recensie> Recensie: A Street Concert
Pieter Embrechts bezingt het universum van de Turnhoutsebaan
In acht liefdevolle portretten brengt Pieter Embrechts een ode aan de Turnhoutsebaan, de wereld rond de bekendste avenue van Borgerhout.
De huisnummers tellen af wanneer toeschouwers op donderdag 16 maart hun zitjes opzoeken in 30CC/Minnepoort. Eenmaal gezeten, vertelt de blinde Christophe hoe hij de omgeving van zijn woonplaats ervaart, de Turnhoutsebaan in Borgerhout. Omgeven door 170 nationaliteiten baant hij zich dagelijks een weg door zijn Antwerpse heimat: de verschillende talen, geuren en geluiden gebruikend als kompas.
Acht portretten
Christophe is één van de acht muzikale portretten die Pieter Embrechts maakte voor A Street Concert. Een project waarvoor hij willekeurige passanten op de Turnhoutsebaan aansprak en hun verhaal voorzag van een soundtrack. Het resultaat is een voorstelling waarin Embrechts live muziek brengt op ontroerend eerlijk videomateriaal. Videomateriaal over mensen die Borgerhout maken tot wat het is, zonder enige vorm van opsmuk.
'Borgerhout is de wereld, en daarop ben ik fier'
Liliane Simons
De ontmoetingen in kapsalon Ebony zijn daarvan een prachtig voorbeeld. Embrechts spreekt ongedwongen over de luchtige onderwerpen des levens: de mannen op wie de dames in het salon vallen of de verschillende haartypes van klanten. En de Keniaanse studente Naisula vertelt er over de muur waardoor je heen moet, wil je mensen van hier - België - leren kennen. Maar eenmaal er doorheen, blijken ze best mee te vallen. Een ontnuchterende spiegel voor ons - blanke Belgen - in de zaal.
Memory Lane
Terug in de tijd gaan we met het verhaal van Paul Colruy, ooit bediende van de Cinema Roma-projector en technicus van 34 Antwerpse cinemazalen. Het is een trip down memory lane, naar de hoogdagen van de Turnhoutsebaan toen de neonlichten nog verleidelijk knipperden. Een ingetogen eerbetoon die je mede door het decorum van de iconische Roma tot stilte noopt.
In elke noot die Embrechts speelt of in elk woord dat hij zingt, voel je zijn genegenheid voor het multiculturele district
In elke noot die Embrechts speelt of woord dat hij zingt, voel je zijn genegenheid voor het multiculturele district, waar hij trouwens zelf woont. Hij sluit zijn ogen niet voor de problemen, maar is bereid heel wat te bedekken met de mantel der liefde. Dit komt treffend naar voor in de rap van de jonge Bouayadi. Hij heeft het over verkeerde keuzes, gemaakte fouten en betere toekomstperspectieven. Het onderscheid tussen kwajongens, boefjes en ernstige straatcriminelen is soms moeilijk te maken, verbloeming loert dan om de hoek.
Je zou kunnen stellen dat Embrechts het multiculturele verhaal te rooskleuring voordoet. Dat hij zich kritischer moet opstellen en de problemen aan de kaak stellen. Maar zo kijken de mensen uit de portretten niet naar hun geliefkoosde Turnhoutsebaan: ze is goed zoals ze is, niemand is perfect. Of om het met de woorden van Liliane Simons te zeggen: 'Ik heb heel de wereld rondgezworven, maar ik kom altijd terug naar hier. Borgerhout is de wereld, en daarop ben ik fier'.
A Street Concert is een integere voorstelling waarin beeld en muziek samenkomen in verhalen van en over de straat. Verhalen die een stukje van de ziel van Borgerhout ontbloten. Pieter Embrechts weet heus wel dat niet alles aan zijn baan happy en harmonieus is, maar hij vertikt het om daaraan toe te geven. Hij laat de mensen in hun waardigheid, doet dromen, en dat is al heel wat.
