'Pornocracy' op DOCVILLE: een weinig opwindende blik in de pornobranche

Opluchting alom, want porno kijken in de cinema is toch een tikkeltje ongemakkelijk. Regisseuse en voormalig porno-actrice Ovidie onderzoekt in haar documentaire de porno-industrie van nu en vergelijkt deze met de vroegere industrie waarin zij werkzaam was.

Na de instorting van de dvd-markt in 2006, en de crisis in 2008, heeft de pornobranche een dramatische wijziging ondergaan; dvd’s maken plaats voor online streaming. Video’s zijn veelal gratis te zien voor iedereen, en niet de producenten of acteurs/actrices maken de dienst uit, maar wel de grote bedrijven die de sites beheren.

Vooral één naam komt hier naar voren: MindGeek, voorheen ook bekend als ManWin en Mansef, dat aan het hoofd staat van gigantische tubesites zoals RedTube, Youporn en Pornhub. Hoe dit bedrijf precies in elkaar zit, wordt niet duidelijk. De voormalig eigenaar van ManWin, Fabian Thylmann, inmiddels vervolgd wegens belastingontduiking, komt ruimschoots aan bod. Nu hij zijn aandelen heeft verkocht, is het niet meer duidelijk wie nu eigenlijk de scepter zwaait bij MindGeek.

Ovidie krijgt niemand van MindGeek aan de praat, en zoekt daarom haar heil bij diverse porno-actrices en -producenten, alsook bij journalisten die de zaak onderzocht hebben. Een hoop verschillende geruchten komen aan bod, en MindGeek’s imago keldert met de seconde.

‘MindGeek is de Monsanto van porno’, laat een interviewee optekenen. Nog anderen hekelen het gebrek aan respect voor de werknemers. Zo probeerde het toenmalige ManWin zelfs ooit de laboratoria in handen te krijgen waar hun filmsterren getest worden op soa’s, in de hoop zo ook de resultaten van die tests te beïnvloeden. ‘When money talks, ethic walks’, vat een Amerikaanse journalist het probleem samen.

MindGeek handelt enkel in ‘traffic’, een cijfer wat niet te controleren valt, verdient geld via dubieuze leningen en heeft vooral totaal geen link met de echte makers van de filmpjes, die er nauwelijks meer aan verdienen.

Ovidie heeft haar best gedaan; er zijn inmiddels zo veel journalisten en voormalig pornowerkers aan bod gekomen, dat de bezoeker de gezichten niet meer van elkaar kan onderscheiden. Helaas bestaat de informatie over MindGeek toch grotendeels uit geruchten, waardoor ook de bezoeker die voor helderheid over dit bedrijf kwam niet aan zijn trekken komt.

Gelukkig belicht Pornocracy nog een stuk meer. Zo worden diverse ‘agents’ bezocht, die huizen beheren waar vrouwen kunnen wonen, verzorgd worden en raad krijgen en waar ze kunnen werken.

Doordat er zo’n groot aanbod aan video’s online staat, verlangt de kijker naar steeds heftigere films. ‘I can take up to 5 cocks at once’ vertelt een jonge Russische actrice in gebrekkig Engels, en wanneer ze het bewijs aan de andere actrice en Ovidie toont, zien we gelukkig enkel de geschokte gezichten en niet het filmpje zelf.

Er is wel even een ongemakkelijk moment wanneer een producent verklaart dat hij nu zelf filmt, omdat hij op de videocrew flink kan besparen. Vervolgens laat hij de toeschouwer meekijken bij het filmen. Wanneer hij op het hoogtepunt haast op het koppel ligt voor een goeie close-up, wordt er toch wat schuchter gelachen in de zaal.

Ook kan er goed gelachen worden met de reclames van Pornhub, horen we een hoop dirty talk van een Duitse milf en krijgen we een live camsessie met een Tsjechische dominatrix te zien. Deze nieuwe tak van porno, die voornamelijk bestaat uit Roemense of Colombiaanse meisjes, krijgen we op het laatst te zien. Jonge vrouwen zitten tot elf uur per dag voor de camera voor lonen van amper 1.300 euro per maand, in de hoop ooit een beter leven te kunnen betalen. De kijker beseft echter instinctief hoe hopeloos de situatie wel niet is.

Op het eind van de documentaire is de erotiek en de opwinding dan ook ver zoek. Zij die na hun cinemabezoek nog zin hadden in een snelle ruk, hebben bij dezen waarschijnlijk hun planning veranderd.