Op poëziepad door Leuven

Twaalf ramen. Twaalf dichters. Eén poëziepad. Saskia de Coster, voormalig huisschrijver aan de KU Leuven, cureerde in samenwerking met het Leuven Brain Institute een pad doorheen de Leuvense binnenstad. Verschillende gedichten duiken op in de vorm van raamtekeningen, verzorgd door de artiest Maanblik.

Het is niet alleen een creatieve samenkomst van woord en beeld, maar ook een zoektocht. De poëzie prijkt op verborgen ramen en in verlaten steegjes. Er moet letterlijk gesnuffeld en gezocht worden naar woorden en betekenis. Dat is dan ook eigen aan kunst, volgens Saskia de Coster: 'Kunst lijkt vrijblijvend, maar net als in de wetenschap gaat het samen met een diepgeworteld verlangen van mensen om kennis te vergaren.'

Een Google Maps-wandeling

Toon Tellegen, Kae Tempest, Annie M G Schmidt... allen dichters wiens woorden Leuven momenteel verrijken. 'Het zijn dichters die ik zelf allemaal heel goed vind. Je zou ze zelfs persoonlijke favorieten kunnen noemen. Maar persoonlijke favorieten kunnen natuurlijk veranderen van dag tot dag. Ze staan niet in steen gebeiteld. Poëzie moet tot u blijven spreken', aldus De Coster.

Onze wandeling begint aan de Universiteitshal van de KU Leuven, waar een gedicht van schrijfster en filosofe Jannah Loontjens op het raam geschilderd staat. Via een QR-code kan je het hele gedicht lezen en wat informatie krijgen over de dichter. Een overzicht van de wandeling en deze QR-codes zouden normaal op een flyer gestaan hebben, maar uiteindelijk werden ze weggehaald door een fout. We flaneren dan maar verder met de online versie en Google Maps in de hand.

Verborgen poëzie

Het is een rustige wandeling verlicht door een gouden zonnegloed. De raamschilderingen schitteren erin. Toch blijken sommige gedichten moeilijker te vinden. Zo staat het gedicht van Peter Verhelst bij boekenwinkel Barbóék in een hoekje achter een poort, of schuilt een ander gedicht bij de campus Sociale Wetenschappen aan de achterkant van Alma 2.

Hierdoor is de missie van het project wel meteen bereikt: Leuven ontdekken. Hoewel de meeste raamgedichten heel centraal gelegen lijken, ontdekken we toch nieuwe plekken in verschillende hoeken van de stad.

De gedichten zelf zijn divers, maar voelen wel een voor een hartverwarmend aan. Ze wijzen ook niet op een afgebakend publiek. Zowel de rechtenstudent aan campus De Valk als de trouwe Leuvenaar kunnen zich er zeker in vinden. Het is een zonde dat ze niet langer blijven en een permanent deeltje van de stad worden. We hopen alleszins op een een tweede poëziepad in de toekomst.

De wegen van de wandelaars scheiden in de Naamsestraat, bij een gedicht over woede en geluk. Allen op weg naar de rest van hun dag, maar met hoofden vol poëzie. Gelukkig is er inderdaad nog zomer genoeg.