NFK waagt zich met 'The Gull' aan een intrigerende klassieker

The Gull van Anton Tsjechov behandelt de artistieke en romantische problemen van de vier hoofdpersonages. Treplev (Kamiel Ferson), aspirant-toneelschrijver, nodigt zijn familie en vrienden uit voor de première van zijn experimenteel toneelstuk, waarin zijn grote liefde Nina (Nora Van Hummelen), aspirant-actrice, de hoofdrol speelt.

De gasten, onder wie zijn moeder Arkadina (Marisa Salvador) en haar partner Trigorin (Rita May) zijn echter niet onder de indruk. Zo barst het drama los: intriges en allerlei conflicten overheersen. Door de voldoende aanwezige humoristische aspecten word je toch nooit helemaal overweldigd door de zwaarte van de verschillende thema's.

Typisch aan Tsjechov is zijn ensemble cast met veel verschillende personages. Dat is vanzelfsprekend een hoge horde voor NFK. Naast de vier hoofdrolspelers nemen bijvoorbeeld ook Masha (Sofia Martelleni) en haar ouders Polena (Lise Sysmans) en Shamraev (Thomas Hymers) deel aan de intriges. Door de veelheid aan personages en verhaallijnen is het in het begin van de voorstelling nog moeilijk te bepalen hoe de hele cast zich tot elkaar verhoudt.

Gelukkig kan je af en toe spieken in de stamboom, beschikbaar in het programmaboekje, en wordt de verhaallijn duidelijker naarmate het stuk vordert. De centrale conflicten in het stuk vloeien voort uit de vele onbeantwoorde liefdes. Zo houdt Treplev van Nina, Nina van Trigorin, Medvedenko (Wodan Van Den Heede) van Masha, Masha van Treplev, enzovoort.

Overtuigend acteerspel in een dynamisch decor

De acteerprestatie is bij het merendeel van de acteurs heel sterk. Vooral de mimiek is vaak overtuigend. Zo wordt er ook in de achtergrond van vele scènes voortdurend verder gespeeld en kan je steeds de emoties en vaak ook gedachten van de personages van hun gezicht aflezen. Vooral Salvador als Arkadina en Van Hummelen als Nina zijn zeer indringend in hun acteerspel. Van Hummelen speelt de naïeve en verliefde Nina met zoveel passie dat je niet anders kan dan met haar meeleven, terwijl Salvador net zó overtuigend de egocentrische, manipulerende moeder speelt dat het bijna oncomfortabel wordt.

Als enige kring die ervoor kiest in het Engels te spelen, toont NFK wederom een moedig karakter. Zo maken ze hun stuk toegankelijk voor een internationaal publiek én cast. Dan nog mag de Engelse uitspraak natuurlijk niet storen en net hier lopen de prestaties erg uiteen: van moedertaal naar bij momenten onverstaanbaar Engels. Jammer genoeg zorgt de moeizame uitspraak er in die gevallen dan voor dat je stukken uit dialogen mist, wat het begrip van het verhaal parten speelt.

Het decor is wel heel erg krachtig. Omdat het stuk gebruik maakt van het Shakespeareaanse play within a play-motief, is er een podium op het podium aanwezig. Het voorste podium wordt gebruikt voor de meeste actie. Hierop ontmoeten de verschillende personages elkaar. Het achterste podium is dan weer volledig ingekleed om een meer voor te stellen. Het constant schijnend blauw (en eventjes rood) licht op het meer zorgt voor een zeer mysterieuze achtergrond.

Wanneer het gordijn een paar keer sluit om de rekwisieten klaar te zetten, moet het publiek niet wachten. Kleine scènes spelen zich namelijk vóór het doek af. Nadat zijn toneelstuk slecht is onthaald, loopt Treplev bijvoorbeeld heel verslagen voorbij, stopt hij in het midden van de zaal om een geweer uit zijn zak te halen en loopt dan met een waanzinnige blik in zijn ogen vastberaden weg. Dat zorgt voor een goede overgang naar de volgende scène waarin hij Nina confronteert met een doodgeschoten meeuw en dreigt zelfmoord te plegen.

En ze leven nog lang en gelukkig?

De kostuums zijn ook goed gekozen en zorgen voor een sterke karakterisering. Polena en Masha (moeder en dochter) zijn allebei verliefd op mannen die hun liefde niet kunnen of willen beantwoorden. Dat uit zich in zwarte, strakke en saaie kleren. Sorin (Rik Ouwerkerk), de oude nonkel van Treplev die over het podium strompelt, draagt duidelijk iets te grote broeken en truien om zijn steeds erger wordende ouderdoms-aftakeling te benadrukken. En Dorn (Bert De Kunst), de plaatselijke dokter, is steeds te zien in een chic kostuum, wat zijn reputatie als ijdele player van het platteland bevestigt.

Doorheen heel het stuk zingt Dorn fragmentjes van het liedje Happy Together van The Turtles. Zijn gezang weerklinkt na afloop nog steeds in de oren. Is het zelfs mogelijk voor de groep uit elkaar hangende familie en vrienden om gelukkig samen te blijven? Het antwoord blijft onduidelijk.

Met The Gull slaagt NFK erin om een mooie prestatie neer te zetten met een goede mix van humor en zwaarte. Met de overwegend sterke acteerprestaties, knappe kostuums en de nodige intensiteit en durf nemen ze het publiek op een succesvolle manier mee naar de vreemd-tragikomische wereld van Tsjechov.