Meesterwerk dat de Belgische film overstijgt

Het verhaal is uniek, maar tegelijkertijd ook heel simpel. Het vertelt ons over de 16-jarige Lara die ervan droomt om balletdanseres te worden. Ze ambieert groot succes en probeert zich te navigeren in het puberleven en de bijkomende perikelen te doorstaan. Toch verschilt ze op een belangrijk vlak met haar leeftijdsgenoten. Ze is namelijk geboren als Victor, in een jongenslichaam.

Tienerproblemen

Vanaf het begin van de film is het duidelijk – en dat is meteen een verschilpunt met pakweg Boys don’t cry, een andere grote film rond transgenders – dat haar omgeving Lara enorm steunt. Haar vader verhuist naar Antwerpen zodat ze kan meedansen in een van de meest prestigieuze dansacademies in het land. Ze krijgt persoonlijke danslessen van een van haar leerkrachten zodat ze vlot de overstap kan maken van balletdanser naar ballerina. En zelfs haar klasgenoten – die zich in een leeftijdsgroep bevinden die niet bepaald bekend staat om hun tolerantie – accepteren haar zoals ze is, op een uit de hand gelopen grap van een van haar klasgenotes na.

De focus van de film wordt gelegd op de ervaring van Lara en hoe het is om als meisje in het verkeerde lichaam geboren te worden, wat ook de basis vormt voor het conflict in de film. Lara voelt zich namelijk ongezond en zelfs onvolmaakt omdat ze – volgens haar eigen perceptie – nog niet genoeg vrouw is. Dit leidt tot negatieve impulsen om dat ‘vrouw worden’ te versnellen, zoals het vastbinden van haar mannelijke genitaliën omdat ze die niet kan aanschouwen – wat op termijn dan weer zorgt voor pijn en zwellingen en uiteindelijk afgeraden wordt door haar persoonlijke therapeuten.

Ook blijft ze met de vraag zitten of haar hormonenbehandeling wel echt effect heeft, omdat de noodzakelijke groei in haar ogen veel te traag verloopt. Al valt dit ook deels te wijten aan de problematiek van de uithongering, veroorzaakt door het oncomfortabele gevoel dat ze krijgt van haar eigen lichaam. Zo wordt duidelijk dat transgenders niet enkel moeten opboksen tegen de meningen van anderen, maar vaak ook nog eens hun eigen onzekerheden moeten bestrijden.

Een ander aspect van de film waar uiteraard veel aandacht aan gegeven wordt, is de moeite die Lara moet doen om op hetzelfde niveau te komen als de andere ballerina’s aan de academie. Iets wat moeizamer verloopt door de compleet andere training die ze voorheen kreeg als balletdanser. Fans van Whiplash zullen ongetwijfeld de kapot geoefende ledematen herkennen – waar het daar de vingers zijn die uitpuilen van de wonden, zijn het hier de voeten. De scenes waarbij we die toegetakelde voeten in detail te zien krijgen, na de oncomfortabele en pittige danstrainingen, zijn niet voor gevoelige kijkers. Uiteindelijk leidt dat ook tot het flauwvallen door uitputting, met grote sportieve gevolgen.

Persoonlijk verhaal

De grootste crux van de film blijft echter het persoonlijke leven van Lara. Het leven als tiener, het worstelen met de liefde, haar gezin, het verkeerde lichaam. Dat zorgt ervoor dat je als publiek gemakkelijk kan meeleven met haar problemen, haar ervaringen en de impact daarvan op de relatie met haar vader – hoe ze zich ook opsluit van de rest van de wereld in de hoop dat de problemen zich zo oplossen. Credits komen daarvoor zeker toe aan de jonge acteur Victor Polster, die een worstelende jonge vrouw briljant neerzet.

Als besluit kunnen we enkel herhalen dat Girl een fantastische film is, een parel voor zowel de Belgische cinema als voor de LGBTQ+-gemeenschap. Een triomf is het ook voor de jonge regisseur – die voor dit meesterwerk ook al de welverdiende internationale lof mocht ontvangen. Een must-see!