Pas op voor de poesjes

Dat is het zeker, en ze is een vijfkoppige katachtige: Jaguar Jaguar snelt de muzische nevelwouden binnen en dat met succes. Ze jagen vlotjes, met Balthazar, Warhaus en co, op de op til slaande harten van menig jonge student. Dit nieuwe project, dat zich op reis in Spanje wist te ontpoppen onder de vleugels van Thomas Lauwes, Emiel Raeymaekers en Dries Meeus (bekend door Lohaus) alsook Jasper Segers (Soldier’s Heart en onofficieel eigenlijk ook lid van Lohaus) en Ruben Vanhoutte (drummer bij Tamino en vroeger ook bij Faces On TV) slaat zeker en vast aan: met hun mysterieuze elektropop vulden ze het Depot de afgelopen maandag.

Deze band lijkt op het eerste horen in vrijwel dezelfde trends te vallen als moeder Lohaus. Je zou je dan kunnen afvragen of een nieuw initiatief dan echt nodig kan zijn. Volgens de band zelf ligt het vooral aan de opzet, met name om als groep te spelen, en niet als eenmans-act te paraderen. Waar Lohaus een frontman lijkt te hebben, is Jaguar Jaguar een waar collectief: het is een symbiose van alle stemmen zonder dat er duidelijk sprake is van een leidende artiest.

Hoge temperaturen

Het concert werd ingezet door Bonzo, een Leuvense band alsook het lofi-project van songwriter Thijs Boyen (Capibara alsook ex-YAWNS). De band weet het publiek echt warm te maken: heet zelfs! Misschien omdat ze zowaar in eigen huis speelden, maar zeker ook omdat hun trouwe fans zichzelf helemaal gaven – waarmee ik niet wil zeggen dat de muzikanten dit niet deden, in tegendeel: ze leken bijna euforisch op het podium te vertoeven. Zeker op te merken is het gebruik van een thuistelefoon als extra microfoon, wat soms wat oorverdovend was, maar toch best wel uniek. Kudos!

En dan plots: een donkerblauwe waas vult de zaal! Het is tijd voor de hoofdact. Dromerige synths alsook melige lyrics die verhalen over een al dan niet verloren zomerliefde: de nummers lijken in elkaar over te vloeien. Van You got Me naar Tricks naar So Long en terug, je waant je even op Dranouter 2017, waar zowel Warhaus als Jinte Bernardt de tenten mochten verblijden.

Dit lijkt deels een gevaar: in een moment van oversaturatie aan al wat muziek, zelfs kunst, mag zijn, krijgen we soms een enorm gelijkaardige, algemene sound. Dan is de missie maar om je, als groep, in het geval van onze jonge leeuwen hier, daarvan toch af weten te zetten of toch op zijn minst wat eigenzinnig te profileren. En dat lijkt bij deze jongelui toch nog te ontbreken. Het is echter zeker uitkijken om deze katjes op te zien groeien tot ware roofdieren, zowaar met een vernieuwende toets en een wat minder op de markt inspelende draai.

Hits zijn niet het enige waar deze band van meet af aan strak en gecalculeerd mee bezig is, ook de presentatie mag er zijn. Gekleed in een junglepakje gaan zowel leden als merchandise uit de kast. Overal kleur, hemelsblauwe lucht en zelfs een zelfgeschoten documentaire die je een inkijk geeft in het productieproces van hun plaat Montjoi. De jongens hebben meer dan een idee van wat ze aan het doen zijn. Die fortnight nabij Empuria zullen ze zich zeker niet snel berouwen en het is er meer geweest dan enkel een onschuldige zomerliefde.

Wie door deze zomerse sound graag zelf eens wat zwak in de benen wil worden kan Jaguar Jaguar gaan bezichtigen op Weitjerock (Ijzendijke) of Melkrock (Tielt).