'Met YouTube kan je jezelf zoveel aanleren, de KU Leuven zal het niet graag horen'

Gloria Monserez is iemand die je meteen herkent, maar die je bij elke verschijning toch weet te verrassen. Monserez begon haar carrière bij Ketnet, waar ze in 2019 de wedstrijd Wie wordt wrapper? won. Al snel volgden eigen reeksen op de zender. Maar ook op andere creatieve vlakken liet Monserez van zich horen: ze presenteerde op Studio Brussel en zong onlangs nog mee met Bart Peeters in een uitverkochte Lotto Arena.

Naast haar werk in de media koestert Gloria Monserez een droom als illustratrice. Die droom verwezenlijkt ze nu deels in haar nieuwe programma Gloria mundi, waarin ze de wijde wereld in trekt op zoek naar de verschillende roots van haar reisgenoten. 

Diezelfde gevoeligheid voor verbinding uitte zich al in programma’s als De Droomfabriek en Hotel Römantiek, waarin Monserez haar oor te luisteren legt bij mensen van allerlei leeftijden en achtergronden. Veto sprak haar over opgroeien in een creatief nest, generatieverschillen, en wat het betekent om herkend te worden op de Oude Markt.

Onder de kerktoren

Hoe gaat het met jou?
Gloria Monserez: 'Het is druk, maar het gaat wel goed eigenlijk. Ik ben blij dat alle programma's zo'n beetje in de afrondende fase zijn. We hebben net De Droomfabriek gehad en binnenkort begint Gloria mundi. Vanaf dan kan ik eens gewoon op vakantie.' 

Kun je iets meer vertellen over je nieuwe reeks Gloria mundi die binnenkort van start gaat?
'In Gloria mundi reis ik met acht bekende Belgen terug naar het land van hun roots. Veel mensen in onze Vlaamse mediawereld hebben banden met totaal verschillende plekken in de wereld en hebben daardoor eigenlijk twee thuislanden. Ik vind dat super interessant, want zelf ben ik echt onder de kerktoren opgegroeid in Leuven. Ik weet goed waar mijn wortels liggen, maar dat is lang niet voor iedereen zo duidelijk.'

'Ik boog me met Woestijnvis over de vraag hoe die realiteit is voor de nieuwe generatie. Voor ons is de hele wereld toegankelijk via onze telefoon. Hoe is het dan om familie te hebben aan de andere kant van de wereld, terwijl je hier opgroeit? We zijn met mensen zoals Jennifer Heylen en Fatma Taspinar teruggereisd naar hun familie en hun land. Iedereen had een heel eigen verhaal, maar tegelijk ook die gedeelde zoektocht: ben ik Vlaams genoeg, Rwandees genoeg, Leuvens genoeg?'

De programma’s waar je aan meewerkte bij Ketnet hadden meestal een activistische inslag. Welke thematieken vind je belangrijk om over te brengen naar kinderen en jongeren?
'Ik denk dat het belangrijkste voor mij is om dingen aan te kaarten zonder met het vingertje te wijzen. Dat heb ik zelf ook ondervonden. Als je net uit het middelbaar komt wil je iets veranderen en denk je even iedereen de les te gaan spellen, maar luid roepen werkt niet altijd.'

'Ik ben blij dat ik het bij Ketnet eens anders kon aanpakken. In de reeks 12 is veel hebben we geprobeerd de unieke verhalen van een diverse groep twaalfjarigen in beeld te brengen. Van een meisje dat gevlucht is met haar familie tot een West-Vlaams boerenmeisje dat al jaar en dag in Vlaanderen opgroeit.'

'Met Gloria mundi wilde ik die aanpak verderzetten: maatschappelijk thema’s brengen op een rustige en genuanceerde manier. Je krijgt zoveel heftig nieuws binnen via sociale media dat je soms denkt: laat maar, ik heb zelf al genoeg problemen. En dat snap ik, niet iedereen moet op de barricade staan. Maar ik hoop dat het programma je wereldbeeld breder maakt. Dat heeft het voor mij gedaan.'

Wat voor een scholier was jij?
'Als scholier zat er heel veel vuur in mij. Ik weet nog dat ik samen met mijn beste vriendin hardcore vegan werd in het vijfde middelbaar. Tijdens corona was ik heel actief op sociale media en stelde ik, roepend bijna, mensen verantwoordelijk voor hun daden. Nu probeer ik dat via klassieke, lineaire tv te doen, op een genuanceerdere manier.' 

'Want eerlijk: ik ben opgegroeid in Wijgmaal, mijn Chiro is naast de Kerk. Ik ben door en door een Belgske dat in een vrij luxueuze omgeving is opgegroeid in vergelijking met kinderen in sommige andere landen. Het minste wat ik dus kan doen is luisteren.'

Studeer je nog aan het KASK?
'Ik studeer niet meer, nee. Ik heb aan het KASK een jaar Grafisch Ontwerp gedaan, maar dat combineren met mijn werk was echt wild. Ik deed enkel de theorie, terwijl ik net die praktijk heel graag wou doen. Dus heb ik beslist om dat even links te laten liggen.'

'Voor Gloria mundi heb ik voor het eerst terug kunnen illustreren. De graficus van Woestijnvis zei me: "Je hoeft niet per se te studeren om dit soort werk te kunnen doen." Met YouTube bijvoorbeeld kan je jezelf zoveel aanleren. De KU Leuven zal het niet graag horen. Maar die ervaring heeft wel het vuur in mij terug aangewakkerd.'

'Ik wil die studie ooit nog afmaken, maar nu heb ik drie, bijna vier maanden lang mogen ontwerpen en bijleren. En daar ben ik echt heel blij om.'

Mediamonsters

Heb je het gevoel dat je iets van het studentenleven hebt gemist door zo vroeg in de media te stappen?
'Aan de ene kant wel, mijn vriendinnen zijn nog volop bezig met dat studentenleven: samen naar de les gaan, studeren in de bib. Dat soort dingen heb ik eigenlijk niet meegemaakt. Ik ben nog nooit in een bib in Leuven geweest hoewel dat iets is dat al mijn vrienden doen. Dus ik ben me wel bewust van een soort 'studentenwalhalla' dat ik nooit heb meegemaakt.'

'Ik heb wel even lessen gevolgd aan het KASK, maar die periode viel samen met corona, dus na een paar maanden was het al voorbij. Omdat ik in Leuven ben opgegroeid en veel vrienden heb die daar studeren, heb ik gelukkig wel aspecten van het studentenleven, zoals kotfeestjes, meegepikt. Maar dat echte gevoel van samen blokken, op kot zitten en nieuwe mensen leren kennen binnen je richting... Dat heb ik wel gemist.'

De theaterwereld is je niet onbekend. Hoe was het om tussen acteurs en actrices op te groeien?
'Ik ben opgegroeid in een creatieve omgeving met ouders die liever op een podium stonden dan in een aula zaten. Mijn mama heeft bijvoorbeeld verschillende keren geprobeerd om Politieke en Sociale Wetenschappen af te ronden aan de KU Leuven, maar dat paste niet helemaal. Mijn ouders zijn echt mensen die dingen met hun handen willen doen, verhalen willen vertellen.'

'Zelf hoop ik ook dat ik mag blijven interviewen en presenteren. Niets is mooier dan met mensen praten, naar hun verhaal luisteren en dat op een goede manier kunnen overbrengen. Dat is wat ik het liefste doe. En met illustreren is het eigenlijk net hetzelfde, dan geef ik verhalen en gebeurtenissen een beeld. Ik hoop dat ik dat over al die media kan blijven doen.'

Je combineert radio, tv, soms muziek en zelfs theater. Heb je daarin een voorkeur?
'Ik weet zeker dat ik nooit zelf muziek ga uitbrengen, dat past niet bij mij. Ik zou mezelf niet serieus kunnen nemen. Ik ben nu wel te gast in de Lotto Arena bij de shows van Bart Peeters, en dat is superleuk. Dat ik gewoon als mezelf kan langskomen om even mee te zingen, zoals ik bij de Ketnetband deed, is heel fijn.'

'Dat zal altijd mijn ding zijn: in de eerste plaats mezelf zijn en op die manier iets brengen. Als je fictie maakt of muziek uitbrengt moet je een soort alter ego van jezelf maken. Dat is niet weggelegd voor mij. Theater zie ik dan weer anders. Ik wil op termijn nog wel eens op de planken staan. Dat voelt een beetje zoals een liveshow op tv: je bent in het moment, en daarna is het weg. Maar op televisie blijft alles voor altijd online staan, dus daar denk ik toch drie of vier keer na voor ik iets doe.'

Hoe is het voor jou om een publieke figuur te zijn?
'Herkend worden hoort erbij, daar ben ik me heel bewust van. Dat is niet altijd even leuk, maar het is niet dat ik niet meer buiten kan komen. Ik let wel op wanneer en waar ik dat doe. Ik ga op een woensdagnamiddag niet naar Bobbejaanland bijvoorbeeld. Niet dat ik overrompeld zou worden, maar je bent gewoon heel zelfbewust. Je wil steeds de beste versie van jezelf zijn, maar dat is niet evident als je eens een mindere dag hebt.'

'Soms is dat vermoeiend: dat "aan" moeten staan. Daarom kies ik bewuster waar ik heen ga, en probeer ik drukke studentenzones te vermijden. Na een glas op donderdagavond op de Oude Markt, weten sommigen niet meer goed hoe ze op een normale manier om een foto moeten vragen.' 

'Online probeer ik me ook te beschermen. Als iemand reageert: amai, die Gloria heeft precies geen honger geleden dit jaar, weet ik dat ik dat moet klasseren. Maar al ben je mentaal de sterkte persoon ter wereld, het raakt je toch. Gelukkig kan ik daar met vrienden uit het wereldje over praten, en dan besef ik weer: het is een mooie job, maar ik moet het ook niet te serieus nemen.'

Je bent nu al een tijdje niet meer actief op sociale media. Is daar een bepaalde reden voor?
'Dat is vooral om mezelf daarin niet  te verliezen. Ik weet dat ik een publiek figuur ben, dus ik heb heel snel het gevoel dat ik goed moet overkomen op sociale media. Dat ik voor de juiste dingen moet staan en daar ook vocaal over moet zijn. In de zomer van 2022 besefte ik op een moment dat ik voortdurend met mijn Instagram bezig was. Ik leefde als het ware meer op sociale media dan in de realiteit. Ik besloot eens een maand niet voortdurend bezig te zijn met welke foto ik nog moest posten. En die maand is uitgelopen tot nu.'

'Gelukkig werk ik bij de VRT, waar ze vertrouwen in mij hebben en ik mezelf niet voortdurend moet verkopen. Maar uiteindelijk kan mijn job alleen blijven duren als mensen zin hebben om naar mij te kijken. Ik weet dat er een moment gaat komen dat ik weer aan de slag zal gaan op Instagram, maar momenteel ben ik wel heel blij met die stop.'

Je komt momenteel veel op tv en in de media. Ben je niet bang dat mensen op je uitgekeken raken?
'Ja, daar ben ik me heel bewust van. Ik probeer echt goed te doseren. Normaal doe ik één groot programma per jaar waarin ik veel te zien ben, en dan neem ik bewust weer wat afstand. Zo heb ik bijvoorbeeld geprobeerd om na mijn afscheid als wrapper in de zomer tot aan De Droomfabriek nergens op tv te verschijnen.'

'Ik hoop dat ik het op deze manier rustig aan kan blijven doen. Ook interviews zoals deze doe ik amper, enkel als ik echt iets nieuws te vertellen heb. Anders denken de mensen: Daar is ze weer met hetzelfde verhaal. Maar uiteindelijk heb ik dat niet in de hand. Het kan zijn dat mensen binnen twee jaar zeggen: We hebben het wel gehad met Gloria. En dan ga ik gewoon tekenen of mijn studie afmaken.'

iPad kid

Stel: Je had Wie wordt wrapper? in 2019 niet gewonnen. Welke andere dromen had je nog na te jagen na het middelbaar?
'Mijn grote droom was om magazines te illustreren, zoals Flow. In de Flow staan ook vaak portretten van illustratrices of kunstenaars, met hun verhaal erbij — waar ze wonen, wat hun stijl is. Mijn idee was daar ook ooit tussen te staan om te tonen dat ik een soort eigen visuele taal heb gevonden.'

'Kinderboeken illustreren leek me ook fantastisch. Dat komt door mensen zoals Carll Cneut, die lesgeeft aan het KASK. Of Fiep Westendorp, die Jip en Janneke en andere verhalen van Annie M.G. Schmidt illustreerde. Die beelden maken gewoon deel uit van onze jeugd. Het leek me supercool om dat zelf ook ooit te mogen doen.'

'En eigenlijk is het dat nog altijd mijn droom. Ik heb voor Gloria mundi elke reis een reisdagboek gemaakt met tekeningen, die ik dan op het einde aan mijn gast kon afgeven als souvenir. Het was fijn dat dat kon, want ik mis soms het wel om te tekenen en te knutselen. 

Zie je  een groot verschil tussen jouw jeugd en de kinderen die je ontmoet hebt bij Ketnet?
'Ik had op voorhand gedacht dat kinderen vandaag misschien minder verwonderd zouden zijn. Ze zien zoveel op TikTok en YouTube, ze leren al een groot stuk van de wereld kennen door hun schermpje. Maar dat blijkt totaal niet zo: als kinderen bij ons in de Kingsize-studio komen of naar de KetnetBand komen kijken, dan zie je die verwondering nog keihard. Ik weet alleen niet hoelang het nog zal blijven duren. Sommige YouTubers doen super coole dingen. Het wordt moeilijk om te blijven verbazen met onze Vlaamse budgetten naast iemand als MrBeast.'

'Ik heb een zus van dertien jaar, een broer van zestien jaar en twee zussen van midden de twintig. Die vormen een goede maatstaf. Mijn oudere zussen zijn van de periode van de eerste computers en De Sims. Ikzelf ben groot geworden met de Nintendo en de iPad, terwijl de jongere generatie is opgegroeid met smartphones. Die verschillende manieren van media brengen ook andere manieren van communiceren met zich mee.'

'Ik test superveel bij mijn broer en zus – is dit nog cool of grappig? Gebruiken jullie TikTok nog? Ik kreeg eens het antwoord: "Euh nee, dat is voor oude mensen." (lacht) Dat vind ik boeiend. Wat ik wél geleerd heb, is dat je kinderen en jongeren nooit moet onderschatten. Ik hoop dat ik familieprogramma's kan blijven maken, want dat brede spectrum, van kinderen tot grootouders, toont wat er speelt in de maatschappij. Zowel bij Ketnet als bij Hotel Römantiek werken, dat is the best of both worlds.'

Er komen heel wat dromen binnen voor De Droomfabriek. Wat is jouw meest memorabele moment tijdens de opnames?
'Dat is ongetwijfeld de droom van Sabelle Diatta, een wielrenster die in Senegal acht keer kampioen werd en daar het vrouwenwielrennen op de kaart zette, maar hier in België volledig onbekend bleef. Toen ik hoorde wat ze allemaal betekend heeft in Senegal, als wielrenster maar ook als vredesactiviste, realiseerde ik me dat de meeste verhalen nog zoveel groter zijn dan ons programma.'

'Net bij die getuigenissen denk ik: Vertél het. Neem die camera, pak dat moment. Want ergens zit er een gezin te kijken, een kind dat zich herkent, misschien met ouders van ergens anders. En die verhalen verdwijnen zo snel, de wereld raast maar door. Maar net daarom zijn ze zo belangrijk, want ze tonen wat voor goedheid, kracht en doorzettingsvermogen er in de mens zit. En in de wereld van vandaag, vol conflicten en negativiteit, zijn het die momenten die hoop geven.'

Hoe was het om in zo'n grote productie zoals De Droomfabriek te werken? Had je veel inspraak?
'Bart en ik waren van bij het begin nauw betrokken bij het hele proces van De Droomfabriek. We zaten wekelijks op de redactievergadering, lazen scenario’s na en pasten aan wat nodig was. Het was fijn samenwerken met het productiehuis De Chinezen.'

'Zij kozen de dromen uit en wij dachten mee na over wie welke droom zou vertellen en welke gast zich comfortabel zou voelen in welke setting. Want je moet je ook afvragen: Wie kan er tegen een verrassing in de studio? Op zo'n moment is het heel leuk om met iemand als Bart samen te werken, want hij heeft al jaren ervaring met hoe hij een show moet brengen.'

Een boerderij bij de stad

Als je zelf een droom zou mogen realiseren via zo'n programma, welke zou dit dan zijn?
'Het klinkt misschien saai, maar ik droom ervan om ooit een boerderij te hebben. Een plek met dieren, waar ik in alle rust kan tekenen en schilderen. Nu ben ik graag druk bezig en wil ik nog veel dingen proberen. Later wil ik een rustigere plek, waar mijn kinderen op hun blote voeten kunnen rondlopen en ik in mijn atelier wat kan werken. Liefst wel nog dicht genoeg bij de stad.' (lacht) 

Zijn er nog dingen die echt bovenaan je bucketlist staan? Iets waarvan je zegt: dat wil ik de komende jaren absoluut nog realiseren?
'Ja, sowieso. Ik heb altijd heel veel ambitie gehad om nieuwe dingen uit te proberen. Maar als ik eerlijk ben, staat er op dit moment eigenlijk één ding helemaal bovenaan: drie maanden níet werken. Gewoon terug dicht bij mijn familie zijn, even aarden en nadenken over wat ik écht wil doen. Ik heb de voorbije vijf, bijna zes jaar, sinds ik wrapper ben, echt keihard gas gegeven.'

'En het is niet dat ik voel dat ik aan het einde zit, integendeel, ik heb nog heel veel energie. Maar ik wil wel terug even thuis zijn en bewust kiezen wat mijn volgende stap wordt. Niet gewoon iets maken om te maken, of presenteren om te presenteren, maar iets doen dat echt van mij komt.'

En op langere termijn?
'Op termijn wil ik heel graag mijn eigen show op poten zetten, iets wat ik zelf presenteer. Misschien is dat binnen tien jaar wel een talkshow, of een totaal nieuwe, frisse vorm van lineaire tv. Dat voelt een beetje als mijn missie.'

'En ik hoop ook dat ik het avontuurlijke weer kan opzoeken. Bij Ketnet Kapot Gaan mocht ik elke aflevering iets spannends en actiefs doen met andere gasten. Dat soort entertainment vind ik geweldig. Mijn hart zal altijd bij Human Interest liggen, maar het avontuur, dat wil ik zeker niet loslaten.'