Met een knal door de atmosfeer

UUR KULTUUR pakte deze editie uit met een minifestival in STUK. De aanwezigen mochten proeven van een rijk aanbod aan optredens dat voor ieder wat wils bood. De expo van Helen Cammock werd begeleid door een bad vol muzikale fantasie die ons naar een ander melkwegstelsel transporteerde. Naast Dolly Bing Bing waren DTM Funk, Susobrino, granvat en STUFF. van de partij om ons te introduceren in dit nieuwe universum.

3…

DTM funk trakteerde ons op een veilige terugkomst na de reis door de ruimte die andere optredens hadden geboden. Het avontuur was nog niet gedaan of het werd al gevolgd door een reisje rond de wereld. Vergezeld door Afrikaanse ritmes, Spaanse invloeden en een mondharp die onze gedachten meteen naar de outback van Australië katapulteerde, voelde iedereen dat onze voeten terug op de aarde beland waren.

Helaas was zo’n reis rond de wereld niets in vergelijking met de gewichtsloze toestand waarin we net uren hadden gezweefd, waardoor de DJ uit de toon viel. Funky was het zeker, maar er was niet genoeg brandstof voor een tweede lancering.

2…

Susobrino bracht iedereen met ongeziene snelheid aan het dansen met het Zuid-Amerikaanse randje rond zijn nummers. Eindeloze echo’s van zijn gekke kreten, wolvengehuil en bulderende gelach brachten een glimlach op ieders gezicht: het was onmogelijk om je niet te laten meenemen in het uitdijende enthousiasme van dit dartelende wezen.

Hij sprong van de djembé naar de micro, tokkelde wat op zijn synthesizer, om dan vervolgens weer met zijn rammelaar aan de slag te gaan. Zelfs zonder geluid is deze entiteit één brok entertainment. Gelukkig maar, want af en toe gingen zijn instrumentale intermezzo’s wat verloren doordat de andere muziek iets te luid stond.

Een spijtig gebrek, dat zelfs de krachtige Susobrino niet kon overtreffen met zijn intensieve getrommel en gerammel. Ondanks dat alles liet hij ons kennismaken met zijn onbekende wereld, een plek waar iedereen onmiddellijk vrolijk werd.

1…

Na de hele avond zelf te vliegen van optreden naar optreden, konden velen rust vinden door zichzelf te laten landen bij het dansensemble granvat. Niet wetende wat ons daar zou overkomen, zat iedereen in spanning te wachten op wat er zich op het podium zou ontplooien. De bemanning van granvat leek eerst geen geheel te vormen: ze uitten elk hun eigen individualiteit, waardoor het moeilijk was om te begrijpen waar ze naartoe wilden gaan.

Naarmate de tijd voorbij ging, leken ze elkaar te besmetten met aanstekelijke uitnodigingen om samen te dansen. Vanaf de schoentjes uit gingen bij de dansers - en ze daarbij hun godgegeven dansschoentjes aantrokken - ontplofte het verhaal. Ook het publiek bleef niet onaangetast: hoofdjes gingen heen en weer, benen wiebelden op en neer en iedereen voelde hoe het trillende, ritmische geklap de zaal vulde.

Plots werden dansers deel van de band, die zelf ook gretig meedeed. Voor we het goed en wel beseften waren we allemaal deel van een groter geheel. Het gejuich en getier bij de vermoedelijk geïmproviseerde en uitermate sublieme solo’s doorbrak net niet de geluidsmuur: iedereen leek een andere taal te spreken, maar toch verstonden we dat elk van ons niet genoeg kon krijgen van granvat.

TAKE OFF!

De grootste ster van de avond lijkt echter unaniem STUFF. te zijn. Deze zon liet alle planeten in het melkwegstelsel rond zich draaien, en dat zou zelfs Copernicus niks verbazen als hij de kans zou hebben deze meesterlijke jazzband te aanschouwen. De titel 'beste live band van het land' kwam duidelijk niet uit de lucht vallen.

Door de creatieve afwisseling tussen tonale en atonale stukken geeft de band een ongeziene complexiteit aan diens muziek waardoor je als luisteraar niet onbewogen blijft en telkens verrast wordt door het genie dat hierachter moet zitten. Ook de technische uitvoering moet bijzonder lastig zijn en toont enkel maar de kunde van de bandleden die duidelijk thuis zijn in hun vakmanschap.

STUFF. was als een schip dat continu van snelheid veranderde te midden van een onvoorspelbare wervelwind: we werden weggezogen, uitgespuugd en meegetrokken naar alle hoeken van dit universum. Het ene moment konden we mee op het ritme dansen. Het andere moment stonden we verdwaasd en ongemakkelijk met onze voeten aan de grond genageld wanneer er weer eens een plotse omschakeling gebeurde.

Iedereen werd door elkaar geschud en toch bleven we smeken voor een laatste rit om nieuwe plekken te ontdekken. Van deze reis zijn we nog lang niet bekomen.