatuur, maar het blijft zo dat wanneer het aankomt op lezingen het niet meteen erg populair is. Verder blijft het zo dat ondanks een aantal steengoede dichters van Vlaamse afkomst er niet echt veel mensen zijn (vooral in de jongere generatie) die van hun literatuur kunnen genieten – of zelfs van gedichten in het algemeen.

Persoonlijk avontuur

Olijven moet je leren lezen probeert hier dus een kleine verandering in te brengen, door de kijker op een avontuur te nemen door het gedicht en de manieren waarop mensen die gedichten interpreteren, lezen en voelen. Het is gebaseerd op een gelijknamig boek, dat een verzameling is van columns in het blad nrc.next en is prachtig geadapteerd voor het podium – wat niet altijd evident is, zeker niet voor iets dat al een paar transformaties heeft doorstaan.

Het is een zeer persoonlijke voorstelling, die komt uit het hart en het ziel van de schrijfster en hoe zij zelf begon met eerst het lezen en daarna het schrijven van gedichten als puberende tiener. Het raakt ook een aantal universele topics en gevoelens aan, dingen die je voelt en kent zelfs als je nog nooit een gedicht in je handen hebt vastgehouden.

Mooie balans

Olijven moet je leren lezen biedt antwoorden op een aantal vragen die vele mensen aan zichzelf hebben gesteld (tijdens die saaie les Nederlands wanneer je gedwongen was om een modern gedicht te interpreteren en te begrijpen), gemixt met een aantal steengoede grappen en een prachtige soundtrack. Die soundtrack, gespeeld op een gitaar en een bizar elektronisch instrument dat ook een gitaar voorstelde, was noodzakelijk voor het plot van het hele verhaal.

Op het einde van de voorstelling werd er getoond aan de hand van een zeer mooi en grappig voorbeeld op welke manier juist de muzikale begeleiding de sfeer van de poëzie beïnvloedde. Dus, als je interesse hebt in gedichten, maar nog niet wist waar te beginnen – loop snel naar de lokale boekenhandel (gelukkig zijn er genoeg in Leuven) en koop Olijven Moet Je Leren Lezen. Geloof me, het zal het waard zijn.