M Leuven viert feest!

Al vijftien jaar lang pronkt M Leuven in het centrum van Leuven. Directeur Peter Bary is trots op wat het museum sinds de opening op 20 september 2009 heeft kunnen verwezen­lijken: 'Een groot, nieuw kunstmuseum was geen evidentie in een eerder kleine stad als Leuven.'

'Onze grootste prestatie in deze vijftien jaar is het feit dat het gewoon gelukt is om dat kunstmuseum te realiseren. Een museum dat dan ook nog dienst doet als onderzoeks­centrum, een bewaarplaats voor kunstcollecties en productieplaats voor hedendaagse kunstenaars', voegt hij er aan toe.

Kunst in een studentenstad

Die prestatie mag toch merkwaardig genoemd worden. Want Bary merkt op dat studenten aantrekken, zelfs in een studentenstad, geen evidentie is. 'Tijdens evenementen zoals de Museumnacht komen er heel wat jonge mensen over de vloer. Helaas is het onmogelijk dagelijks zo'n evenementen te organiseren.'

'Het blijft dus een uitdaging om meer jonge mensen in het museum te krijgen op een doordeweekse dinsdag. Want het is net die connectie met de jeugd van vandaag die cruciaal is voor elk museum dat zich wil klaarmaken voor de toekomst', zegt Bary.

Ook op digitaal vlak kan het museum volgens Bary nog groeien. 'M Leuven heeft op dit moment een experimenteel project lopen over het gebruik van AI voor het creëren van beelden, geïnspireerd op onze collectie. Dit is een project, maar we beseffen heel goed dat we nog vaak met zulke vernieuwde initiatieven voor de beeldcultuur van vandaag zullen moeten komen.'  

Bary haalt het voorbeeld van de coronaperiode aan: 'Het is toen gebleken dat je het je niet kan permitteren in de hedendaagse samenleving enkel een museum in de fysieke wereld te zijn. Er ligt nog een groot wingebied in die digitale museumwereld voor onze toekomst.'

Uniek en radicaal

M Leuven heeft een unieke positie in het Belgische cultuurlandschap. In het museum vind je zowel oude meesters als hedendaagse kunstwerken. Ze staan echter niet in chronologische volgorde, maar naast elkaar in dezelfde ruimte. 'Die radicale mix waarin we oud en nieuw voortdurend om elkaar heen laten wentelen is waar wij sinds 2009 voor staan', verklaart Bary.

'Je ziet die transhistorische benadering in de architectuur van het museum, in de collectiepresentatie en in de tijdelijke tentoonstellingen: van de grootste overzichts­tentoonstelling over Dieric Bouts, tot het live arts performancefestival Playground.'

Volgens Bary biedt die transhistorische opstelling een verrijking voor de bezoekers. 'Mensen komen binnen met een bepaalde interesse of voorkeur en ontdekken gaandeweg, bijna toevallig, de andere invalshoeken die de kunstgeschiedenis te bieden heeft.'

'Ook in de nieuwe collectiepresentatie ligt de nadruk op de brug tussen oud en nieuw. Na een intensieve voorbereiding van twee jaar, presenteren we nu meer dan driehonderd kunst­werken die bedoeld zijn om de mensen te laten kijken, opnieuw te laten kijken, en zo telkens iets nieuw te ontdekken. Het is een grote uitnodiging tot een herhaalbezoek. '