Op tenen trappen van misogyne mannen

De Amerikaanse feministe Angela Washko bracht haar jeugd deels gamend door. Pas toen ze spelletjes uit de jaren 90 herontdekte, kwam ze tot de realisatie dat ze gekenmerkt worden door vrouwonvriendelijke personages en dito houdingen tegenover vrouwelijke gamers. Diezelfde attitudes sprongen haar ook in het oog in de dating cursussen van mannelijke verleidingscoaches. Meng dit allemaal door elkaar en je krijgt een frisse cocktail van misogynie en vooroordelen. Ideaal tijdens deze zonnige lentedagen – of toch net liever niet.

Bij het betreden van de expositiezaal in STUK is de sfeer donker en bijna benauwend. De blauwe en rode led lampen doen even denken aan de tienerkamer van de gemiddelde TikTokker, maar bewijzen hun dienst: ze roepen onmiddellijk een virtuele sfeer op die buiten de realiteit treedt. Ook de muziek die weergalmt, nodigt ons uit om in de mindset van gamers te kruipen en hun artificiële wereld gewaar te worden.

'Ga een sandwich maken, ik heb honger'

Het eerste van de vier werken die er geëtaleerd worden, is The Council on Gender Sensitivity and Behavioral Awareness in World of Warcraft, ofwel: een onverbloemd gesprek met gebruikers van het spel die hun mening geven over vrouwelijke gamers. Unaniem klinkt het verdict dat vrouwen geen plaats in die wereld hebben en in de keuken thuishoren – origineel zijn ze dus niet echt met hun verwijten.

De kleine toestellen waarop Heroines with Baggage wordt voorgesteld, lijken bijna in het niets te verdwijnen naast de grote schermen die de Warcraft-wereld projecteren. Toch schreeuwt hun authenticiteit voor evenveel aandacht, alsof ze regelrecht uit de jaren 90 getransporteerd werden. Ook deze videoreeks is veelzeggend: de beelden tonen zwakke vrouwelijke personages, wachtend om van hun ondergang gered te worden. Zelfs zonder bijhorende introductie weet Washko de genderstereotypen te onderlijnen en onze neus op de feiten te drukken.

Vrouwenhatende verleidingscoaches: contradictio in terminis?

Het derde werk is haar project Banged als reactie op de boeken en praktijken van hét icoon der menig vrouwenhater: verleidingscoach Roosh V. In zijn seminaries en zelfhulp boeken gidst hij mannen over culturen heen richting het bed van elke vrouw (lees: prooi). Zijn boeken worden als het ware op een pedestal tentoongesteld: een ironische knipoog naar zijn mannelijke achterban? Zo ontstaat een evenwichtige balans tussen de speelsheid van haar werken en haar aanklacht.

In deze ruimte krijgen we daarnaast de kans haar twee uur durende interview te bekijken waarin ze Roosh op een diplomatische manier het vuur aan de schenen legt. Angela Washko zoekt naar antwoorden en is niet bang om daarvoor op de tenen van fragiele mannelijkheid te stampen.

Blikvanger van de tentoonstelling is de dating simulator The Game: The Game waarin we als speler kennis maken met de verleidingstrucjes van verschillende pick-up artists. Voor zowat elke vrouw een herkenbare situatie, alleen nu uitvergroot en voorzien van bijpassende muzikale begeleiding door Xiu Xiu. De verschillende personages lijken bijna uit het scherm te stappen, wat hun opdringerigheid nog verstikkender doet aanvoelen. Doordat de kleuren uit het spel geprojecteerd worden op de omgeving en de accentmuur, zitten we echter opgeslokt in die alternatieve wereld.

Ondanks de knappe illustraties is het na twintig minuten welletjes geweest. Het spel kunnen we verlaten wanneer we willen, het echte leven daarentegen heeft nog een systeemupdate nodig.