artikel> “Wat wij willen is geen film vol Belgen hé, da’s fakking bullshit”
Navraag Adil El Arbi
"Black" heeft 100.000 kijkers gehaald wanneer Adil El Arbi naar Leuven afzakt voor het Internationaal Kortfilmfestival. De regisseur is 27 maar staat op het punt een film te draaien in Los Angeles.
We horen van alle kanten dat het zo goed als onmogelijk is om een interview vast te leggen met Adil. Op zijn programma staat een inleiding op een kortfilmreeks en een Master’s Talk op het Internationaal Kortfilmfestival (“fuck Sint-Lukas!”). Diezelfde ochtend heeft hij nog geskypet met Margot Robbie van The Wolf of Wall Street. Toch krijgen we hem met een gezonde portie geluk te pakken vooraleer iedereen hem aanklampt voor een foto. “Subiet, ik beloof het, ik ga niet weggaan!”
Adil El Arbi: «Het Kortfilmfestival, dat was een beetje het begin voor ons. Hier hebben we met Broeders de publieksprijs gekregen en ook een wildcard gewonnen. Die wildcard was een beetje een kingmaker: als je direct carrière wilt maken, dan is een wildcard wel handig.»
Je bent jurylid op dit kortfilmfestival. Wat maakt voor jou een film echt goed?
Adil: «Als dat echt een film is die een effect heeft gehad op mij en waarvan ik denk: oké - ik wil die nog eens zien. Wanneer ik naar een film kijk, denk ik er niet te veel bij na als filmmaker. Meestal ga ik pas nadenken als mij iets stoort. Ik ben graag in de film, welk genre het ook is.»
Leuven is niet blank
Je films spelen zich bijna allemaal af in Brussel en je vertelde ooit dat Brussel voor jou de enige echte multiculturele stad in België is.
Adil: «Nee, da’s eigenlijk niet waar, maar het is wel zo dat Brussel de enige stad is die zo episch is als New York bijvoorbeeld. Je plaatst je camera eender waar en direct ziet dat er heel groots uit, ook al heb je geen budget.»
"Ik denk dat je altijd moet vechten voor je film"
Die andere steden: zijn die dan niet multicultureel genoeg?
Adil: «Jawel, die zijn allemaal wel multicultureel, maar er is een algemeen probleem met de Belgische cinema: als je kijkt naar Brussel, Antwerpen of Gent op televisie zou je denken dat België gewoon blank is.»
«Wat niet waar is! Zelfs Leuven is niet blank, maar op televisie is dat wel zo. Dat is bullshit. Als wij films maken, willen we dat dat een weerspiegeling is van de diversiteit van de steden waarin we draaien.»
«Als we de Vlaamse populaire films vergelijken met bijvoorbeeld Black(de recentste langspeelfilm van Adil El Arbi, red.): dat zijn allemaal acteurs die je nog nooit hebt gezien. Dat is multicultureel. Wat wij willen, da’s geen film vol Belgen hé. Da’s fakking bullshit. Mensen hier slagen erin om een film te draaien met altijd dezelfde BV-koppen: één daarvan is soms een mulatje. Eén mulatje hé! Dat is jaren ’90, die shit. Je kan perfect een gevarieerde cast hebben, zoals ze dat doen in Nederland trouwens.»
Voel je dat mensen dat idee beginnen volgen of ben je de enige die er zo over denkt?
Adil: «Ik hoop het. De film heeft vandaag 100.000 kijkers gehaald, wat wilt zeggen dat we geslaagd zijn om zonder één enkele BV, in het Frans en met een crew van allochtonen een film te draaien dat een commercieel succes wordt. We hopen dat dat een precedent wordt. Da’s zoals de Rode Duivels. Vroeger hadden we alleen Mpenza (lacht). Nu hebben we Fellaini, Origi… en is België de beste ploeg ter wereld.»
The Loft
Hoe moeilijk is het om als Belg een langspeelfilm te maken?
Adil: «Het is altijd heel moeilijk: per definitie zit je met 40 mensen die afstuderen als regisseur. Dus ja, die zitten allemaal te vechten om een kleine pot. Bij films maken is het vaak diegene die volhoudt en er in slaagt om films te maken. En je moet fucking hard volhouden.»
Jullie gaan richting Hollywood, lijkt het.
"Als je kijkt naar Brussel op TV, denk je dat Brussel blank is"
Adil: «We gaan zien, die kans is groot. Dat is altijd een droom geweest. We zijn allemaal opgegroeid met Hollywoodfilms en niet met Michael Haneke of Stijn Coninx. Ik ben naar de filmschool gegaan omdat ik David Fincher of Martin Scorsese had gezien. Het zou bullshit zijn om nu te zeggen: nee nee, sorry, maar ik ga andere films doen. Fuck dat, he!»
Maar is dat geen zonde voor je films, naar Amerika gaan? De Amerikaanse versie van Loft was om van te huilen.
Adil: «Ja, maar je moet geen remake maken van je eigen films hé! (lacht.)»
Gaan de scherpe kantjes daar niet van jullie films gehaald worden?
"Op Sint-Lukas was er een fucked-up sfeer eigenlijk"
Adil: «Dat hangt er vanaf. Er is een grote kans dat dat gebeurt. Maar we gaan vechten hé. Scherpe kantjes gingen ook bijna van Black worden afgehaald, maar dat is niet gebeurd. Ik denk dat je altijd moet vechten voor je film. Als mensen denken dat Black zo hop is gebeurd: dat is niet zo, dat was een fight. We hebben zoveel moeten vechten voor zoveel dingen die uiteindelijk wél in de film zijn gekomen en succesvol zijn. Maar dat kwam niet zomaar.»
Het zit hier vol studenten, en die durven wel eens te gaan feesten. Hoe was je zelf als student?
Adil: «Ik was student aan Sint-Lukas, maar ik ging niet vaak feesten. Op Sint-Lukas was er niet echt die studentensfeer. Dat was een fucked up sfeer eigenlijk.»
Heb je daar ooit spijt van?
Adil: «Goh ja, als ik zie nu hoe fucked up die feestjes zijn (lacht). De Hollywoodfeestjes, die zijn dé shit! Da’s hetzelfde als hier, maar dan met bekende mensen!»
