recensie> Expo Atchilihtallah van Éric Van Hove in STUK
Marokkaanse ambacht op volle toeren
De STUK Expozaal is in het kader van 50 jaar migratie omgebouwd tot een soort Marokkaanse autofabriek. Je vindt er geen ijzer of olie, maar wel ebbenhout en leer.
De Marokkaanse autodesigner Abdeslam Laraki had een droom. Hij wilde een honderd procent Marokkaanse sportwagen creëren. Met de blitse Laraki Fulgara slaagde hij hier bijna in. Deze auto werd helemaal in Marokko vervaardigd, op de motor na.
De Belgische kunstenaar Éric Van Hove besloot Laraki metaforisch bij te springen. Hij liet de motor die voor de Fulgara werd gebruikt, een Mercedes-Benz 6.2 L V12, nabouwen met lokale materialen en door Marokkaanse handwerkers. Het resultaat vormt de hoofdbrok van de tentoonstelling Atchilihtallah, Arabisch voor “Dit is wat God ons gegeven heeft!”. Naast de V12 kan je er ook de nagebouwde ateliers van de ambachtslui en videofragmenten van het fascinerende ontstaansproces bekijken.
Passie
De V12 Laraki zelf is een wonderlijk artefact waar je minutenlang kunt naar blijven staren. Aan de 465-delige motor werkten 57 Marokkaanse ambachtslieden onder leiding van Van Hove. Deze sierlijke nep-motor is het resultaat van bloed, zweet, tranen en bovenal veel geduld. Deutsche Gründlichkeit ontmoet Marokkaanse passie.
Om het kunstwerk te vervaardigen, richtte Éric Van Hove in Marrakech een naar hem genoemd atelier op. Daar werden de onderdelen die over het hele land werden gemaakt, samengebracht en geassembleerd. Het basisidee voor de V12 Laraki ligt trouwens in een prachtig verhaal uit Erics kindertijd over een waterpomp die zijn vader maakte in Kameroen(zie kader).
Gebroken hart
Van Hoves werk is zoals hijzelf: kosmopolitisch. De kunstenaar werd geboren in Algerije, groeide op in Kameroen, studeerde in Brussel en Japan, en maakt kunst over heel de wereld. Telkens werkt hij intensief samen met de lokale bevolking.
Met Atchilihtallah en vooral de artisanale motor werpt Van Hove in de eerste plaats vragen op over postkolonialiteit en post-Fordisme. Het verschil tussen het Westen en het Oosten en tussen industrie en ambacht wordt haarscherp en tegelijkertijd zeer ambigu voorgesteld.
In de tweede plaats was de voorbereiding van dit kunstproject ook een helingsproces voor Van Hoves gebroken hart. Zijn vriendin verliet de kunstenaar namelijk toen hij zijn atelier in Marrakech pas had opgericht. Tragisch genoeg ging ze ervandoor met de eigenaar van het pand dat Van Hove huurde als werkplaats. Die weet nu naar eigen zeggen uit hoeveel delen een menselijk hart bestaat: 465.
